องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 554

การแลกเปลี่ยนครั้งนี้แต่ละคนมีแผนของตัวเอง แต่หลี่จุ่นวางแผนล่วงหน้าหลายก้าว!

อย่างแรกคือใช้ทัวทัวมายั่วโมโหฮูเถี่ยถู ล่อให้พวกเขาไล่ตาม เมื่อฮูเถี่ยถูไล่ตามแล้ว มีหรือทัพใหญ่ของเขาจะไม่ตามมาด้วย?

หลังจากนั้น

เขาก็ออกคำสั่งให้ตัดเอ็นข้อมือของพวกพันเซิ่งทหารเชลยศึก เพื่อยั่วโมโหซือหม่าชิงอวิ๋น เมื่อซือหม่าชิงอวิ๋นตระหนักได้ว่าตัวเองถูกหลอก แม้จะระแวดระวังอย่างไร เมื่อเห็นฮูเถี่ยถูไล่ตามออกมาแล้ว จะยังควบคุมสติได้อยู่หรือ?

แม้จะควบคุมสติเอาไว้ได้ ก็ต้องเสียการควบคุมไปช่วงหนึ่ง และนำทัพใหญ่ไล่ล่าหลี่จุ่นเพื่อระบายความโกรธ!

เป็นอย่างที่คิดเอาไว้จริง ๆ!

ไม่ว่าจะฮูเถี่ยถูหรือซือหม่าชิงอวิ๋นก็ทำให้เสียสติได้สำเร็จ และพาทัพใหญ่พุ่งเข้าไปในหุบเขาหางเสือสำเร็จ

ฟิ้ว!

ปัง!

จู่ ๆ บนท้องฟ้าก็มีดอกไม้ไฟอันงดงามแสนประหลาดกระจายขึ้นมา ทัพใหญ่ที่อยู่ด้านล่างอดไม่ได้ที่จะถูกดึงดูดความสนใจ เงยหน้าขึ้นไปมอง

นี่มันคือสิ่งใดกัน?

ซือหม่าชิงอวิ๋นเองก็ถูกดอกไม้ไฟบนท้องฟ้าเหนือหัวทำให้ตกตะลึงเช่นเดียวกัน เขารีบเงยหน้าขึ้นไปมอง เขลาไปเล็กน้อย

นี่มันบ้าอะไรกัน?

แต่ทว่า วินาทีถัดมาราวกับเขานึกอะไรขึ้นได้ นัยน์ตาหดตัวเล็กน้อย เขารีบรั้งบังเหียนม้าให้หยุด ก่อนจะเอ่ยเสียงดังว่า

“หยุดตาม!”

แต่ในวินาทีนี้เอง!

บนยอดเขา

ตามคำสั่งของหลี่จุ่น ปลอมตัวเองเป็นสนามหญ้า เจ้าอ้วนหลิวที่หากไม่ดูดี ๆ ก็มองไม่ออก เห็นดอกไม้ไฟกระจาย ก็รีบลุกขึ้นพรวด แล้ววิ่งไปตรงหน้าสายนำไฟด้วยความรวดเร็ว ก่อนจะหยิบตะบันไฟออกมาจุด

“อย่าทำให้ตัวข้าเองระเบิดไปด้วยเด็ดขาดล่ะ...”

เจ้าอ้วนหลิวบ่นพึมพำ ๆ เมื่อตรวจสอบดูว่าสายนำไฟเส้นนั้นร้อนได้ที่แล้ว ก็รีบหมุนตัวแล้วพุ่งไปอีกด้านอย่างบ้าคลั่ง

เจ้าอ้วนหลิววิ่งไปหลังหุบเขาในชั่วอึดใจเดียว ซ่อนอยู่หลังหินก้อนใหญ่ที่เมื่อคืนเหยียบเอาไว้ดีหน่อย ก่อนจะหมอบลงบนพื้นพร้อมทั้งเอามือปิดหู

ตู้ม!

หลังผ่านไปหลายอึดใจเต็ม ๆ ทันใดนั้นก็ราวกับสายฟ้าที่น่าตกตะลึงระเบิดลงมา มีเสียงระเบิดขนาดใหญ่ดังกึกก้องมาจากทางหุบเขา!

แม้จะเอามือปิดหูเอาไว้ เจ้าอ้วนหลิวก็ยังรู้สึกว่าแก้วหูของตัวเองสั่นจนจะหลุดออกมาอยู่แล้ว!

“รีบหนีเร็วเข้า! ข้างบนถล่มแล้ว!”

ในวินาทีนี้เอง!

หลังทัพเยียนและทัพใหญ่แห่งแคว้นเฟิงเฉวี่ยน ที่ยังอยู่ในหุบเขาหัวเสือเห็นสิ่งที่ส่งเสียงดังสนั่น พวกเขาก็กลัวจนหมอบลง

แต่เมื่อเงยหน้ามอง ทันใดนั้นเบื้องบนก็ระเบิด หินขนาดมหึมาและส่วนหลักของภูเขาถล่มลงมาเลย ทุกคนพลันตกตะลึงพรึงพรวดจนหน้าถอดสี แยกย้ายกันพุ่งตัวไปข้างหน้าในฉับพลัน!

จะตายแล้ว จะตายแล้ว!

นี่มันเกิดอะไรขึ้น?!

ในวินาทีนี้ ซือหม่าชิงอวิ๋นเองก็ถูกเสียงปังที่ดังสนั่นราวกับสายฟ้ายักษ์ทำให้ตกใจกลัว วินาทีถัดไปก็เห็นเบื้องบนหุบเขานั่นระเบิดออกมาเลย ก่อนจะถล่มลงมา ดวงตาของเขาเบิกโพลงในฉับพลัน ตกตะลึงพรึงเพริดจนหน้าถอดสี!

เป็นไปได้อย่างไร?!

เหตุใดถึงถล่มลงมา...

นั่นมันอะไรกันที่ระเบิดยอดเขา?

น่ากลัวเกินไปแล้ว...

นี่มันเกินกำลังของมนุษย์!

เมื่อครู่หลี่จุ่นให้อาหยวนส่งสัญญาณ จากนั้นท้องฟ้าก็มีดอกไม้ไฟอันงดงามแตกกระจายออกมา แล้วยอดเขานั่นก็ระเบิด!

หลี่จุ่นต้องเป็นคนทำแน่!

แต่ว่าเขาทำได้ยังไง?!

เมื่อครู่เกิดเสียงดังปังขึ้น แล้วยอดเขาก็ระเบิดออก ราวกับถูกสายฟ้ายักษ์ผ่า แต่ไม่มีฟ้าแลบเลย...

นี่คือสายฟ้าขนาดใหญ่หรือ?!

ในเวลาเพียงชั่วครู่ ในใจของทัวทัวก็ตกตะลึงจนงงงวยขั้นสุด

หลี่จุ่นเห็นทัพศัตรูถูกสะกัดเอาไว้ทั้งหมด และม้ากำลังตื่นตระหนกด้วย กำลังวิ่งวุ่นกันชุลมุน เขาก็รีบเอ่ยขึ้นว่า

“อาหยวน ส่งสัญญาณอีกครั้ง!”

“เจ้าค่ะ!”

อาหยวนหยิบพลุสัญญาณออกมาอีกลูกหนึ่ง จุดแล้วโยนมันขึ้นไปในอากาศ!

ฟิ้ว!

ปัง!

บนท้องฟ้าสูง ปรากฏดอกไม้ไฟที่แตกกระจายอีกอัน!