องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 715

มิผิด!

หลี่จุ่นคนเดียวไม่ไหว แต่เบื้องหลังเขามีอารยธรรมจีนโบราณอันรุ่งโรจน์ห้าพันปีนะ!

ไม่ว่าจะเป็นพิชัยสงครามของจีนโบราณ หรือว่าพิชัยสงครามในการรบของปัจจุบัน ที่เผยแผ่สืบทอดอยู่บนโลกนี้มีอะไรบ้างที่ไม่สะพรึงโลก

มีอะไรบ้างที่เป็นการพูดเรื่องสงครามบนกระดาษ

แค่พิชัยสงครามของผู้นำประชาชนที่ยิ่งใหญ่ท่านนั้นก็เพียงพอแล้ว

หรือยังจะสู้โจวชิงนั่นไม่ได้อีก

จี้จงชิงไม่เชื่อ แต่เขาหลี่จุ่นเชื่อ!

จี้จงชิงถอนหายใจเฮือกหนึ่ง

พอคิดดูดี ๆ ถึงพบว่าเรื่องการเลือกทหารแม่ทัพในสงคราม การโยกย้ายทหาร ดูเหมือนว่าตนเองในเวลานี้จะไม่มีสิทธิ์พูดเรื่องพวกนี้ต่อหน้าหลี่จุ่น

หลี่จุ่นใช้ความจริงพิสูจน์ตัวเองแล้ว

เขากำจัดฮูเถี่ยถูและซือหม่าชิงอวิ๋นตามลำดับ...หลี่จุ่นในเวลานี้เป็นประมุขแห่งชายแดนเหนือสมชื่อ เป็นจอมทัพคนที่สามของราชวงศ์อู่อย่างสมภาคภูมิ!

ทั้งพอดูจากผลงานในปัจจุบัน...ในบรรดาสามจอมทัพ ตอนนี้เขาดูแข็งแกร่งที่สุด!

ต่อให้เป็นเจิ้นเป่ยอ๋องที่ราวกับเทพนักรบในสมัยก่อน ตอนนี้ในหัวใจของเหล่าทหารคล้ายตกอันดับแล้ว!

เกียรติศักดิ์ของหลี่จุ่นในชายแดนเหนือ ตอนนี้ไม่มีผู้ใดเทียบเท่าได้!

“ในเมื่อเจ้าตัดสินใจแล้ว ข้าก็คงได้แต่สนับสนุนท่าน” จี้จงชิงถอนหายใจทีหนึ่ง ยิ้มแห้งแบบจนปัญญา

หลี่จุ่นหัวเราะ พูดในใจว่านอกจากเจ้าจะสนับสนุนก็ทำอะไรไม่ได้แล้วนี่

ต่อหน้าข้า เจ้ายังจะพลิกฟ้าได้หรือ

“ตอนนี้ข้ากำลังรอข่าวอยู่” หลี่จุ่นพูดเรียบ

รอข่าวหรือ

จี้จงชิงอึ้ง

ทันใดนั้นเขาก็นึกขึ้นได้ว่าก่อนหน้านี้เจ้าเด็กนี่เคยบอกกับเขา ถ้าสงครามทางชายแดนเหนือยุติเร็วพอ เขาจะทำให้ทัพใหญ่แสนกว่านายของโจวชิงมีไปไม่มีกลับ!

ขณะนั้นเขายังว่าอีกฝ่ายอยู่เลยว่า ‘หวังสูง’ เยาะเย้ยเขาเรื่องนี้

เพราะโจวชิงเป็นแม่ทัพชื่อดังที่มีท่วงทำนองของแม่ทัพใหญ่ซุนเฟิงในราชวงศ์ก่อน มีหรือจะทำการได้ง่าย

ตอนนี้ เจ้าเด็กนี่บอกว่าเขากำลังรอข่าว หรือว่าเขาจะลงมือแล้ว

จี้จงชิงนึกถึงหน่วยมือระเบิดทันที ขณะนั้นค่ำคืนดึกดื่นหลิวซานยังวิ่งกลับมาขนดินปืนในค่ายทหารไปหมด...

หรือว่า...

ใบหน้าจี้จงชิงพลันเปลี่ยนสี ถามขึ้นทันทีว่า

เพราะเขาจะบำเพ็ญเป็นเซียน!

บำเพ็ญเป็นเซียนคือเรื่องที่ฝืนฟ้า ขั้นแรกของการบำเพ็ญเซียน...เจ้าต้องสาบานว่าจะฝืนฟ้า!

จี้จงชิงฟังจนพูดไม่ออก ครู่หนึ่งแล้วก็ยังปราศจากวาจาใด ๆ

……

ระหว่างทางขึ้นเขาเฟิงโหยว

จูเหล่าซานและผู้นำเขาเฟิงโหยวทั้งห้านำกำลังพลเดินทางกลับ ผ่อนคลายสบายใจยิ่งนัก

ทีแรกนึกว่าต้องเปิดศึกใหญ่กับทัพแคว้นเยียนสักยก คิดไม่ถึงว่าตอนท้ายพวกเขาไม่ต้องลงมืออีกฝ่ายก็ยอมแพ้แล้ว

ส่วนหลี่จุ่นกะรอซือหม่าชิงอวิ๋นดื้อดึงต่อต้านแล้วค่อยใช้กำลังทหารทั้งหมดขจัดทัพแคว้นเยียนแสนกว่าคนให้สิ้นซาก เหตุนี้จึงพาทหารโจรหมื่นนายนี้กลับมาด้วย ไม่นึกว่ากระดูกของซือหม่าชิงอวิ๋นก็ไม่ได้แข็งสักเท่าไร ยอมจำนนในที่สุด

“ทำไม เจ้าคิดถึงเขาหรือ”

ยามนี้

ผู้นำสี่เดินอยู่ด้านหลังแบบกลัดกลุ้ม ผู้นำสามจึงเดินมายิ้มถาม

ผู้นำสี่หน้าแดงซ่านทันที สีหน้าปั้นยาก แต่ก็ยังผงกศีรษะเล็กน้อยแบบไม่รู้ตัว

ใช่ นางกำลังคิดถึงหลี่จุ่น