องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 483

“ท่านแม่ทัพ!”

“ท่านแม่ทัพ!”

“...”

ซือหม่าชิงอวิ๋นกระเด็นออกไป ไม่ใช่แค่ซือหม่าชิงอวิ๋นเท่านั้น แต่ยังรวมถึงหน่วยที่รับผิดชอบในการจัดการเส้นทางและทัพหน้าที่คอยเฝ้าระวังสำรวจเองก็ติดอยู่ในกับดักด้วย

ม้าทุกตัวขาหัก และมีทหารจำนวนไม่น้อยที่ไม่ทันระวังตกลงไปในหลุมที่เต็มไปด้วยหนามแหลม ถูกแทงกลายเป็นเม่นจนตายทันที!

ทำให้เกิดความปั่นป่วน

กองทัพหยุดลงทันที ทหารโดยรอบต่างก็ตกตะลึง!

ซือหม่าเหย่รีบวิ่งไปพยุงซือหม่าชิงอวิ๋นที่ล้มลงจนมีเลือดที่ใบหน้า เขารู้สึกหวาดกลัวมาก ยังไม่ทันเริ่มรบ ผู้บัญชาการทหารสูงสุดของกองทัพก็ล้มลงเป็นหมาไปแล้ว...

บะ-แบบนี้จะนำทัพได้อย่างไร

ซือหม่าชิงอวิ๋นที่ลืมตัวไปครู่หนึ่ง วิ่งไปที่ด้านหน้าโดยลืมข้อห้ามในการเดินทัพ แม่ทัพไม่สามารถวิ่งไปที่หน้าค่ายแนวหน้าได้

จุดประสงค์ของค่ายแนวหน้าคือป้องกันไม่ให้กองทัพตกหลุมพรางกับดักและสำรวจเส้นทาง ท่านเป็นแม่ทัพก็ดีแล้ว เก่งมาก น่าแปลกที่ดันวิ่งไปที่ด้านหน้า แน่นอนว่าก็ต้องตกหลุมพราง

“ท่านอา เป็นอย่างไรบ้าง!”

ซือหม่าเหย่ตะโกนเสียงดังทันที

ซือหม่าชิงอวิ๋นหัวหมุนมึนงงอยู่ครู่หนึ่ง เหมือนกับว่ามันจะกระแทกพื้นเข้า

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ค่อย ๆ หายใจและพูดอย่างรวดเร็ว “มีกับดัก...”

“ท่านอา ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร กองทัพไม่เป็นไร...”

“ไม่เป็นไรก็ดี”

ซือหม่าชิงอวิ๋นถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก และหลังจากนั้นไม่นานเขาก็ลุกขึ้นมาด้วยความยากลำบาก และมองกับดักที่อยู่รอบ ๆ ตัว ภายในหลุมเต็มไปด้วยซากศพ และเป็นภาพที่น่าสังเวช

ทหารม้ากว่าครึ่งร้อยนายในทัพหน้าก็เสียหายไปเกินครึ่งในตอนนี้!

ม้าศึกล้ำค่าขนาดไหน

ตายไปไม่น้อย...

เมื่อเห็นเส้นทางสายหลัก เขาก็ตื่นเต้นและขอให้กองทัพเร่งความเร็วขึ้น จึงไม่ทันระวังตกลงไปในกับดักซึ่งทำให้เกิดโศกนาฏกรรมในครั้งนี้

ประมาทเกินไป...

ประมาทไปแค่ชั่วพริบตา!

ซือหม่าชิงอวิ๋นหน้านิ่วคิ้วขมวด ขบเคี้ยวฟัน และคำรามด้วยความเศร้าเสียใจ

“ไอ้หัวขโมยเฒ่าจี้จงชิง เจ้ากับข้าอยู่ร่วมกันไม่ได้แล้ว!”

“มีรายงานขอรับ!”

ในขณะนั้นเอง จู่ ๆ หน่วยสอดแนมก็รีบวิ่งเข้ามาและรายงานทันที “มีข่าวจากแนวหน้าว่ากองทัพพิทักษ์อุดรกลับมาที่เมืองเฟิงหั่วแล้ว!”

“อะไรนะ!”

ข่าวนี้ทำให้อาและหลานเปลี่ยนอารมณ์สีหน้าในทันที ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ!

แม้แต่แม่ทัพระดับสูงที่อยู่รอบตัวเขาก็ตกตะลึง!

เป็นไปได้อย่างไร

เรายังโจมตีเมืองหลวงของแคว้นเฟิงเฉวี่ยนไปเมื่อเที่ยงไม่ใช่หรือ

“หน่วยสอดแนมที่ไปแคว้นเฟิงเฉวี่ยนล่ะ กลับมากันแล้วหรือ”

ทุกคนส่ายหัว

ซือหม่าเหย่พูด “ท่านอา ยังไม่กลับมาเลย”

ซือหม่าชิงอวิ๋นขมวดคิ้ว

รีบสั่งกองทัพถอยทัพไปหาลี้ทันที แล้วตั้งค่ายพักแรม!

การตกหลุมพรางในครั้งนี้ ขนาดผู้บัญชาการทหารสูงสุดในกองทัพตัวเองยังเกือบล้มตาย สถานการณ์ของศัตรูก็ซับซ้อนยากที่จะแยกแยะได้ชัดเจน ตอนนี้จึงไม่สามารถเดินหน้าต่อได้อีกต่อไป

เมืองเฟิงหั่ว!

หลี่จุ่นและคนอื่น ๆ กลับมาและตั้งหน่วยสอดแนมที่ด้านนอกเมือง เหล่าทหารต่ที่วิ่งวุ่นกันทั้งวันจึงรู้สึกเหน็ดเหนื่อยเป็นธรรมดา

หลี่จุ่น จี้จงชิง และหลินชิงยังคงศึกษาสถานการณ์ในกระโจมจอมทัพต่อไป

ทหารสอดแนมที่นอกกระโจมกลับมาแล้วรายงานข่าว

“รายงานต่อท่านจอมทัพ พบร่องรอยของทัพแคว้นเยียนที่สันเขาเฮยสง ผู้บัญชาการกองทัพเยียซือหม่าชิงอวิ๋นติดกับดักแต่ไม่ตาย ทัพแคว้นเยียนถอยกลับไปห้าลี้และตั้งค่ายพักแรมแล้วขอรับ!”

“ดี!” หลี่จุ่นหัวเราะเสียงดัง

จี้จงชิงและหลินชิงดูประหลาดใจ!

ซือหม่าชิงอวิ๋นตกหลุมพรางอย่างนั้นหรือ

กับดักจากที่ใด

ทำไมพวกเขาถึงไม่รู้!