องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 648

เมื่อจูเหล่าซาน ผู้นำสามและผู้นำห้าได้ฟังคำพูดของหลี่จุ่น ก็พลันลอบถอนหายใจเฮือกหนึ่ง

ขอแค่ไม่ได้ให้พวกเขาไปสู้รบกับทัพแคว้นเยียนสุดชีวิต งั้นก็พูดง่ายแล้ว

ถึงอย่างไร พวกเขาก็เป็นพวกหัวมังกุฏท้ายมังกรกลุ่มหนึ่งจริง ๆ

ก่อนหน้านี้ก็สู้กองทัพพิทักษ์อุดรไม่ได้ แม้ว่าจะได้รับการฝึกซ่อมมาเป็นเวลาหลายวัน ก็เพียงเปลี่ยนจิงชี่และจิตวิญญาณไปเล็กน้อยเท่านั้น

ยกระดับประสิทธิภาพในการต่อสู้อะไร ยังเร็วเกินไป!

เมื่อเหล่าผู้นำใหญ่ได้ฟังคำแปลของผู้นำสาม ก็พลันทำทีท่าสบายใจลงอย่างไม่ปิดบัง

ไม่ใช่ส่งไปตายก็ดี

ทุกอย่างก็เจรจาได้ง่ายแล้ว

“ท่านจอมทัพ อยากให้พวกเราทำอะไร พวกเราแม้ต้องบุกน้ำลุยไฟจะทำให้สำเร็จ!” จูเหล่าซานรีบพูดคำที่สวยหรูออกมา

ทางด้านนี้ ท้ายที่สุดผู้นำสามก็สู้จูเหล่าซานไม่ได้

ปากของจูเหล่าซานนี้ประจบประแจงเก่ง ด่าคนเป็น และทำให้ศัตรูกลัวได้

ทว่าปากของผู้นำสามนั้นนอกเสียจากใช้กินข้าวดื่มน้ำทำเรื่องที่สมควรทำแล้ว นอกเหนือจากนี้มีเพียงใช้ตอนปรนนิบัติผู้นำห้าตอนกลางคืนเท่านั้น สู้จูเหล่าซานได้ที่ไหน?

ถึงอย่างไร ใช้ปากมาปรนนิบัติคนเรื่องพรรค์นี้นั้นขอแค่มีเพียงปากก็ทำสำเร็จ ใครใช้ให้เขาจูเหล่าซานไม่ฝึกฝนแบบนั้นมาก่อนกันล่ะ?

ใบหน้าของหลี่จุ่นเต็มไปด้วยรอยยิ้มน้อย ๆ ก่อนจะพูดกับผู้นำสามว่า

“เจ้ารับผิดชอบพูดคำสั่งของข้าให้พวกพี่ใหญ่ของเจ้าฟัง”

“ขอรับ ท่านจอมทัพ!” ผู้นำสามรีบเอ่ย

หลี่จุ่นรีบคลี่แผนที่ออก ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า

“ตอนนี้เป็นเวลาประมาณยามเซิน จากตรงนี้ไปทางทิศตะวันออกสามสิบลี้จะเป็นเทือกเขาชิงเฟิง นั่นเป็นฐานที่ตั้งของทัพแคว้นเยียน เมื่อถึงตอนกลางคืนฟ้ามืด ข้าจะนำทหารม้าสองพันนายนี้ไปโจมตีทัพแคว้นเยียนก่อนล่วงหน้า และเรื่องที่ข้าอยากจะให้พวกเจ้าทำมีเพียงเรื่องเดียว นั่นก็คือวางกับดักบนทางตั้งแต่ตรงนี้ไปจนถึงเทือกเขาชิงเฟิง ยิ่งเยอะก็ยิ่งดี”

เมื่อได้ยินดังนั้น ทั้งสองสามคนก็ตกตะลึงพรึงเพริดไปในทันใด

นำทหารม้าสองพันนายไปสู้กับทัพแคว้นเยียนแสนกว่านายเนี่ยนะ?

นี่ไม่ได้กำลังล้อเล่นหรอกหรือ?

ตอนนี้กระทั่งเจ้าอ้วนหลิวที่อยู่ข้าง ๆ ก็กลืนน้ำลายอย่างไม่รู้ตัว

แม้เขาจะเตรียมใจเอาไว้ตั้งนานแล้ว แต่เมื่อหลี่จุ่นพูดเรื่องที่ต้องทำเช่นนี้ออกมาด้วยตัวเอง ในใจของเขาก็อดไม่ได้ที่จะขวัญเสียอยู่เล็กน้อย

นี่ก็คือเรื่องใหญ่ที่พี่จุ่นจะพาตัวเองไปสร้างความดีความชอบหรือ?

แน่ใจนะว่าไม่ได้ไปตาย แต่เป็นการตอบแทนแผ่นดิน?

เขาควบคุมระเบิดและมือระเบิดสามร้อยนาย หลี่จุ่นต้องมีส่วนที่ใช้ประโยชน์อย่างแน่นอน

หลี่จุ่นมองไปที่เจ้าอ้วนหลิว ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “อืม แน่นอนว่าเจ้าต่างหากถึงจะเป็นผู้ที่มีประโยชน์มากที่สุด!”

สีหน้าของหลิวซานพลันปนความตื่นเต้นอยู่เล็กน้อย รอหลี่จุ่นบอกภารกิจของเขา

หลี่จุ่นเอ่ย “รอหน่วยสอดแนมเสาะหารายละเอียดที่ตั้งกระโจมจอมทัพของซือหม่าชิงอวิ๋นเรียบร้อย ข้าจะให้เจ้าฉวยโอกาสช่วงชุลมุนนำคนไประเบิดกระโจมจอมทัพของซือหม่าชิงอวิ๋น!”

หืม?!!

เจ้าอ้วนหลิวอึ้งทึ่งไปในทันใด!

ไม่เพียงแค่เขา บนใบหน้าของพวกจูเหล่าซานก็พลันเต็มไปด้วยความตกตะลึงเช่นกัน!

เยี่ยมไปเลย!

ท่านจอมทัพผู้นี้เยี่ยมยอดไปเลย!

พุ่งเป้าไปที่ซือหม่าชิงอวิ๋นเลย!

หลี่จุ่นเอ่ย

“ข้าเคยรับปากเจ้าเอาไว้ ว่าจะพาเจ้าไปสร้างความดีความชอบ จะทำให้เจ้าได้แต่งตั้งเป็นขุนนางและเลื่อนขั้น หากเจ้าระเบิดให้ซือหม่าชิงอวิ๋นตายได้สำเร็จ เช่นนั้นก็จะเป็นผลงานชิ้นใหญ่ ฝ่าบาทย่อมต้องแต่งตั้งให้เจ้าเป็นขุนนางใหญ่แน่นอน! ขุนนางที่ยิ่งใหญ่กว่าหัวหน้าผู้คุมคุกหลวงที่เจ้าเป็น!”