องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 680

ผู้ช่วยตกตะลึงและพูดทันทีว่า

“ท่านแม่ทัพ นี่...”

ซือหม่าชิงอวิ๋นพูดด้วยเสียงทุ้ม

“ข้าดูออก โจรจี้ผู้นี้กำลังถ่วงเวลาในการโจมตีเมืองของกองทัพเราอยู่แน่ ๆ...ไม่แน่อาจจะให้กองกำลังหลักของกองทัพเจิ้นเป่ยที่ด่านเฟิงเป่ยกลับมาป้องกันแล้ว ก่อนหน้านี้กองทัพเจิ้นเป่ยใช้เวลาไปกลับจากเมืองเฟิงหั่วไปยังแคว้นเฟิงเฉวี่ยนเพียงแค่วันเดียว ความเร็วในการเดินทัพนั้นเร็วมาก!”

“หากกองทัพของเราลงใต้ จี้จงชิงก็จะส่งนกพิราบสื่อสารไปที่ด่านเฟิงเป่ย นกพิราบสื่อสารใช้เวลาเพียงวันเดียวก็ถึงจุดหมาย หรือจะกล่าวได้ว่ากองกำลังหลักของกองทัพเจิ้นเป่ยที่ด่านเฟิงเป่ยจะกลับมาประมาณเที่ยงวันนี้ จากนั้นด้วยความเร็วในการเดินทัพก่อนหน้านี้ของพวกเขาจะสามารถเข้าถึงเมืองเฟิงหั่วได้ก่อนรุ่งสางของวันถัดไป!"

"ท่านแม่ทัพ เวลาไม่คอยท่า พวกเรารีบยึดเมืองเฟิงหั่วกันเถอะ!"

ซือหม่าชิงอวิ๋นพูดด้วยสีหน้าเย็นชา

“สั่งการให้กองกำลังทั้งหมดพักผ่อนทันที กลางดึกคืนนี้โจมตีเมือง!”

……

เทือกเขาสูงจินเฟิ่ง

ขณะที่จงจื่อหนิงกำลังรอคอยอย่างร้อนใจ ในที่สุดเขาก็ได้รับข่าวจากจี้จงชิง

แจ้งว่ากองทัพของซือหม่าชิงอวิ๋นเคลื่อนทัพไปทางตอนใต้แล้ว หลังจากนั้นก็ได้รหัสลับจากจี้จงชิง

ลมใต้!

“ลมใต้งั้นหรือ”

รหัสลับที่ได้จากจี้จงชิงก็คือลมใต้!

เป็นรหัสลับที่จี้จงชิงส่งมาตามคำกำชับของหลี่จุ่น แม้แต่จี้จงชิงเองก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันหมายถึงอะไร

ดวงตาของจงจื่อหนิงหรี่ลงทันที จากนั้นก็หัวเราะร่วนก่อนจะพูดว่า

“ฮ่า ๆ ดี ดีจริง ๆ! เยี่ยมจริง ๆ ลมใต้!”

“ท่านแม่ทัพ ท่านอัครมหาเสนาบดีจี้กล่าวว่าอันใดขอรับ! พวกเรามีเรื่องที่จะต้องดำเนินการใช่หรือไม่”

“นั่นสิ ท่านแม่ทัพ หรือว่าถึงเวลาต้องต่อสู้กับกองทัพเยียนแล้วหรือ! ข้าอึดอัดจะเป็นบ้าแล้ว!”

ผู้ช่วยฝ่ายซ้ายและขวาเดินเข้ามาถามอย่างร้อนรน

จงจื่อหนิงยิ้มแล้วพูดว่า

“ไม่ใช่ท่านอัครมหาเสนาบดีจี้ แต่เป็นจอมทัพ จอมทัพแจ้งให้พวกเราไปทางเหนือไปยังเมืองเฟิงหั่วในทันทีเพื่อหยุดกองทัพของซือหม่าชิงอวิ๋นในการเข้าโจมตีเมืองเฟิงหั่ว!”

ความหมายของลมใต้ก็คือ เมื่อเห็นลมใต้ ให้รีบตั้งรับทันที!

นี่คือสิ่งที่หลี่จุ่นสั่งมา

……

ด่านเฟิงเป่ย

เมื่อหวังเซิ่งได้รับข่าวจากจี้จงชิง เขาก็ได้ไปประจำการอยู่ทางใต้ห่างจากด่านเฟิงเป่ยประมาณสามสิบลี้ตามคำกำชับของเหยียนอ๋องเป็นที่เรียบร้อย

ในจดหมายลับระบุว่ากองทัพเยียนได้เคลื่อนทัพไปทางใต้แล้ว จี้จงชิงให้เขาเริ่มดำเนินการตามคำสั่งของจอมทัพได้เลย พร้อมกับแนบรหัสลับมาด้วย

ลมเหนือ

“ลมเหนืองั้นหรือ พอเห็นลมเหนือ...”

คงลงความโกรธทั้งหมดไปที่ตาแก่นั่น!

หากในตอนนี้เห็นจี้จงชิงกระโดดลงจากบนกำแพงเมือง แถมยังเปิดประตูเมืองราวกับว่าไม่กลัวการโจมตีของเขาเลยแม้แต่น้อย สองลุงหลานคู่นั้นขอแค่มีใครผู้ใดผู้หนึ่งไปที่นั่น ไม่ว่าจะอย่างไรพวกเขาจะรู้สึกได้แน่นอนว่านี่เป็นการยั่วยุและดูหมิ่นอย่างหนึ่ง แม้พวกเขาจะมีสติปัญญามากแค่ไหนก็ต้องมีเสียสติ จนไม่แน่อาจจะเข้าโจมตีเมืองในทันที!

จะถ่วงเวลาได้อย่างไร

ทว่า

หลี่จุ่นก็แค่อยากหลอกจี้จงชิงเฉย ๆ

ไม่ว่าซือหม่าชิงอวิ๋นจะโจมตีเมืองทันทีหรือจะโจมตีหลังจากนั้น มันก็ไม่ได้ส่งผลอะไรมากนัก ตราบใดที่ไม่ใช่อยู่เฉย ๆ อีกสองวันแล้วค่อยคิดว่าจะโจมตีหรือไม่แค่นั้นก็พอ

แต่จี้จงชิงกำลังด่าอยู่แบบนี้จะมัวคิดได้ถึงสองวันงั้นหรือ

มันเป็นไปไม่ได้ ไม่ว่าจะมีสติปัญญามากแค่ไหน อย่างมากก็คงคิดได้เพียงหนึ่งวัน ครึ่งวัน หรือไม่ก็หนึ่งคืนเท่านั้น

แน่นอนว่า ไม่ว่าจี้จงชิงจะยั่วยุและด่าเขามากแค่ไหน ซือหม่าชิงอวิ๋นคงไม่โง่พอที่จะโจมตีเมืองทันที

ต่อให้จะโง่ถึงขนาดโจมตีเมืองทันที เขาก็ได้กำชับให้หยางเฟิงเตรียมการรับมือกับซือหม่าชิงอวิ๋นไว้แล้ว

จากนั้นเมื่อกองทัพของจงจื่อหนิงมาสนับสนุน การที่คิดจะโจมตียึดเมืองเฟิงหั่วในเวลาอันสั้นมันไม่ได้ง่ายขนาดนั้น

แม้ว่าซือหม่าชิงอวิ๋นจะเห็นกองทัพขนาดใหญ่กว่าสามหมื่นนายของจงจื่อหนิง ก็คงจะไม่ล่าถอยในเวลานี้ ไหน ๆ โจมตีไปแล้วก็โจมตีไปเลย เนื้ออยู่ใกล้ปากจะปล่อยให้กระเด็นไปได้อย่างไร

ดังนั้นซือหม่าชิงอวิ๋นจึงต้องโจมตีเมืองอย่างบ้าคลั่งมากยิ่งขึ้น คิดจะบุกทะลวงเมืองเฟิงหั่วก่อนที่กองกำลังทหารหนึ่งแสนนายของหวังเซิ่งจะกลับมาสนับสนุน!

ทั้งหมดนี้ก็จะเป็นไปตามแผนการของหลี่จุ่น

ภายในสิบวันซือหม่าชิงอวิ๋นจะต้องตาย!