องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 460

หลี่จุ่นคุมกองทัพพิทักษ์อุดรจริงๆ แล้ว

ตอนนี้ทั้งจางฟ่าง หลิวเซิ่งและหลินชิงอยากเจอเขาก็ต้องแจ้งก่อนแล้ว

หากเทียบกับเมื่อก่อน นั่นเรียกว่าแตกต่างกันราวฟ้ากับดิน

แน่นอนว่าทั้งสามคนย่อมไม่สบอารมณ์อย่างถึงที่สุดอยู่แล้ว แต่ตอนนี้หลี่จุ่นเป็นผู้บัญชาการคนใหม่ คุมอำนาจทหารอยู่

ทัพใหญ่หนึ่งแสนนายของชายแดนทางตอนเหนือผนวกกับติ้งหย่วนจวินหนึ่งหมื่นนาย ฟังการจัดการของเขาเพียงผู้เดียว

เขาก็คือเจ้าพ่อของที่นี่!

แม้ในใจของทั้งสามคนจะไม่สบอารมณ์ ก็ไม่ยอมไม่ได้

หลี่จุ่นในตอนนี้ กำลังอยู่ภายใต้การปรนนิบัติของอาหยวน สวมเกราะด้านใน และชุดแต่งกายที่จอมทัพควรมี

ตอนนี้ยังไม่ได้ออกทำสงคราม ด้วยเหตุนี้เขาจึงสวมใส่ค่อนข้างเรียบง่าย

ทว่าได้เตรียมชุดเกราะโซ่ถักโดยเฉพาะวางเอาไว้ให้เขาบนชั้นวางชุดหนึ่งแล้ว นี่เป็นเกราะที่ทำขึ้นมาเสริมความแข็งแรงจากฐานเดิมของเกราะที่เหล่าทหารสวมใส่

สามารถต้านทานดาบกระบี่และลูกธนูทั่วไปได้

หลี่จุ่นมองเกราะสำหรับออกรบที่หนาและหนักเหล่านั้นทีหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า

“จะใส่ชุดเกราะนี่ไม่ได้เด็ดขาดนะ หนาและหนักขนาดนี้ ส่งผลกับการต่อสู้มากขนาดไหน”

อาหยวนรีบเอ่ยขึ้นว่า “ท่านจอมทัพ มันสามารถป้องกันความปลอดภัยของท่านได้ ถึงจะหนาและหนักอย่างไร ท่านก็ต้องสวมใส่ ตอนนี้ท่านเป็นจอมทัพ บัญชาการทัพใหญ่ เป็นผู้นำในกองทัพ ความปลอดภัยของท่านสำคัญที่สุด”

ใบหน้าของหลี่จุ่นเต็มไปด้วยความหมดคำพูด ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “นี่ก็มีเกราะด้านในแล้วไม่ใช่หรือ? อีกอย่าง ศัตรูจะไม่มาตีข้าเป็นพิเศษหรอกกระมัง?”

“ท่านอย่าพูดดีกว่า ในทัพใหญ่ของแคว้นเยียนนั่นมีกองกำลังที่พุ่งเป้าไปที่ผู้นำของศัตรูอยู่กองหนึ่ง พวกเขาน่ะ พุ่งเป้ามาที่จอมทัพอย่างท่านโดยเฉพาะ! ฉะนั้น หากยังคิดอยากจะมีชีวิตอยู่ ถึงเวลานั้นไม่ซ่อนตัวก็ต้องสวมมันเอาไว้”

จี้จงชิงเดินเข้ามาพลางหัวเราะฮ่าๆ ราวกับได้ยินบทสนทนาของทั้งสองคน

หลี่จุ่นตกตะลึงไปเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “เจ้าหมายถึงกองกำลังพิเศษหรือ? เป็นแบบ ‘ปฏิบัติการเด็ดหัว’?”

เยี่ยมไปเลย!

โลกนี้มียุทธวิธีเช่นนี้แล้วหรือ?

จี้จงชิงอึ้ง ในชั่วพริบตาเดียวฟังไม่เข้าใจความหมายของหลี่จุ่น

หลี่จุ่นจึงพูดอธิบายว่า

“ที่เรียกว่ากองกำลังพิเศษก็คือการรวบรวมทหาร ที่มีความสามารถในการลุยเดี่ยวเป็นอย่างมากจำนวนหนึ่งมาอยู่ด้วยกัน แล้วฝึกให้พวกเขาชำนาญการสอดแนมศัตรู การต่อสู้ที่สมบุกสมบัน และปฏิบัติการเด็ดหัวเป็นต้น กองกำลังพิเศษที่ทำภารกิจคฤโหดที่ทหารธรรมดาทำไม่ได้”

“ปฏิบัติการเด็ดหัว?” จี้จงชิงฟังแล้วก็ประหลาดใจอยู่เล็กน้อย

หลี่จุ่นเอ่ยขึ้นชืดๆ ว่า “สองทัพต่อสู้กัน หากผู้นำตาย ก็เหมือนกับฝูงมังกรที่ไม่มีหัว ทัพใหญ่ก็จะว้าวุ่น นี่เรียกว่า ‘จับโจรเอาหัวโจก’ สำหรับข้าแล้วก็คือ ‘ปฏิบัติการเด็ดหัว’!”

“จับโจนเอาหัวโจก?!” ใบหน้าของจี้จงชิงเต็มไปด้วยความตกตะลึง

นี่คือยุทธวิธีแบบใหม่สินะ!

กลุ่มมังกรขาดหัว ก็กลุ่มมังกรขาดหัวสิ!

“เอาละ จู่ๆ ท่านอัครมหาเสนาบดีจี้ก็มาหาข้า ต้องมีเรื่องอันใดอยากจะพูดใช่หรือไม่?”

ไม่นานหลี่จุ่นก็ยกชั้นวางของจอมทัพขึ้น

ตอนนี้เขาคือจอมทัพ เมื่อเผชิญหน้ากับชายชราผู้นี้ก็ต้องเอ่ยอย่างวางมาดหน่อย

จี้จงชิงดูท่าอยากจะซ้อมคนอยู่เล็กน้อย แต่ตอนนี้เจ้าหมอนี่คือจอมทัพ จะซ้อมตามอำเภอใจไม่ได้

จี้จงชิงขืนกดความไม่สบอารมณ์ในใจเอาไว้ ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า

“หน่วยสอดแนมถึงเทือกเขาเฮยสงแล้ว ทัพของศัตรูยังไม่มีความเคลื่อนไหวผิดปกติ ขอท่านจอมทัพของเราชี้แนะก้าวต่อไปด้วยเถิด”

เมื่อพูดถึงเรื่องทำสงคราม หลี่จุ่นก็พยักหน้าเล็กน้อย แล้วทำสีหน้าขึงขังขึ้นมา

เมื่อวานหลังจากที่เขารับช่วงต่อคุมอำนาจทหารก็รีบให้จี้จงชิงรับผิดชอบรายงาน และแน่นอนหน่วยสอดแนมก็มีเขาเป็นคนคอยรวบรวมและจัดส่งคนไปปฏิบัติงาน แม้ว่าจะส่งคนเดินทางขึ้นเหนือไปสอดแนมแล้วก็ตาม

หลี่จุ่นเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นเดินไปตรงหน้าแผนที่ทางเหนืออย่างง่าย มองตรงเทือกเขาเฮยสงลูกนั้น แล้วค่อยๆ เอ่ยขึ้นว่า

“เข้าไปในเทือกเขาเฮยสงอีกสิบลี้ ก็จะเป็นเขตแดนของแคว้นเฟิงเฉวี่ยน...เอาเช่นนี้ แพร่คำสั่งของข้าลงไป ส่งห้าคนข้ามเทือกเขาเฮยสงไป หลีกเลี่ยงสายตาของหน่วยสอดแนมตรงด่านชายแดนแคว้นเฟิงเฉวี่ยน แล้วเข้าพื้นที่ภายในของแคว้นศัตรูเลย เดินหน้าไปสอดแนมสถานการณ์ศัตรูที่ชายแดนแคว้นเยียนและแคว้นเฟิงเฉวี่ยน! เรื่องนี้อันตรายเป็นอย่างมาก ยังต้องขอให้ท่านอัครมหาเสนาบดีพิจารณากำลังคนอย่างรอบคอบ”

เมื่อได้ยินดังนั้น จี้จงชิงก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

ไม่รู้ว่าหลี่จุ่นคิดจะทำอะไร แต่ก็ค่อยๆ พยักหน้า

หลี่จุ่นมองแผนที่ มุมปากค่อยๆ กระตุกรอยยิ้มออกมา

เช่นนั้นก็ให้ข้าทำกลยุทธ์ “ล้อมเว่ยช่วยจ้าว” ก็แล้วกัน!