องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 555

เมื่อเห็นดอกไม้ไฟประหลาดที่เหมือนกันกระจายอยู่บนท้องฟ้าสูงอีกครั้ง ก็ทำให้ทุกคนที่อยู่ด้านล่างเงยหน้ามองอีกครั้ง

ไม่พูดไม่ได้ งดงามเป็นอย่างยิ่ง

ทว่าสีหน้าของซือหม่าชิงอวิ๋นกลับปั้นยาก เขารู้สึกว่าจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นอีกแล้ว

เขารีบตะคอกด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ทุกคนระวัง!”

เมื่อครู่ก็เป็นดอกไม้ไฟประหลาดกระจายแบบนี้ สุดท้ายบนหุบเขาก็ระเบิดออก แล้วถล่มลงมา ปิดทางหนีทีไล่เลย

ตอนนี้มาแบบนี้อีกแล้ว ซือหม่าชิงอวิ๋นรู้สึกว่านี่อาจเป็นแผนของทัพศัตรู!

แต่ในวินาทีนี้เมื่อเห็นว่าบนท้องฟ้าสูงมีพลุสัญญาณลูกที่สองกระจายออกมา จู่ ๆ บนยอดของหุบเขาอีกด้านก็มีทหารปรากฏตัวขึ้นมาไม่น้อย!

ในมือถือไหเหล้าไหหนึ่ง เมื่อจุดไฟได้ก็โยนไปในทัพใหญ่

ที่น่าตกตะลึงคือเป็นมือโยนหนึ่งพันนายที่หยางเฟิงนำมา!

“นี่คนมาจากไหนกัน?! ขึ้นไปตั้งแต่เมื่อไร?!”

เมื่อซือหม่าชิงอวิ๋นเห็นพวกของหยางเฟิงที่อยู่บนยอดเขา สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปในทันใด

ตอนก่อนจะมาได้ส่งหน่วยสอดแนมมาตรวจสอบแล้ว แต่ไม่พบว่ามีคนอยู่บนยอดเขา แต่ตอนนี้บนยอดเขานั่นกลับมีกลุ่มคนโผล่ออกมา คนเหล่านี้มาจากไหนกัน?

ซ่อนการตรวจสอบของหน่วยสอดแนมไปได้อย่างไร?!

แน่นอนว่าพวกหยางเฟิงย่อมปลอมตัวเลียนแบบเจ้าอ้วนหลิวอยู่แล้ว พวกเขาคลานอยู่บนพื้นก็เท่านั้น หน่อยสอดแนมของอีกฝ่ายไม่มีทางสำรวจอย่างละเอียดอยู่แล้ว ด้วยเหตุนี้จึงไม่เจอ

ซือหม่าชิงอวิ๋นรู้สึกว่าเกิดเรื่องใหญ่แล้ว ในใจตึงเครียดจนถึงขีดสุด ก่อนจะเอ่ยเสียงดังขึ้นมาในทันใด

“แพร่คำสั่งไปที่ทัพใหญ่ รีบออกห่างจากหุบเขา!”

“ออกห่างจากหุบเขา!”

“ออกห่าง!”

“ท่านแม่ทัพมีคำสั่ง รีบออกห่าง!”

ทหารส่งสารของทัพเยียนรีบตะเบ็งคอแจ้งทัพใหญ่ แม้แต่ทัพใหญ่ของแคว้นเฟิงเฉวี่ยนเองก็พุ่งตัวไปข้างหน้าด้วยความรวดเร็ว!

แต่ว่าไม่ทันแล้ว

ตู้ม!

ตู้ม!

ระเบิดมือที่พวกหยางเฟิงโยนลงมาระเบิดกลางทัพใหญ่ในทันควัน

เสียงตู้มดังขึ้น ทำเอาคนที่อยู่รอบข้างระเบิดจนนองไปด้วยเลือด ระเบิดจนทำเอาคนและม้ากลิ้งลงไปนอนกองกับพื้น ในขณะเดียวกันบนพื้นก็ระเบิดจนเกิดหลุมมหึมา

ภาพที่เกิดขึ้นอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยเช่นนี้ ทำเอาทัพใหญ่กลัวจนหน้าถอดสี ในขณะเดียวกันก็เกิดความกลัวที่ไม่มีที่สิ้นสุดขึ้นมาในทันใด!

เกิดอะไรขึ้น?!!

นี่มันคือสิ่งใดนั้น?!

เหตุใดเมื่อระเบิดแล้วถึงทำให้เกิดหลุมที่น่ากลัวเช่นนี้ได้?!

“อ๊า!”

“รีบหนีเร็วเข้า!”

“ช่วยด้วย!”

แล้วก็ระเบิดทั้งตัวเขากระเด็นไปเลย!

“ท่านแม่ทัพใหญ่!!!”

เมื่อมีทหารเห็นภาพเหตุการณ์นี้ ก็รีบห้อม้าเข้ามาทันที

ฮูเถี่ยถูเองก็อึ้งไป เขาที่สงบสติอารมณ์มาตลอด เป็นครั้งแรกที่เผยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวออกมา!

เขามองไหเหล้าที่ถูกโยนลงมาไหแล้วไหเล่า จากนั้นเหล่าทหารในทัพก็เลือดสาดกระจายไปทั่ว ดินหินกระเด็นกระดอน!

เขาเสียวสันหลังวาบขึ้นมาในทันใด ความเย็นยะเยือกแผ่ซ่านขึ้นมาถึงกลางกะโหลกศีรษะ!

ฮูเถี่ยถูควบม้าพร้อมทั้งตะโกนพูดขึ้นว่า “รีบไปเร็วเข้า! รีบไปเร็วเข้า!”

เขาย่อมรู้ว่าทางข้างหน้ามืดมนแล้ว ตอนนี้ไม่อาจคำนึงถึงอะไรมาก รีบบังคับบังเหียนม้าฝ่าออกไป แล้วนำทัพใหญ่แห่งแคว้นเฟิงเฉวี่ยนหนีออกไปทางเนินเขา!

เมื่อเห็นทัพใหญ่หนึ่งหมื่นนายที่แสนสง่าพ่ายแพ้แตกไม่เป็นขบวนภายใต้การระเบิดของระเบิดมือ พวกอาหยวนก็อึ้งไปเลย!

ทางกองทัพพิทักษ์อุดรมีคนจำนวนไม่น้อยที่บนใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว!

ไหเหล้าเหล่านี้แม้ไม่ได้โยนมาในทัพของพวกเขา แต่เมื่อเห็นสิ่งที่ตกใส่ทัพศัตรูจนพ่ายแพ้ไปในทันใด เห็นมันคร่าชีวิตคนไปราวกับภูตผีปีศาจ ระเบิดจนร่างคนฉีกขาดเป็นสี่ห้าส่วน เลือดสาดกระจายไปทั่ว พวกเขาต่างก็รู้สึกกลัวอย่างลึกซึ้ง!

ในตอนนี้นัยน์ตาของทัวทัวหดตัวลง ตกตะลึงอย่างไร้ที่เปรียบ!

เห็นเหล่าทหารของแคว้นเฟิงเฉวี่ยนไร้ซึ่งกำลังจะต้านทานเมื่อเผชิญหน้ากับอาวุธที่น่ากลัวเช่นนี้ สีหน้าก็ขาวซีดเสียยิ่งกว่าอะไรไปในชั่วพริบตา

นางรีบคว้าแขนของหลี่จุ่นเอาไว้ แล้วเรียกเอ่ยกับหลี่จุ่นว่า

“หยุดนะ รีบบอกให้พวกเขาหยุดสิ!”