องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 644

เทือกเขาชิงเฟิง

ทัพเยียนปักหลักตั้งฐานทัพโดยไม่มีท่าทีว่าจะลงใต้เลยแม้แต่น้อย

ซือหม่าชิงอวิ๋นได้รับข่าวจากอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนแห่งแคว้นเยียน อ๋องผู้สำเร็จราชการแทนให้เขารอฟังคำสั่งอยู่ที่เทือกเขาชิงเฟิง ในจดหมายนั้นกำชับไว้แน่นหนา ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ห้ามยกทัพลงใต้เด็ดขาด

ในจดหมายนั้นเขียนแจ้งเขาไว้ชัดเจนว่าให้เขาประวิงเวลาทหารายแดนเหนือของราชวงศ์อู่เท่านั้น ที่เหลือยกให้เป็นหน้าที่ของแคว้นฉู่และแคว้นจ้าว

ไม้ว่าจะเป็นทัพใหญ่แคว้นจ้าวที่ด่านเหิงกู่ หรือโจวชิงแห่งแคว้นฉู่ที่ด่านเฟิงเป่ย ขอแค่ไม่มีกำลังทหารมาเสริมทัพการที่พวกเขาจะโจมตีแนวตั้งรับศัตรูจนแตกพ่ายนั้นเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้แน่นอน

ตอนนี้สามารถพูดได้ว่าซือหม่าชิงอวิ๋นเพียงแต่นั่งรอสบาย ๆ โดยไม่จำเป็นต้องทำอะไร

เขาสามารถรักษาตัวจากอาการบาดเจ็บได้อย่างเงียบๆ ในสถานที่แห่งนี้ รอเมื่อกองทัพของแคว้นจ้าวและกองทัพของโจวชิงบุกทะลวงแนวป้องกันของศัตรูและเดินทัพเข้าไปยังเมืองหลวงของราชวงศ์อู่ เขาค่อยยกทัพลงไปทางใต้ก็เป็นอันเสร็จสิ้น

ด้วยเหตุนี้ ซือหม่าชิงอวิ๋นจึงมีความสุขที่ได้อยู่ว่าง

เพราะตอนนี้เขาบาดเจ็บอยู่ ลงจากเตียงยังไม่ได้ด้วยซ้ำ

หรือต่อให้เขาอยากยกทัพลงใต้ กำลังจี้จงชิง นั่นก็เป็นเรื่องที่มีใจคิดทำแต่ไม่อาจทำได้

ด้วยเหตุนี้

อ๋องผู้สำเร็จราชการแทนให้แจ้งไว้ในจดหมายว่าอย่างไรเขาก็ทำเช่นนั้น เขาเองก็เบื่อที่จะสู้รบเสียแล้ว

แต่ยังมีอยู่คนหนึ่งที่ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องสังหารให้ได้ หากไม่ได้ฆ่าคงยากที่จะกำจัดความแค้นในใจนี้ให้หมดไปได้

พ่ายแพ้ด้วยน้ำมือของคนคนนี้มาหลายครั้งนัก ไม่ว่าอย่างไรแค้นนี้ก็ต้องถูกชำระ มาเช่นนั้นเขาซือหม่าชิงอวิ๋นคงอับอายขายหน้าไปตลอด

“โจรจี้จะต้องตาย !”

สองวันมานี้ซือหม่าชิงอวิ๋นเอาแต่พึมพำคำนี้อย่างเคียดแค้นอยู่บนเตียง

ซือหม่าเหย่จึงตอบผู้เป็นอา

“ท่านอาวางใจได้ ทหารรักษาพระองค์แคว้นเยียนได้เตรียมพร้อมแล้ว ขอแค่สายลับที่ทางใต้และหน่วยสอดแนมสืบข่าวมาดีแล้ว ก็จะให้พวกเขาลอบลงไปทางใต้ แอบเข้าไปในเมืองเฟิงหั่ว ต่อให้ตายก็ต้องสังหารโจรจี้ให้จงได้ !”

ซือหม่าชิงอวิ๋นฟังแล้วก็พยักหน้าแล้วเอ่ยขึ้น

“ดีมาก !”

ไม่นานนัก หน่วยสอดแนมและสายลับของทัพเยียนก็กลับมา

พวกเขาไม่มีข่าวคราวของโจรจี้ แต่กลับมีข่าวที่ทำให้ซือหม่าชิงอวิ๋นถึงกับขมวดคิ้ว

เมื่อซือหม่าเหย่เอ่ยออกไป ทุกคนก็พากันเห็นด้วยทันที

กองทัพเจิ้นเป่ยของชายแดนเหนือคงต้องมุ่งเป้ามาที่พวกเขาเป็นแน่ การที่ปรับกระบวนทัพกะทันหันเช่นนี้ ไม่มีความเป็นไปได้อื่นนอกจากป้องกันพวกเล่นงานพวกเขาแล้ว

ซือหม่าชิงอวิ๋นในตอนนี้สงสัยยิ่งนัก ประสบการณ์การสู้รบตลอดหลายปีมานี้รวมถึงลางสังหรณ์บอกเขาว่าเมืองเฟิงหั่วต้องเกิดการเปลี่ยนแปลงแน่นอน

เมื่อคิดได้เช่นนั้น ซือหม่าชิงอวิ๋นก็เอ่ยออกไปทันที

“ทุกท่าน ข้าคิดว่าเมืองเฟิงหั่วอาจเกิดเหจุเปลี่ยนแปลงอันใดขึ้นแล้ว ด้วยเหตุนี้จึงได้มีการปรับทัพใหม่ ให้ทัพใหญ่หกหมื่นนายไปอยู่ที่เทือกเขาเฮยสง”

“ส่วนเทือกเขาเฮยสงเป็นทางผ่านในการบุกลงใต้ไปโจมตีเมืองเฟิงหั่วของทัพเยียนเรา หากกองทัพของเราลงไปทางใต้เมื่อไหร่ เราจะต้องเผชิญหน้ากับกองกำลังหกหมื่นนายเหล่านี้แน่นอน ดังนั้น กองกำลังหกหมื่นนายเหล่านี้ต้องมีไว้เพื่อป้องกันไม่ให้กองทัพของเราลงไปทางใต้แน่นอน !"

พอซือหม่าชิงอวิ๋นเอ่ยเช่นนี้ เหล่าแม่ทัพก็พากันนึกขึ้นได้ทันที

ซือหม่าเหย่เองก็เอ่ยด้วยเสียงเข้ม

“ใช่ มีเพียงการที่เมืองเฟิงหั่วเกิดเรื่องใหญ่อันใดขึ้นเท่านั้นถึงจะทำให้โจรจี้เตรียมพร้อมป้องกันก่อน ใช่ ต้องเป็นเช่นนี้แน่ มีเพียงความเป็นไปได้นี้เท่านั้น ! ไม่อย่างนั้นก็ไม่มีเหตุผลอื่นใดที่จะให้กองทัพหกหมื่นนายปักหลักอยู่บนเส้นทางที่ทัพของข้าต้องผ่านเมื่อลงใต้ !”

ซือหม่าชิงอวิ๋นเองก็เอ่ยขึ้นเช่นกัน

“ถ่ายทอดคำสั่งไปยังหน่วยสอดแนม ให้ลงใต้ไปยังเมืองเฟิงหั่วเพื่อสืบข่าวจากศัตรูเดี๋ยวนี้ ! ข้าอยากรู้ว่าเกิดเรื่องอันใดขึ้นกับเมืองเฟิงหั่วแล้วจริง ๆ ใช่หรือไม่ !”