องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 685

ณ เมืองหลวง

หลายวันมานี้เสิ่นคั่วกับเสิ่นเลี่ยไป ๆ มา ๆ อยู่ที่คุกหลวงตลอด

พวกเขาหาตัวเสิ่นจิงหงไม่พบ จนใจทำได้เพียงเฝ้าต้นไม้รอกระต่ายอยู่ในคุกหลวง

หลี่เจิ้งให้เสิ่นคั่วยืมคุกหลวง แม้รู้ว่าเสิ่นคั่วอาจจะกำลังปิดบังอะไรเขาอยู่ ทว่าเขาก็ไม่สนใจ

ถึงอย่างไรได้เห็นสีหน้าอิหลักอิเหลื่อนั่นของเสิ่นคั่วได้ ก็เป็นเรื่องที่น่ายินดีสุดขีดแล้ว ในเมื่อทำแล้วมีความสุขเหตุใดจะไม่ทำล่ะ

“ท่านพ่อ นี่ก็ผ่านไปหลายวันแล้ว น้องหญิงกลับมาแล้วจริง ๆ หรือ?”

เสิ่นเลี่ยเองก็เข้าไปอยู่ในคุกหลวงเช่นกัน ทว่าผ่านไปหลายวันแล้วก็ยังไม่เห็นเงาของน้องสาวเลยแม้แต่น้อย เสิ่นเลี่ยร้อนใจอยู่นิดหน่อย

เสิ่นคั่วทำงานอยู่ในห้องขังที่หลี่จุ่นอยู่ก่อนหน้า เมื่อเห็นลูกชายของตนเดินทอดน่องไปมาอยู่ตรงหน้าตนอย่างร้อนใจ ก็ขัดหูขัดตาเป็นอย่างมาก เขาจึงเอ่ยขึ้นว่า

“นี่เจ้าจะกังวลไปทำไมกัน? หากน้องสาวของเจ้าโง่ถึงขั้นบุกเข้ามาในคุกหลวงจริง ๆ แน่นอนว่าต้องหาที่นี่เจอแน่ คอยดูไปก่อน หากนางไม่มา นั่นก็ดีไม่ใช่หรือ?”

“ถึงจะเป็นอย่างที่ว่าก็เถอะ แต่ว่าท่านพ่อ หากน้องหญิงไม่ได้กลับมายังเมืองหลวงเล่า เป็นได้ว่าอาจเกิดเรื่องไม่คาดคิดระหว่างทาง เช่นนั้นไม่...”

สิ่งที่เสิ่นเลี่ยเป็นกังวลที่สุดก็คือน้องสาวของตัวเองจะไม่ได้กลับมาจากชายแดนเหนืออย่างปลอดภัย

เสิ่นคั่วขมวดคิ้ว ถอนหายใจเฮือกหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า

“เป็นเพราะไอ้สารเลวสมควรตายนั่นแท้ ๆ! ไม่อย่างนั้นก่อนหน้านี้น้องสาวของเจ้าที่เชื่อฟังและกตัญญูเพียงใด? ตอนนี้ดีเลย เพื่อไอ้สารเลวตัวหนึ่ง ยังคิดจะรั้นบุกเข้ามาในคุกหลวงสถานที่สำคัญให้ได้! ข้าแค้นจะตายอยู่แล้ว!”

เสิ่นเลี่ยกลืนน้ำลายอึกหนึ่ง ก่อนจะรีบเอ่ยขึ้นอย่างเก้ ๆ กัง ๆ

“ท่านพ่อ ท่านอาจจะเข้าใจจิ่งอ๋องผิดไปแล้ว จิ่งอ๋องเขาเป็นคนดีทีเดียว ข้าคิดว่าเขากับน้องหญิงเป็นคู่ที่ฟ้าส่งมาคู่กัน...”

“พูดถึงไอ้สารเลวนั่นกับข้าให้น้อยหน่อย!”

แน่นอนว่าความอาฆาตที่เสิ่นคั่วมีต่อหลี่จุ่นไม่ใช่น้อย ๆ

เสิ่นเลี่ยไม่พูดอะไรอีก เห็นได้ชัดว่าจนใจอยู่เล็กน้อย

ดูท่าต้องรอให้เจอตัวน้องสาวก่อน หลังจากให้น้องสาวคบกับหลี่จุ่นตัวเองคงต้องทำหน้าที่แทนพ่อ

ไม่อย่างนั้นหากเป็นเช่นนี้ต่อไป ความขัดแย้งของพ่อตาและลูกเขยก็จะยิ่งจัดการไม่ได้

“ท่านพ่อ ข้าจะออกไปดูสักหน่อย ไม่แน่ว่าวันนี้น้องหญิงอาจจะมาแล้ว...”

เสิ่นเลี่ยหมุนตัวจะออกไป

ทันใดนั้น เสียงกรีดร้องอันหนักอึ้งเสียงหนึ่งก็ดังมาจากบนทางเดินด้านนอกหอ เสิ่นคั่วตกตะลึงขึ้นในทันใด ก่อนจะรีบร้องเรียกเสียงดัง

“เลี่ยเอ๋อร์!”

จากนั้นเขาก็พุ่งตัวออกไป!

แต่ทว่าสิ่งที่มารับหน้ากลับเป็นคนชุดดำปิดหน้าปิดตาสองคนพุ่งเข้ามา อีกฝ่ายมองประเมินเขาอย่างละเอียดอยู่หลายรอบ วินาทีถัดมาก็จับกระบี่ฟันโดยไม่พูดพร่ำทำเพลง!

เสิ่นคั่วพลันตกตะลึง รีบถอยหลังกรู!

“ท่านพ่อ!”

เสิ่นเลี่นถือกระบี่พุ่งเข้ามาจากปลายทางเดิน เมื่อเห็นอีกฝ่ายจะทำร้ายเสิ่นคั่ว ก็รีบตะโกนเสียงดังว่า “ไสหัวไป อย่าทำร้ายท่านพ่อข้า!”

ทว่าคนชุดดำสองคนนั่นกลับไม่มีทีท่าว่าจะหยุด พวกเขาฟันไปที่เสิ่นคั่วเลย!

เสิ่นคั่วรีบตะลีตะลานหลบหลีก แต่ก็ยังหลบไม่ทัน ถูกฟันเข้าที่ไหล่ขวาจัง ๆ เขาพลันกรีดร้องขึ้นมาเสียงหนึ่ง และทั้งตัวคนก็ถูกถีบออกไป!

ยังไม่จบเพียงแค่นั้น!

หนึ่งคนในนั้นยังตามไปแทงเข้าที่ส่วนท้องของเสิ่นคั่ว ทันใดนั้นเสิ่นคั่วที่ได้รับบาดเจ็บทั้งไหล่ทั้งส่วนท้อง ก็พิงอยู่บนประตูคุกอย่างไร้เรี่ยวแรง ทั้งตัวพลันอาบไปด้วยเลือด