องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 448

เมื่อเช้านี้มีสิ่งแปลกประหลาดเกิดขึ้นที่เมืองเฟิงหั่ว มีชาวประมงกำลังหาปลาในแม่น้ำที่นอกเมือง แล้วเจอศิลาเก่าแก่ติดแหขึ้นมาหนึ่งชิ้น

แผ่นศิลาเก่าแก่ไม่สมบูรณ์ชิ้นนั้นมีอักษรโบราณสลักอยู่ ซึ่งเป็นตัวอักษรที่ไม่เคยพบเห็นมาก่อน ชาวประมงประหลาดใจมากจึงรีบรายงานให้ทหารที่ประตูเมืองทราบทันที ทหารที่ประตูเมืองจึงนำแผ่นศิลาเก่าแก่เข้ามาในเมือง

เชิญคนเฒ่าคนแก่ผู้รอบรู้ในเมืองมาดู ทว่าไม่มีใครรู้จักเลย ในที่สุดก็มีพ่อค้าชราหาบเร่คนหนึ่งพูดด้วยความประหลาดใจออกมาหนึ่งประโยค

“เอ๊ะ นี่ นี่มันตัวอักษรของแคว้นซางโบราณมิใช่หรือ หรือว่านี่เป็นศิลาเก่าแก่จากแคว้นซางโบราณ”

ศิลาเก่าแก่จากช่วงแคว้นซางโบราณงั้นหรือ

ถ้าอย่างนั้นก็วิเศษไปเลยน่ะสิ!

เป็นวัตถุโบราณ!

น่าเสียดายที่ถึงแม้พ่อค้าหาบเร่คนนั้นจะดูออกว่าเป็นตัวอักษรแคว้นซางโบราณ แต่ก็ไม่รู้ว่าตัวอักษรนี้หมายความว่าอะไร

ต่อมา จี้จงชิงที่อาศัยอยู่ในเมืองได้ถูกรับเชิญให้ไปดู ด้วยเหตุนี้จี้จงชิงถึงกับตกใจมากและอ่านข้อความบนนั้นออกมา

“แดนเหนือสงบ อ๋องหกบัญชา!”

มันหมายความว่าอะไร

หากดินแดนทางเหนือต้องการความมั่นคง ‘อ๋องหก’ จะต้องเป็นผู้นำ!

ความหมายคร่าว ๆ ก็ประมาณนี้!

แน่นอนว่าต้องมีความหมายอื่นด้วยเช่นกัน

แต่ทว่า ถ้าหากรู้จักเฉินเซิ่งอู๋ก่วงกบฏชาวนากลุ่มแรกในประวัติศาสตร์จีน ก็จะนึกถึงประโยคโด่งดังที่ว่า ‘ถ้าแคว้นต้าฉู่อยากจะเจริญรุ่งเรือง จะต้องให้เฉินเซิ่งเป็นกษัตริย์’!

หรือว่านี่จะเป็นกลยุทธ์

แต่ใครจะไปรู้ล่ะ

ไม่มีใครรู้เลย!

ทันทีที่ประโยคนี้ออกมาในเมืองก็เกิดความโกลาหลทันที ประชาชนต่างตกอกตกใจ วิ่งไปบอกต่อ ๆ กัน อีกทั้งในเมืองยังมีพ่อค้าหาบเร่ขึ้นเหนือล่องใต้ เรื่องนี้จะต้องแพร่ออกไปนอกชายแดนทางตอนเหนือแน่!

“ถ้าอยากจะให้ดินแดนทางตอนเหนือมั่นคง ต้องให้ ‘ท่านอ๋องหก’ เป็นผู้บัญชากองทัพงั้นหรือ หมายความว่าเช่นนี้หรือ”

“คำว่า ‘บัญชา’ ความหมายในโบราณ หมายความว่าบัญชาทัพทหารจะเหมาะสมกว่า นั่นก็หมายความว่าดินแดนทางตอนเหนือของเราถ้าอยากจะให้มั่นคงสงบสุข จะต้องให้ ‘ท่านอ๋องหก’ นำทัพ

“แล้ว ‘อ๋องหก’ นี่คือคนคนเดียว หรือคืออ๋องหกคน หรือว่ามีความหมายอื่น”

“‘อ๋องหก’ น่าจะเป็นใครสักคน แต่จะเป็นใครนั้นก็ยังเดาไม่ออก...”

“นี่มันเป็นเรื่องใหญ่...”

“เรื่องใหญ่อะไรกันก็แค่แผ่นศิลาเก่าแก่ที่เขียนไว้ส่งเดช มีอะไรแปลกตรงไหน”

“นี่ไม่ใช่แผ่นศิลาจารึกธรรมดา ท่านไม่เคยได้ยินหรือ นี่คือแผ่นศิลาเก่าแก่ และคำที่เขียนไว้นั้นยังมาจากแคว้นซางโบราณ แคว้นซางโบราณเกิดขึ้นเมื่อนานนมมาแล้ว มันจะพูดส่งเดชได้อย่างไร ข้าคิดว่านี่น่าจะเป็นคำชี้แนะจากสวรรค์ที่มอบให้กับพวกเรา!”

“คำชี้แนะจากสวรรค์งั้นหรือ”

“ใช่ ถูกต้อง! มันเป็นคำชี้แนะจากสวรรค์ ความหมายของสรวงสวรรค์ก็คือให้เราไปหา ‘อ๋องหก’ คนนี้มาคุมทัพเจิ้นเป่ยของเรา!"

“ชุ่ว! ระวังคำพูดหน่อย”

และยังเป็นหนึ่งในอัครมหาเสนาบดีที่มีชื่อเสียงและได้รับความนับถือมากมายในใต้หล้าอีกด้วย!

ไม่ว่าเขาจะเป็นคนสร้างเรื่องนี้ขึ้นหรือไม่ พวกเขาก็ไม่กล้าเอาความ

จี้จงชิงเห็นทั้งสามคนมาก็พูดทันทีว่า

“ท่านแม่ทัพทั้งสอง กุนซือหลิน ไม่ต้องมากพิธี! รีบมาดูศิลาเก่าแก่นี้เร็ว แปลกมากจริง ๆ ที่จู่ ๆ ศิลาเก่าแก่นี้มาปรากฏที่นี่!”

พวกหลินชิงทั้งสามคนจะต้องดูอย่างละเอียดแน่นอน แต่นอกเหนือจากหลินชิงแล้ว อีกสองคนนั้นทึ่มมาก จะไปรู้อะไรเกี่ยวกับโบราณวัตถุกัน ต่อให้เป็นหลินชิงเองก็ไม่สามารถบอกได้เหมือนกันว่าแผ่นศิลานี้เป็นโบราณวัตถุหรือไม่!

แต่ทว่า ข้อความบนแผ่นศิลานี้เป็นตัวอักษรซางโบราณจริง ๆ

ตัวอักษรซางโบราณหายสาบสูญไปแล้ว แต่ยังคงมีบันทึกไว้ในหนังสือโบราณอยู่ ทว่าแทบไม่มีใครอ่านอักษรนี้ออกได้ แต่มีคนจำนวนไม่น้อยรู้จักตัวอักษรซางโบราณเหล่านี้

แต่ก่อนหลินชิงเคยทำงานเป็นผู้เรียบเรียงตำราพิชัยสงครามในสำนักราชบัณฑิต เขาเคยสัมผัสกับตำราพิชัยสงครามที่เขียนด้วยอักษรซางโบราณ น่าเสียดายที่อ่านไม่ออก แต่ในตอนนี้เขามั่นใจว่านี่เป็นตัวอักษรซางโบราณจริง ๆ

หลินชิงก็รู้สึกตกใจทันที

ไม่คิดเลยว่าตัวอักษรพวกนี้จะเป็นของแคว้นซางโบราณจริงๆ!

“ท่านอัครมหาเสนาบดี อักษรบนแผ่นศิลานี้เขียนเช่นนั้นจริงหรือ” ในที่สุดเขาก็อดไม่ได้ที่จะถาม

หลิวเซิ่งและจางฟ่างก็มองไปที่จี้จงชิงทันที รอฟังคำตอบที่ชัด ๆ จากปากเขา แม้ว่าจี้จงชิงอาจจะโกหกก็ตาม

จี้จงชิงพยักหน้าและพูดว่า “เมื่อก่อนข้าเคยศึกษาอักษรซางโบราณเลยพอเข้าใจอยู่บ้าง ต่อมาองค์หญิงใหญ่ก็ได้ศึกษาอ่านตำราไปไม่น้อย ข้าโชคดีที่ได้เรียนรู้มากมายหลายสิ่งจากองค์หญิง...อักษรด้านบนนี้ ข้าอ่านออกพอดี หกคำนั้นไม่ผิดแน่นอน!”

เขาดูจริงจังและเคร่งขรึมมาก ไม่มีท่าทีส่อว่าจะโกหกเลย