องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 521

หลี่จุ่นพลันหัวเราะขึ้นมาในทันใด ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า

“ทีแรกนางใจกล้าเป็นอย่างมาก เป็นเพียงแค่สตรีนางหนึ่งยังแสดงทีท่าใจกล้าต่อหน้ากลุ่มชายฉกรรจ์ถึงเพียงนี้ ก็อธิบายได้ว่ามีแผนบางอย่าง”

ใจกล้า?

มีแผน?

จี้จงชิงพยักหน้า

เรื่องที่หลี่จุ่นพาตัวทัวทัวออกมาได้อย่างไร เขารู้หมดแล้ว

“ถึงจะว่าอย่างนั้น แต่แม่ของนางเป็นคนของราชวงศ์อู่ ไม่แน่ว่าอาจจะเผยอารมณ์ออกมา ก็เลยไม่ทำร้ายพวกท่าน จึงใจกล้าเช่นนี้” จี้จงชิงเอ่ย

หลี่จุ่นพยักหน้า ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “ท่านอัครมหาเสนาบดีจี้พูดถูก เพียงแต่จุดนี้ย่อมสลัดฐานะของนางไม่ได้อยู่แล้ว แต่ท่านอัครมหาเสนาบดีจี้น่าจะเคยเห็นมือ และรูปลักษณ์ของนาง มือทั้งสองของนางขาวและเรียบเนียน รูปลักษณ์เองก็ดูขาวผิดปกติ”

“ที่แคว้นเฟิงเฉวี่ยนนั่น อากาศร้อนดวงอาทิตย์แผดเผาตลอดทั้งปี ลมแรงพัดหน้า เว้นแต่มักจะเก็บตัวไม่ออกไปไหน ไม่อย่างนั้นจะรักษาผิวขาวเนียนเช่นนี้ได้อย่างไร? และสำหรับสองมือของนางกำนัลผู้หนึ่งก็ดูดีและขาวเกินไปหน่อยใช่หรือไม่?”

“ด้วยเหตุนี้ จึงตัดฐานะนางกำนัลของนางออกไปได้เลย และแคว้นเฟิงเฉวี่ยนมีสตรีนางไหนบ้างที่มากล้ารอหลอกลวงข้ากับเหล่าทหารเช่นนี้ มิหนำซ้ำยังกระทำการอย่างกล้าหาญอย่างนี้อีก แถมยังเก็บตัวไม่ออกไปไหนราวกับคุณหนูบ้านผู้ดีที่มีชีวิตอยู่ดีกินดี? เมื่อรวมสิ่งเหล่านี้เข้าด้วยกันแล้ว หากข้าไม่กล้าคาดเดาฐานะที่แท้จริงของนาง ก็รู้สึกผิดต่อความมุมานะของนางแล้ว”

ทว่าหลี่จุ่นไม่ยอมรับไม่ได้ ซ่าเหรินทัวทัวงดงามจริง ๆ ในบรรดาผู้หญิงทั้งหมดที่เขาเคยพบเจอมาจนถึงตอนนี้ นางเป็นผู้หญิงที่หน้าตาตรงกับจุดวินิจฉัยความงามของเขามากที่สุดแล้ว!

จี้จงชิงอึ้ง ก่อนจะค่อย ๆ พยักหน้า แต่ก็ยังเอ่ยว่า “ท่านก็เลยมั่นใจว่านางเป็นไทเฮาผู้นั้นเพราะเหตุนี้?”

หลี่จุ่นส่ายหน้า ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “แน่นอนว่าไม่ใช่ หากอาศัยเพียงแค่อย่างนี้ เช่นนั้นก็เห็นได้ชัดว่าข้าตัดสินอย่างลวก ๆ ไม่ใช่หรือ?”

“เช่นนั้น...”

“เพราะนางบอกข้าว่านางชื่อทัวทัว” หลี่จุ่นเอ่ยขึ้นชืด ๆ

จี้จงชิงเขลาเล็กน้อย “ชื่อทัวทัวแล้วอย่างไรหรือ? ไทเฮาที่ว่าราชการหลังม่านแห่งแคว้นเฟิงเฉวี่ยนผู้นั้นไม่เคยเปิดเผยชื่อจริงต่อใต้หล้ามาตลอดนี่”

หลี่จุ่นยิ้มพลางเอ่ยขึ้นว่า “ถูกต้อง แต่ที่ไม่บังเอิญคือแม่ทัพแห่งแคว้นเฟิงเฉวี่ยนที่ข้าจับมาเป็นเชลยศึกคนหนึ่งเมื่อคราก่อน เขาบอกกับข้าว่า ชื่อจริงของไทเฮาพวกเขามีนามว่าซ่าเหรินทัวทัว ที่แคว้นเฟิงเฉวี่นมีผู้ชายที่ชื่อว่าทัวทัว แต่ผู้หญิงที่ชื่อว่าทัวทัวมีเพียงหนึ่งเดียว ก็คือไทเฮาของพวกเขา ส่วนพวกเขารู้ได้อย่างไร เรื่องนั้นข้าไม่ได้ถาม”

จี้จงชิงรู้สึกเศร้าสลดแทนทัวทัวขึ้นมาในทันใด

ในเมื่ออยากแฝงตัวเข้ามาในชายแดนทางตอนเหนือ ดีร้ายก็ต้องบอกชื่อปลอมสิ ยังจะมาหวังว่าคงไม่ถูกจับได้เลยบอกชื่อจริงไป อันที่จริงบอกชื่อจริงยังไม่เท่าไร แต่ปัญหาคือปลอมเป็นนางกำนัลเนี่ยนะ เช่นนั้นก็เป็นการทำเรื่องที่เกินความจำเป็น ผลสุดท้ายของการทำเรื่องที่เกินความจำเป็นก็คือถูกมองตัวตนที่แท้จริงออก

ไม่วางแผนให้รอบคอบแล้วยังตกไปอยู่ในเงื้อมมือของเจ้าหมอนี่อีก

จี้จงชิงถามขึ้นว่า “หากฮูเถี่ยถูยอมใช้ม้าศึกหนึ่งพันตัวมาไถ่ตัวนางกลับไปจริง ๆ ท่านจะปล่อยนางกลับไปจริง ๆ หรือ? นางผู้นี้ไม่ธรรมดาทีเดียว หากปล่อยนางกลับไป ก็ไม่เท่ากับปล่อยเสือเข้าป่าหรอกหรือ”

หลี่จุ่นเผยอปาก สีหน้าเองก็เปลี่ยนเป็นขึงขังขึ้นมา ในใจย่อมเคร่งเครียดอย่างไร้ที่เปรียบ

เมียแสนโง่เขลาของเขาผู้นี้ ช่างทำอะไรเลอะเลือนจริง ๆ...เหตุใดจึงหนีไปทางเหนือกันนะ?

นี่ตามหามากี่วันแล้ว ยังไม่มีร่องรอยอะไรเลย

ตอนนี้ตัวเขาเองก็ปลีกตัวออกไปไม่ได้เลย

“ได้ พี่เสิ่นเลี่ย พรุ่งนี้ข้าจะจัดคนเดินทางขึ้นเหนือไปกับท่านคนหนึ่ง มีเขาอยู่ ข้าค่อนข้างวางใจ” หลี่จุ่นถอนหายใจ แล้วค่อย ๆ เอ่ยขึ้น

เสิ่นเลี่ยรีบถามขึ้นว่า “คนที่ท่านจอมทัพจะส่งไปคือผู้ใดหรือ?”

หลี่จุ่นเอ่ย “รอถึงวันพรุ่งนี้ท่านก็จะรู้เอง”

ที่เขาหมายถึงแน่นอนว่าคือคนของลัทธิเทียนซานผู้นั้น

ครั้งนี้ที่บุกโจมตีเข้าไปในเมืองหลวงของแคว้นเฟิงเฉวี่ยน เขาสังเกตเห็นว่าข้างกายเขามีทหารที่ไม่สะดุดตาผู้หนึ่งตามอยู่ตลอด เดาว่าก็คือผู้นั้นที่ปลอมตัวมา

คืนนี้ให้อาหยวนเอาสุราไปสองไห ให้เขาตามเสิ่นเลี่ยเดินทางขึ้นเหนือ