องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 477

พอหลินชิงได้ฟัง สีหน้าก็ตึงเครียด

สลับกันไปโห่ร้อง ให้อีกฝ่ายไม่ได้นอนหรือ

สมองหลินชิงพลันมีแสงฉายวาบราวกับจับอะไรบางอย่างได้ แต่ก็เหมือนว่าจะจับไม่ได้เหมือนกัน

แต่รู้สึกว่าแผนนี้ของหลี่จุ่นจะร้ายกาจอยู่หน่อย ๆ นะ!

หลินชิงรับคำสั่งทันที

……

ทัพใหญ่ของซือหม่าชิงอวิ๋นปักหลักอยู่บริเวณเทือกเขาชิงเฟิง อยู่ฝั่งตรงข้ามกับกองทัพสามหมื่นของแคว้นเฟิงเฉวี่ยนที่ปักหลักอยู่ตรงนั้น

แน่นอนว่าเพราะตอนนี้มีความสัมพันธ์เป็นพันธมิตร สองฝ่ายจึงไม่รุกล้ำซึ่งกันและกัน ทัพใหญ่ของซือหม่าชิงอวิ๋นตั้งอยู่ห่าง ๆ ไม่ได้เข้าใกล้

ดึกดื่นค่อนคืน

เวลานี้ซือหม่าชิงอวิ๋นยังหารือเรื่องยุทธวิธีและสงครามกับซือหม่าเหย่ผู้เป็นหลานชายอยู่ กำลังศึกษาแผนที่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“รายงาน!”

จู่ ๆ นอกกระโจมก็มีเสียงรายงานดังขึ้น “ท่านแม่ทัพ จู่ ๆ ทัพใหญ่ของแคว้นเฟิงเฉวี่ยนก็ถอนทัพ ตรงดิ่งไปทางเหมืองหลวงแล้วขอรับ!”

“หือ!”

สองอาหลานอึ้ง ซือหม่าเหย่เอ่ย “ทำไมจู่ ๆ ก็ไปเล่า ไม่กลัวว่าเราจะโจมตีหรือ!”

ซือหม่าชิงอวิ๋นก็ประหลาดใจอย่างยิ่งเหมือนกัน

ยังไม่ด่วนสรุป หากเดินออกนอกกระโจม

ดังคาด!

ตอนนี้เอง!

หน่วยสอดแนมวิ่งกลับมาด้วยความรวดเร็วและกึ่งคุกเข่ารายงาน

“รายงานท่านแม่ทัพ ด้านหน้าส่งข่าวมา ยามโหย่วสามเค่อ จู่ ๆ เมืองหลวงของแคว้นเฟิงเฉวี่ยนก็ถูกกองทัพใหญ่ลึกลับที่ราวลงมาจากสวรรค์โอบล้อม เมืองหลวงแคว้นเฟิงเฉวี่ยนกำลังเผชิญกับการโจมตีขอรับ!”

“อะไรนะ!”

สองอาหลานตะลึงงัน

มีคนบุกเมืองหลวงของแคว้นเฟิงเฉวี่ยนหรือ!

จริงหรือ!

ใครกันที่เหิมกล้าเช่นนี้

ไม่สิ ใครกันที่คิดแผนนี้ออกมาได้

โจมตีเมืองหลวงของแคว้นเฟิงเฉวี่ยนโดยตรงหรือ

ซือหม่าเหย่กลับไม่กล้าเชื่อ เอ่ยว่า

“ท่านอา นี่ นี่ นี่จี้จงชิงบ้าไปแล้วหรือ มาโจมตีเมืองหลวงแคว้นเฟิงเฉวี่ยนเอาเวลานี้ได้! หรือ หรือว่าเขาไม่รู้ว่ามีพวกเราอยู่!”

ซือหม่าชิงอวิ๋นย่อมทึ่งกับการกระทำนี้อยู่แล้ว

นี่มันความมั่นใจอะไร!

ถึงกับกล้าโจมตีเมืองหลวงแคว้นอื่นด้วยกำลังพลหนึ่งแสนนายเท่านั้น ถึงทหารรักษาเมืองของอีกฝ่ายจะน้อย แต่อย่างไรทัพใหญ่ของอีกฝ่ายก็ยังอยู่...

ซือหม่าชิงอวิ๋นตกตะลึงอย่างหนัก แต่ตอนนี้ต้องยอมรับเลย นี่เป็นวิธีที่ยอดเยี่ยมเหนือคาด!

“สมกับที่เป็นจี้จงชิง!”

ซือหม่าชิงอวิ๋นชื่นชมทันที ยกระดับความเลื่อมใสที่มีต่อจี้จงชิงอีกระดับ

ซือหม่าเหย่ผงกหัวแบบอึ้ง ๆ เหมือนกัน และพูดว่า

“คนผู้นี้ น่ากลัวจริง ๆ”

ซือหม่าชิงอวิ๋นเอ่ย “คนผู้นี้ต้องรู้ว่ามีพวกเราอยู่อยู่แล้ว แค่ว่า...”

ซือหม่าชิงอวิ๋นยกยิ้มเย็นตรงมุมปาก ชี้แผนที่พร้อมเอ่ย

“กองทัพชายแดนเหนือแค่หนึ่งแสน ถ้าจะตีแคว้นเฟิงเฉวี่ยน จะยึดให้ได้จริง ๆ อย่างน้อยต้องส่งกำลังเจ็ดหมื่น เช่นนั้นที่อยู่รักษาการณ์ที่เมืองเฟิงหั่วก็จะมีไม่ถึงสามหมื่น เสี่ยวเหย่ เจ้าดูแผนที่นี่สิ พวกเราลงทางใต้จากตรงนี้ ถ้าตอนนี้ออกเดินทาง วันมะรืนก็ล้อมเมืองเฟิงหั่วได้แล้ว! โจมตีได้แบบที่พวกมันไม่ทันระวังตัว!”