องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 446

คำพูดที่บอกว่าหลี่จุ่นไม่ใช่คนไม่เอาถ่านแพร่กระจายไปทั่วทั้งกองทัพ ลบล้างข่าวลือที่ว่าเขาเป็นคนไม่เอาถ่าน ผู้ที่เข้าร่วมการประลองเป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งในกองทัพเท่านั้น แต่พวกเขาล้วนเป็นพวกหัวกะทิ ถึงขนาดที่บางคนเป็นถึงแม่ทัพระดับสูงในกองทัพ

คำพูดมีอิทธิพลมาก ๆ

พวกเขาเห็นด้วยตาตนเองว่าหลี่จุ่นเอาชนะกุนซือในการแข่งม้า จากนั้นก็ต่อสู้กับทหารสองคนของกองทัพ และในที่สุดก็เอาชนะได้ทั้งสองคน!

“กลยุทธ์ทางทหารของท่านอ๋องช่างน่าเหลือเชื่อจริง ๆ!”

“ใช่ ก่อนหน้านี้ใครจะไปคิดว่าม้าจะวิ่งได้สามรอบ ไม่มีใครคิดได้เลย แต่ท่านอ๋องของเราคิดได้!”

“จริงหรือ เสียดายที่ข้าไม่ได้ไปดู บอกหน่อยว่าเกิดอะไรขึ้น”

“การแข่งขันเมื่อวานตื่นเต้นมาก ม้าที่ท่านอ๋องของเราใช้ในรอบแรกก็แข็งแกร่งดี แต่เมื่อเจอกับม้าที่แข็งแกร่งของกุนซือเข้า แน่นอนว่าม้าที่กุนซือเลือกก่อนนั้นเป็นม้าที่แข็งแกร่งที่สุด ดังนั้นรอบแรกท่านอ๋องของเราจึงไม่สามารถชนะได้แน่ ๆ ส่วนรอบสองเจ้าลองเดาสิว่าเป็นอย่างไร”

“เกิดอะไรขึ้น”

“น่าสนใจมาก รอบต่อไปกุนซือไม่ใช้ม้าอันแข็งแกร่งตัวเดิม แต่ท่านอ๋องไม่ยอมเปลี่ยนม้า ตอนนั้นต่างก็พากันตกตะลึง ทุกคนคิดว่าท่านอ๋องของเราไม่เอาถ่านจริง ๆ รอบแรกแพ้แล้ว รอบที่สองก็ยังจะใช้ม้าตัวเดิมอีก แบบนี้แพ้เห็น ๆ ใช่ไหมล่ะ”

“ใช่ จะต้องแพ้อย่างแน่นอน! ไม่เคยมีใครทำเช่นนี้มาก่อนนะ!”

“ไม่เข้าใจใช่ไหมล่ะ แต่ท่านอ๋องของเราได้คาดการณ์ไว้แล้ว ดังนั้นเขาจึงจงใจใช้ม้าที่แข็งแกร่งในรอบที่สอง เดาสิว่าเกิดอะไรขึ้น”

“เกิดอะไรขึ้น”

“ก็ต้องชนะน่ะสิ!”

“โอ้พระเจ้า ม้าวิ่งสองรอบแล้วยังชนะได้อีกงั้นหรือ”

“นั่นน่ะสิ ทุกคนตกใจมาก! วิ่งครั้งเดียวม้าก็เหนื่อยแล้ว นี่วิ่งตั้งสองรอบเป็นไปได้ยังไง พวกเจ้าทายสิว่าผลสุดท้ายเกิดอะไรขึ้น”

“เกิดอะไรขึ้น”

“เอ็งจะยึกยักอะไรนักหนา รีบพูดต่อสิวะ!”

“ก็ในรอบที่สามนี่แหละ ท่านอ๋องของเราก็ยังใช้ม้าที่แข็งแกร่งตัวเดิม!”

“อะไรนะ เป็นไปไม่ได้!”

“ม้าตัวเดียววิ่งสามรอบเลยหรือ ม้าตัวนี้ทำจากเหล็กหรือไง”

“นี่มันบ้าไปแล้ว ข้าว่าเอ็งกำลังล้อข้าเล่น ใครเขาใช้ม้าตัวเดียววิ่งแข่งได้ตั้งสามรอบ ต่อให้แค่สองรอบก็ยังไม่เคยมีใครทำมาก่อนเลย!”

“ข้าจะโกหกเจ้าไปทำหอกอะไร เมื่อวานทุกคนเห็นกันหมด เจ้าลองถามดูสิ!”

“รีบเล่ามาเร็ว ๆ สิว่ารอบที่สามส่งม้าที่แข็งแกร่งตัวเดิมออกไป แล้วยังไงต่อล่ะ ผลเป็นเช่นไร ชนะหรือแพ้!”

“หึหึ ท่านอ๋องของเราเป็นใครล่ะ แน่นอนว่ารอบที่สามก็ต้องชนะสิ!”

“ชนะจริงหรือ จริงหรือโกหก”

“นี่มันเหลือเชื่อมาก!”

“ใครมันบอกพวกเจ้าวะว่าท่านอ๋องเป็นคนธรรมดา ข้าจะบอกพวกเจ้าให้ ว่าท่านอ๋องของเราถึงแม้จะไม่มีวรยุทธ์ แต่กลับเป็นยอดฝีมือการต่อสู้ด้วยกำลังภายนอก นั่นถือว่าเป็นคนที่ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้เหมือนกัน!”

“อะไรนะ ไม่ใช่มั้ง”

“เป็น เป็นไปไม่ได้หรอกมั้ง”

“มันไม่ง่ายเลยนะที่จะฝึกศาสตร์กำลังภายนอก…”

“ท่านอ๋องผู้นี้เป็นยอดฝีมือการต่อสู้กำลังภายนอก...โอ้ สวรรค์ น่าทึ่งมาก!”

“ไม่ใช่ว่าท่านอ๋องแม้แต่เรี่ยวแรงจะมัดไก่ก็ยังไม่มีหรอกหรือ แถมวิ่งก็ยังช้ากว่าเราเดินอีก…”

“พวกเจ้าไม่เชื่อข้างั้นหรือ!”

“นั่นเป็นข่าวเก่าหมดเลย! ท่านอ๋องของเราไม่ใช่คนไม่เอาถ่านและยังเป็นยอดฝีมืออีกด้วย!”

ข่าวนี้แพร่สะพัดไปทั่วทุกแห่งหน ทุกคนในกองทัพต่างก็รู้เรื่องนี้ หลายคนเสียใจอย่างยิ่งที่พลาดการประลองที่สำคัญเช่นนี้ไป พลาดที่จะได้เห็นการประลองของหลี่จุ่นด้วยตาของตัวเอง

“เห้อ พี่น้องทั้งหลาย พวกเจ้าว่าถ้าท่านอ๋องรับไม้ต่อในการควบคุมชายแดนทางตอนเหนือจริง ๆ พวกเราจะต้องร่วมมือกับเขาจริง ๆ ใช่ไหม ท่านอ๋องก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น แถมตอนนี้เราก็รู้แล้วว่าเขาเก่งกาจมาก เก่งเสียยิ่งกว่ากุนซือด้วยซ้ำ…”

“ระวังคำพูด!

“อย่าพูดอะไรแบบนี้ออกมามั่วชั่ว!”

"..."