องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 570

เมืองหลวงแคว้นเฟิงเฉวี่ยน

ในค่ายทหาร

มีหน่วยสอดแนมวิ่งผ่านค่ายทหารยาวเหยียดละถึงหน้ากระโจมฮูเถี่ยถูในท้ายที่สุด เปล่งเสียงดังว่า “รายงาน ท่านแม่ทัพใหญ่ มีข่าวด่วนมาจากทางใต้ขอรับ!”

ฮูเถี่ยถูผู้มีร่างสูงใหญ่กำยำดังเจดีย์เหล็กเดินออกมาจากกระโจม มองหน่วยสอดแนมที่กึ่งคุกเข่าอยู่ด้านนอกและเอ่ยเสียงหนัก

“ว่ามา!”

“ท่านแม่ทัพ ด้านหน้ากลับมารายงานว่าวันนี้กองทัพพิทักษ์อุดรประมาณแสนคน จู่ ๆ ก็ออกจากเมืองเฟิงหั่ว มุ่งไปยังมุมซีหนาน1ของเราขอรับ!”

“หือ!”

พอได้ยินดังนั้น ใบหน้าของฮูเถี่ยถูก็เปลี่ยนสีฉับพลัน ให้คนเอาแผนที่ออกมาทันที หลังจากมองอยู่ครู่หนึ่งก็เอ่ยด้วยใบหน้าฉงน

“กองทัพพิทักษ์อุดรออกโรงมากขนาดนี้ ตรงไปทางซีหนาน นี่จะทำอะไรเนี่ย”

ยามนี้เถี่ยกู่แม่ทัพอันดับสองในกองทัพก็เดินออกมาจากกระโจมเหมือนกัน พอได้ยินคำพูดของ ฮูเถี่ยถูก็หรี่ตาพูดขึ้นทันที

“ท่านแม่ทัพใหญ่ เขาเฟิงโหยวนั่นไม่ได้อยู่ที่ซีหนานหรือ หรือว่าตาแก่เจ้าเล่ห์จี้จงชิงนั่นจะลงมือตัดหน้าพวกเรา”

“เขาเฟิงโหยวหรือ”

ฮูเถี่ยถูพลันเปลี่ยนสีหน้า มองแผนที่อย่างละเอียดทันทีและกล่าวว่า

“สั่งหน่วยสอดแนมด้านหน้า กลับมารายงานความเคลื่อนไหวทัพกองทัพพิทักษ์อุดรตลอดเวลา!”

“ขอรับ!” หน่วยสอดแนมผู้นั้นจากไปอย่างรวดเร็ว

“ท่านแม่ทัพใหญ่ หรือว่าอีกฝ่ายคิดจะชิงยึดเขาเฟิงโหยวก่อนจริง ๆ!” เถี่ยกู่ใบหน้าเปลี่ยนสี ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่าการคาดเดาของตัวเองถูกต้อง

เขาเฟิงโหยวแห่งนี้พวกเขาวางเป้าว่าต้องเอามาให้ได้!

แล้วยังเคยถึงกับส่งคนไปเจรจามาแล้วด้วย

โจรม้าบนเขาเฟิงโหยวมีอยู่ห้าหกพันคน แม้จะเป็นกลุ่มคนโฉด แต่ถ้าฝึกฝนสักหน่อยก็กลายเป็นทหารกล้าเชี่ยวชาญการรบ เป็นเมล็ดพันธุ์ทหารที่หายาก!

ห้าหกพันคนนี้สามารถต่อสู้กับศัตรูได้เกือบหมื่นคน บัดนี้ทัพแคว้นเฟิงเฉวี่ยนมีกำลังไม่เพียงพอ มีอยู่แค่แสนคนเท่านั้น ถ้าได้โจรม้าเหล่านี้มา นั่นจะเป็นกำลังเสริมที่มิอาจดูแคลน!

แต่ทำไมจู่ ๆ กองทัพพิทักษ์อุดรถึงได้มองมาทางนี้ได้ล่ะ

แถมออกโรงทีก็คือกองทัพแสนคนเลย!

ฮูเถี่ยถูหน้าตึง จ้องแผนที่ ครู่หนึ่งแล้วยังเงียบอยู่

เขาต้องได้เขาเฟิงโหยวแห่งนี้ให้ได้ จะไม่ยอมให้ที่แห่งนี้ตกอยู่ในมือของกองทัพพิทักษ์อุดรเด็ดขาด!

ด้วยเหตุนี้ เขาจะไม่พูดสักคำว่าร่วมมือกันทำศึก!

……

ทัพใหญ่เคลื่อนพลแต่เช้าตรู่เร่งเดินทาง มุ่งตรงไปยังเขาเฟิงโหยวตามเส้นทาง

ที่โชคดีคือเป็นทุ่งหญ้าที่ราบเรียบ ดังนั้นจึงเดินทัพสะดวก ไม่เหมือนกับเส้นทางทางเหนือที่จะมีเนินเขาร่องเขาเป็นบางครั้ง แถมยังจะมีป่าไม้กีดขวางเส้นทางด้วย เส้นทางไปมุมซีเป่ยนี้แทบจะราบเรียบหมด เดินทางสะดวกมาก

ครั้นทัพใหญ่เจอกับลำธารหนึ่งก็หยุดพักชั่วคราว ให้เหล่าทหารได้ดื่มน้ำสักหน่อย

หลี่จุ่นมองทุ่งหญ้าที่ราบเรียบ หยิบแผนที่ในอกออกมาดู แล้วจู่ ๆ ก็หัวเราะพูดขึ้นมาว่า

“ถ้าไปทางเหนือข้างหน้าไม่มีดินชุ่มน้ำอะไรละก็ การเดินทัพของฮูเถี่ยถูจะเรียกได้ว่าไวปานเทพ”

หนีกู่อดีตนายด่านเฮยเฟิงหรือเชลยในยามนี้ขี่ม้าตามลำพังตามอยู่ข้างกายหลี่จุ่น พอได้ยินถ้อยคำของหลี่จุ่นก็พูดขึ้นทันที

“ในปีนั้นแม่ทัพเถี่ยกู่แคว้นเราก็เคยพูดประมาณนี้เหมือนกัน แต่ก็เหมือนกับที่ท่านจอมทัพคาดการณ์ ทางเหนือที่นี่มีดินชุ่มน้ำเยอะจริง ๆ ประมาทหน่อยเดียวทัพใหญ่อาจตกที่นั่งลำบาก ดังนั้นจึงเลิกล้มความคิดนี้ไปเสีย”

.......................................

1 ตะวันตกเฉียงใต้