องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 701

“ท่านแม่ทัพใหญ่ ตอนนี้ควรทำเช่นไรดีขอรับ?”

“ท่านแม่ทัพใหญ่ จะตีหรือว่าไม่ตีขอรับ?”

“ถ้าเมืองเฟิงหั่วนี่ถูกทิ้งร้างไปจริง ๆ ก็ยังพอว่า แต่หากเป็นแผนชั่วที่คิดขึ้นมาเพื่อเล่นงานทัพของเราละก็ ผลที่ตามมาคงเลวร้ายจนไม่อาจคาดคิดแน่!”

“...”

เมื่อรู้ว่าเมืองเฟิงหั่วถูกปล่อยทิ้งร้างแล้ว แม่ทัพของทัพแคว้นเยียนทุกคนต่างก็พากันมองไปที่ซือหมาชิงอวิ๋นซึ่งนั่งอยู่ในตำแหน่งประธานโดยพร้อมเพรียงกัน

เรื่องนี้มีเพียงแค่ซือหม่าชิงอวิ๋นที่ตัดสินใจได้

ซือหม่าชิงอวิ๋นเห็นแม่ทัพทุกคนมองมา ก็พลันกวาดตามองสายตาของทุกคนเช่นกัน ก่อนจะขมวดคิ้ว แล้วเอ่ยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า

“พวกท่านคิดเห็นว่าอย่างไร? ตอนนี้เมืองเฟิงหั่วนี่ เห็นได้ชัดว่าอาจจะเป็นกับดักหนึ่ง พวกเราจะบุกเข้าไปหรือไม่?”

“นี่...”

แม่ทัพทุกคนรีบมองหน้ากัน

ไม่พูดไม่ได้ นี่เป็นความยั่วยวนอย่างหนัก

เมืองเฟิ่งหั่วที่มีชื่อเสียงในตอนนี้ หากพวกเขาตีทะลวงเข้าไปได้สำเร็จ บุกยึดได้ก็จะเป็นวีรบุรุษ แม้แต่หนังสือประวัติศาสตร์ก็ยังต้องบันทึกเอาไว้ให้พวกเขาอย่างดี

แต่หากเป็นกับดักหนึ่ง สุดท้ายทั้งทัพของพวกเขาก็จะย่อยยับ มิหนำซ้ำยังกลายเป็นตัวตลกของใต้หล้า กระทั่งในหนังสือประวัติศาสตร์ก็ยังต้องหัวเราะเยาะ

คิดไปคิดมา นี่ช่างเป็นโจทย์ข้อยากหนึ่งในใต้หล้าจริง ๆ

ซือหม่าชิงอวิ๋นเห็นแม่ทัพทุกคนต่างพูดไม่ออก เขาจึงเอ่ยปากขึ้นว่า

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เช่นนั้นข้าจะพูดเอง”

แม่ทัพทุกคนต่างมองไปที่เขา

ซือหม่าชิงอวิ่นเอ่ยขึ้นว่า

“ไม่จำเป็นต้องพูดมาก นี่ต้องเป็นแผนชั่วของโจรจี้เป็นแน่แท้ ต้องเป็นกับดักแน่ แต่ข้าคิดว่าทัพแคว้นเยียนของเราซึ่งเป็นทัพใหญ่เจ็ดหมื่นนาย เผชิญหน้ากับเมืองว่างเปล่าทว่ากลับไม่กล้าเข้าไป นั่นต่างหากถึงจะเป็นเรื่องตลกที่ตลกที่สุด ต้องถูกใต้หล้าหัวเราะเยาะ ด้วยเหตุนี้ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตามข้าจะเข้ายึดเมืองเฟิงหั่วให้ได้!”

เมื่อสิ้นเสียง ก็ทำให้แม่ทัพทุกนายต่างวิพากษ์วิจารณ์กันอย่างดุเดือดขึ้นมาในทันที

“ใช่แล้ว ท่านแม่ทัพใหญ่พูดถูก ในเมื่อเป็นกับดัก พวกเราก็ไม่ต้องกลัว! ยิ่งไปกว่านั้น คิดไปคิดมา ตอนนี้หัวแรงหลักของกองทัพพิทักษ์อุดรก็กำลังเผชิญหน้ากับทัพใหญ่แคว้นฉู่อยู่ที่ด่านเฟิงเป่ย จะมาทำศึกกับพวกเราได้อย่างไร?”

“ใช่แล้ว ไม่มีหัวแรงหลักของกองทัพพิทักษ์อุดร ต่อให้เป็นกับดักที่ใหญ่แค่ไหน หรือว่ายังทำให้ทัพใหญ่เจ็ดหมื่นนายของเราต้องฝังศพอยู่ที่นี่ได้อีกอย่างนั้นหรือ?!”

“ดูจากที่สองวันมานี้ทัพศัตรูต้านทานอย่างเหนียวแน่นมาโดยตลอด ข้ากลับคิดว่าพวกเขากำลังยืดเวลาที่ทัพของเราจะตีเข้าไปในเมืองโดยตั้งใจก็ดีไม่ตั้งใจก็ดี ด้วยเหตุนี้ข้าจึงยิ่งเชื่อว่าพวกเขาละทิ้งชายแดนเหนือไปเพียงชั่วคราว และเตรียมจะตีให้ทัพใหญ่ของแคว้นฉู่ถอยไป ถึงจะกลับมายังชายแดนเหนืออีกครั้ง”

“ถูกต้อง นี่ก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้! ถึงอย่างไร ก่อนหน้านี้ทัพของเราก็เพียงแค่เฝ้ามองสถานการณ์และเตรียมรับมือ ยืดเวลาพวกเขา ให้แคว้นจ้าวตีด่านเหิงกู่แตก เกรงว่าโจรจี้นั่นคงจะคิดว่าทัพของเราได้แต่จัดทัพแต่ไม่บุกโจมตีไปตลอดจริง ๆ ถึงได้กระทำอย่างกล้าหาญเช่นนี้!”

“ใช่ ต้องเป็นเช่นนี้แน่! พวกเราควรบุกเข้าไปในเมืองเฟิงหั่วนี่!”

“ฮ่า ๆ ๆ ครั้งนี้โจรจี้ผู้นี้คิดผิดแล้ว!”

“ใช่แล้ว ฮ่า ๆ ๆ!”

“ครานี้ต้องให้โจรจี้ดูให้ดี ๆ ว่าดูถูกเหล่าทหารทัพแคว้นเยียนของเราจะมีจุดจบเช่นไร?!”

“คราวนี้ ต้องทำให้โจรจี้เสียดายสุด ๆ!”

“...”