องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 458

เวลานี้ในเมืองหลวงไร้ซึ่งความเงียบสงบ

หนึ่งคือห้องสินเล่มสองและเล่มสามขายรวมกัน ทำให้ประชาชนทุกผู้ทุกเหล่าช่วงชิงกันอย่างบ้าคลั่ง!

เล่มต่อสองเล่มของห้องสินปรากฏยอดขายที่น่ากลัวอย่างเล่มแรกอีกครั้ง เพียงแค่วันแรกก็ขายจนขาดตลาดแล้ว และยังเป็นภายใต้สถานการณ์ที่เตรียมเอาไว้สี่หมื่นเล่ม!

หลังเล่มแรกสามหมื่นเล่มขายจนขาดตลาดไปภายในครึ่งวัน พวกเขาก็ได้รับบทเรียน ตีพิมพ์อย่างเร่งด่วนสี่หมื่นเล่มแล้วค่อยขาย สุดท้ายก็ยังขาดตลาดภายในครึ่งวันอยู่ดี

ผู้ดูแลสวีและเสิ่นอวี้หมิงเจ้าของร้านหนังสือจิงหงผู้ขายห้องสินหลักในตอนแรก ทั้งตกตะลึงและทั้งปลื้มปีติ

ที่ปลื้มปีติคือห้องสินได้รับการต้อนรับอย่างล้นหลาม ที่ตกตะลึงแน่นอนว่าเป็นเพราะสองวันนี้ลูกจ้างตะโกนอย่างไม่ขาดปากว่าไม่มีของแล้ว ลูกค้าด้านนอกโวยวายว่าให้รีบเติมของ

ในขณะนี้เอง ชั้นบนของหอร้านหนังสือจิงหง

สวีจือชูและเสิ่นอวี้หมิงกำลังปาดเหงื่อบนหน้า พลางมองลูกค้าที่กำลังโวยวายอยู่หน้าประตู

สวีจือชูเอ่ยขึ้นอย่างดีอกดีใจเป็นอย่างมาก

“ดูท่าอีกสองชั่วยาม ของชุดหลังก็น่าจะได้แล้ว ยอดหญิงหวังช่างเก่งกาจจริงๆ มอบ ‘การพิมพ์ด้วยตัวเรียง’ ให้ร้านหนังสือเราใช้ ไม่อย่างนั้นคงไม่เร็วขนาดนี้ ยอดหญิงหวัง ช่างเป็นดาวนำโชคของร้านหนังสือจิงหงเราจริงๆ”

เมื่อเอ่ยถึงหวังเยียนหรัน ใบหน้าของเสิ่นอวี้หมิงเองก็เต็มไปด้วยการชื่นชม

ยิ่งตอนนี้หวังเยียนหรันรับช่วงต่อหอสุราหลงไถแล้ว กลายเป็นนักธุรกิจสาวที่เทียบเคียงกับจ้าวเฟยเอ๋อร์ได้ไปแล้ว!

ตอนนี้ในเมืองหลวงแห่งนี้ ไม่มีใครไม่รู้ เมื่อเอ่ยถึงหญิงสาวทั้งสองนี้ไม่มีใครเลยที่จะไม่ชื่นชม

ได้ยินมาว่าตอนนี้หอสุราหลงไถกลายเป็นร้านเหล้าอันดับหนึ่งในเมืองหลวงแล้ว!

นอกจากสุราหลงไถแล้ว แม้เป็นสลักดอกไม้ชั้นดี ตอนนี้ก็ไม่มีใครดื่มแล้ว

“ยอดหญิงหวังย่อมเป็นดาวนำโชคของร้านหนังสือข้าอยู่แล้ว มิหนำซ้ำยังเป็นดาวนำโชคของข้าผู้แซ่เสิ่นอีกด้วย! ผู้ดูแล ข้าว่าถึงเวลาเริ่มประกาศเล่มต่อแล้ว กำหนดเวลาเรียบร้อยแล้ว เราจะเปิดขายให้ทันเวลา” ใบหน้าของเสิ่นอวี้หมิงเต็มไปด้วยความซาบซึ้ง จากนั้นก็เอ่ยกำชับขึ้น

ต้นฉบับของห้องสินส่งให้พวกเขาทั้งหมดแล้ว หวังเยียนหรันให้พวกเขาจัดแจงเอาเอง นางดูแค่เพียงผลลัพธ์

เสิ่นอวี้หมิงมีต้นฉบับอยู่ในมือ ย่อมทำอย่างเต็มกำลัง จัดการได้ยอดเยี่ยม

“ขอรับ เถ้าแก่!”

สวีจือชูพยักหน้า

ความรู้สึกในปีนั้นของเขากลับมาอีกแล้ว

ห้องสินเล่มนี้ เขาสวีจือชูมั่นใจว่าจะทำให้มันกลายเป็นหนังสือนิยายอันดับหนึ่งในสายอาชีพหนังสือนิยายได้!

จะทำให้มันชนะไซอิ๋ว

แม้ว่าตอนนี้ระดับความนิยมของไซอิ๋วจะไม่ตกลงเลยสักนิด ร้านหนังสือลู่หมิงขายออกไปได้วันละเกือบพันเล่ม กระทั่งรวมกับที่เป็นชุดก็เกินหนึ่งพันเล่ม และเขายังมั่นใจว่าจะเอาชนะไซอิ๋วได้อย่างสมบูรณ์แบบ!

ตอนนั้นเขาสวีจือชูก็เคยทำหนังสือที่ยอดขายดีมากๆ ออกมาเช่นกัน!

หวังเยียนหรันในตอนนี้ อยู่ที่หอสุราหลงไถ

กั๋วจิ้วจ้าวเสี่ยนนั่งอยู่ตรงข้ามกับนาง

จ้าวเสี่ยนมองหวังเยียนหรันด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม เขาเอ่ยขึ้นว่า

สุราหลงไถแฝงไปด้วยโอกาสการทำธุรกิจที่มหาศาลแค่ไหน จ้าวเสี่ยนเห็นอย่างแจ่มชัดแล้ว

อย่าเห็นว่าเป็นแค่ครึ่งส่วน แต่ครึ่งส่วนนี้ก็เกินกว่าช่องทางของสลักดอกไม้เสียอีก รายรับในแต่ละเดือนอาจจะมีหลายพันตำลึง

นี่เป็นรายรับจำนวนมหาศาลเลยนะ จ้าวเสี่ยนจะยอมแพ้ไปง่ายๆ แบบนั้นได้ที่ไหน?

“ท่านปู่จ้าว ท่านอย่าทำให้ข้าลำบากใจเลย ข้าเองก็จนปัญญา อีกอย่างครึ่งส่วนของท่านปู่จ้าวนี้ ท่านก็ได้รับไปมากมายแล้ว กระทั่งมากกว่ารายได้ที่สลักดอกไม้ก่อนหน้านี้ให้ท่านเสียอีก ท่านปู่จ้าว หากยังยืนกรานเช่นนี้ เช่นนั้นการร่วมลงทุนครั้งนี้อาจจะร่วมไปต่อไม่ได้แล้ว”

ถูกจ้าวเสี่ยวเซ้าซี้จนรำคาญ นัยน์ตาอันงดงามของหวังเยียนหรันก็ขยับ รีบปล่อยไพ่กระบองของนักฆ่าไป

ขอแค่บอกว่าร่วมมือต่อไปไม่ได้ เช่นนั้นจ้าวเสี่ยนก็อาจจะทำอะไรไม่ได้แล้ว

ต่อให้ไม่อยากถอยให้ก้าวหนึ่ง ก็ต้องถอยให้ก้าวหนึ่ง

ที่หวังเยียนหรันอยากคาครึ่งส่วนนี้เอาไว้ เป็นเพราะสุราหลงไถนี้เป็นของหลี่หลาง เงินของหลี่หลางจะเที่ยวให้คนอื่นตามอำเภอใจได้ยังไงกัน?

แม้จะเป็นเพียงครึ่งส่วนถูกๆ ก็ตาม ก็จะให้คนอื่นครองไปแบบนี้ไม่ได้นะ

ด้วยเหตุนี้ นางจึงเปลี่ยนจากสองส่วนที่หลี่เหวินจวินมอบไว้ให้ กลายเป็นครึ่งส่วน!

“นี่…”

เป็นอย่างที่คิดเอาไว้จริงๆ!

สีหน้าของจ้าวเสี่ยนแข็งทื่อไปเล็กน้อย ทันใดนั้นมือใหญ่ๆ ก็โบก ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า

“ไอ้หยา นี่แม่หนูเยียนหรันพูดอะไรเนี่ย ร่วมมือได้อยู่แล้วต้องร่วมมือได้อยู่แล้ว! ได้ ครึ่งส่วนก็ครึ่งส่วน! ข้าน่ะก็เพียงแค่เสียเปรียบนิดหน่อย”