องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 464

เทือกเขาเทียนซาน

หุบเขาแคบ

สถานที่นี้ เป็นหนึ่งในเส้นทางสำคัญจากที่ราบสูงซีเป่ย สู่จงหยวน

นอกจากที่นี่แล้ว ก็เหลือเพียงทางเลือกเดียวคือเข้ามาจากชายแดนของแคว้นหลาง

แต่ที่นั่นปกคลุมไปด้วยหนองน้ำ ไม่สะดวกต่อการเดินทัพ

ด้วยเหตุนี้ ดินแดนฉีหลู่ทางภาคซีเป่ย หากต้องการเข้าโจมตีจงหยวน ก็จำต้องเลือกเดินทางผ่านหุบเขาแคบ

และในตอนนี้ ออกจากหุบเขาแคบไปทางทิศตะวันออกห้าสิบลี้ มีกองทัพใหญ่ประจำการอยู่ที่นี่

ไม่ทราบจำนวนแน่ชัด แต่ทว่า มีกระโจมตั้งอยู่เต็มไปหมด มากมายจนนับไม่ถ้วน

ปักหลักอยู่ในป่าเขา จนป่าเป็นสีดำไปทั้งผืน

“แม่ทัพใหญ่ !”

เสียงกังวานดังก้องไปทั่วกระโจม ทหารนายหนึ่งวิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อน

เขาสะพายกล่องนกพิราบสื่อสาร ด้านในมีนกพิราบสื่อสารนั่งนอนอยู่หลายตัว

ปรากฏว่าเป็นทหารลาดตระเวน !

ทหารลาดตระเวนนายนี้วิ่งตรงมายังกระโจมใหญ่ตรงกลาง ด้านหน้ากระโจมหลังนั้นมีธงผืนใหญ่ปักอยู่ ธงปลิวไสว ตัวอักษร “โจว” โบกสะบัดและส่งเสียงดังอยู่กลางสายลมแรง

“รายงาน !”

ทหารลาดตระเวนคุกเข่ารายงานด้านหน้ากระโจมทันที

มีคนเดินออกมาจากกระโจมหลายคน !

ผู้เป็นหัวหน้าสวมหมวกทองคำ คิ้วโค้งเรียวเหมือนดาบ ตาเป็นประกายดุจดวงดาว มีอายุราว ๆ สี่สิบปี แก้มทั้งสองข้างมีหนวดเคราที่หนา ดวงตาเหมือนตะขอ ดูเฉียบคมอย่างน่าประหลาด

“ว่ามา !” ชายหนุ่มกำยำผู้มีดวงตาแหลมคมคู่นั้นพูดขึ้นทันที

“เรียนแม่ทัพใหญ่ กองทัพศัตรูมีการเคลื่อนไหวที่ผิดปกติ หยุดการเคลื่อนไหวไม่ยอมเดินหน้าตั้งแต่สองวันก่อน !” ทหารลาดตระเวนพูดขึ้นทันที

ชายรูปร่างกำยำที่ถูกเรียกว่าแม่ทัพใหญ่โบกมือหนา แล้วพูดขึ้นทันที :

“เอาแผนที่เดินทัพมา !”

องครักษ์เกราะทองที่ยืนอยู่ทั้งซ้ายและขวา รีบกางแผนที่แผ่นหนึ่งทันที หลังจากที่ชายรูปร่างกำยำศึกษาอย่างละเอียดแล้ว จู่ ๆ ก็เงยหน้าขึ้นมา แล้วพูดอย่างจริงจังว่า :

“สั่งการไปยังทัพใหญ่ ให้พิชิตด่านเฟิงเป่ยราชวงศ์อู่ทางตะวันออกทันที !”

“รับทราบ !”

องครักษ์เกราะทองทั้งซ้ายขวาทำตามคำสั่งทันที

ผ่านไปสักพัก ทหารส่งสารก็ขี่ม้าและตะโกนเสียงดังจนก้องไปทั่วหุบเขา

ผ่านไปครึ่งวัน กองทัพใหญ่เหมือนกับมดที่เดินข้ามภูเขา มุ่งหน้าไปทางทิศตะวันออกอย่างเป็นระเบียบ !

ในขณะเดียวกันนี้ !

ในจุดที่ห่างจากชายแดนตะวันตกของราชวงศ์อู่ไปห้าร้อยลี้

ในหุบเขาแห่งหนึ่ง มีทัพใหญ่กำลังพักผ่อนอยู่ที่นี่เช่นเดียวกัน

สักพัก

มีนกพิราบสื่อสารตัวหนึ่งบินลงมาจากท้องฟ้า ถูกมือใหญ่ข้างหนึ่งคว้ามาอยู่ในมือ

หลังจากดึงแผ่นกระดาษที่เท้าของนกพิราบสื่อสารออกมาแล้ว นกพิราบสื่อสารก็ถูกจับใส่เข้าไปในกรงที่วางอยู่ด้านข้าง

จดหมายค่อย ๆ ถูกเปิดออก มีเพียงตัวเลข :

แม้จ้าวอวี่จะไม่เข้าใจ แต่ก็ปฏิบัติตามคำสั่งทันที

แม้แต่ผู้เป็นพ่อยังต้องฟังอัครมหาเสนาบดีจี้ เขาซึ่งเป็นเพียงแค่พลทหารขั้นหกตัวเล็ก ๆ ยังจะพูดอะไรได้อีก ?

ด่านเหิงกู่

ออกจากด่านเหิงกู่มาทางตะวันออกสิบลี้ ก็จะได้ยินเสียงของน้ำในแม่น้ำต้าเฉินที่ไหลลงมาจากหน้าผา จนเกิดเสียงดังเหมือนกับเสียงหินขนาดใหญ่นับพันชั่งตกลงมา

บางครั้งดังราวกับเสียงฟ้าผ่า

จากตรงนี้ สามารถมองเห็นอีกฝั่งของแม่น้ำต้าเฉินอันกว้างใหญ่ได้ราง ๆ

ตอนนี้ เจิ้นเป่ยอ๋องหลี่ทงผู้มีร่างกายกำยำสูงใหญ่ สายตาเฉียบคม กำลังสังเกตการณ์ฝั่งตรงข้าม

หมอกหนาปกคลุมริมฝั่งแม่น้ำ จึงมองไม่ชัดนัก

เจิ้นเป่ยอ๋องประกาศกฎอัยการศึกกับทัพใหญ่ ให้ระแวดระวังทัพฝ่ายศัตรูจะฉวยโอกาสที่หมอกลงจัด ลักลอบข้ามแม่น้ำมาตลอดเวลา มีการจัดกำลังทหารเอาไว้ริมฝั่งแม่น้ำ พลธนูนับหมื่นนายเตรียมธนูและลูกศรเล็งไปยังแม่น้ำ

น้ำในแม่น้ำไหลเชี่ยว จนถึงขั้นขุ่นมัวเล็กน้อย

หลายวันมานี้มีฝนตก

เจิ้นเป่ยอ๋องเงยหน้า มองดูท้องฟ้าที่มีเมฆดำตลอดทั้งวัน ดวงตานกอินทรีดูลึกซึ้ง และกระซิบออกมาเบา ๆ ว่า :

“น้ำกำลังจะขึ้นแล้ว”

“จอมทัพ แม่นางปันขอเข้าพบขอรับ”

มีทหารนายหนึ่งวิ่งมาจากทางด้านหลัง แล้วกล่าวรายงานด้วยความเคารพ

หลี่ทงหันหน้ากลับไป พยักหน้าเล็กน้อย แล้วพูดว่า :

“ให้นางรอไปก่อนเถอะ”