องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 725

แคว้นเยียน

แคว้นเยียนถือเป็นแคว้นใหญ่ในใต้หล้า แน่นอนว่ากำลังกองทัพย่อมต้องแข็งแกร่งและปกครองทั่วเขตแดน

สิ่งสำคัญอีกอย่างก็คือมีความสัมพันธ์อันแน่นแฟ้นดั่งสหายกับแคว้นจ้าว ทั้งสองแคว้นสมัครสมานสามัคคีกันมายาวนานร่วมร้อยปี แม้จะผ่านมากี่รัชสมัย แต่สัมพันธไมตรียังคงไม่เปลี่ยนแปลง

หลายปีที่ผ่านมาแคว้นเยียนได้ทวีความแข็งแกร่งเกรียงไกรมากยิ่งขึ้น ประชาชนใช้ชีวิตอย่างสงบร่มเย็น ได้ยินว่าชื่อเสียงของราชวงศ์ต่างได้รับการสรรเสริญอย่างดีเยี่ยม

โดยเฉพาะฮ่องเต้น้อยองค์ใหม่ ที่มีอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนซือหม่าหยวนคอยช่วยเหลือชี้แนะ บ้านเมืองก็ยิ่งทวีความร่มเย็นเป็นสุข ได้รับความจงรักภักดีจากประชาชนอย่างยิ่ง

เรื่องราวที่ซือหม่าชิงอวิ๋นพ่ายแพ้สงครามถูกรายงานถึงราชสำนักแคว้นเยียน แน่นอนว่าทำให้เกิดการวิพากษ์วิจารย์กันอย่างดุเดือด มีขุนนางเขียนลายลักษณ์อักษรหรือใช้วาจาอย่างไม่เกรงใจ พากันกล่าวร้ายตระกูลซือหม่ากันอย่างล้นหลาม

อ๋องผู้สำเร็จราชการแทนซือหม่าหยวนในฐานะที่มีตระกูลเดียวกัน อีกอย่างตอนแรกซือหม่าหยวนยังได้ทำการรับรองซือหม่าชิงอวิ๋น แน่นอนว่าคงต้องเผชิญกับคำพูดเสียดสีแดกดันด้วยอารมณ์โกรธแค้นของเหล่าขุนนางอย่างหนัก

แต่ว่า

ถึงอย่างไรซือหม่าหยวนก็เป็นถึงอ๋องผู้สำเร็จราชการแทน ไม่ว่าใครจะพูดอย่างไร ก็ไม่อาจทำอะไรเขาได้

เมื่อเอ่ยถึงอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนผู้นี้ นอกจากฝ่ายตรงข้ามในราชสำนักแล้ว ก็ไม่มีใครที่ไม่เลื่อมใสในตัวเขา

แม้จะเป็นฝ่ายตรงข้ามในราชสำนักก็ตาม ก็ยังมีอีกหลายคนที่นับถือตัวเขาจากใจจริง

แคว้นเยียนสามารถมีวันนี้ได้ เป็นเพราะมีเขาช่วยบริหารปกครอง ไม่อย่างนั้นช่วงที่ฮ่องเต้คนก่อนสิ้นพระชนม์ เกรงว่าทั่วราชสำนักคงจะแตกแยกวุ่นวายไม่มีชิ้นดี

เพราะในเวลานั้นฮ่องเต้น้อยเพิ่งจะเดินได้แค่สองก้าวและยังพูดไม่ชัดเจน แม้จะถูกบังคับให้ขึ้นครองราชย์ ก็ยากที่จะได้ใจของประชาชน

ตอนนั้นสามารถเรียกได้ว่าอุปสรรคถาโถมอยู่ในระยะอันตรายอย่างมาก

ไทเฮาจึงได้ขอร้องอ้อนวอนต่อผู้ซึ่งเดิมทีไม่สนใจด้านงานราชการ และได้ละทิ้งยศตำแหน่งกลับบ้านเกิด เก็บตัวอยู่แต่ในชนบทอย่างซือหม่าหยวน

ได้ยินว่าซือหม่าหยวนเคยสนิทสนมกับไทเฮามาก่อน จึงเห็นแก่ความสัมพันธ์ในอดีต ตัดสินใจเดินออกมาจากชนบท กลับเข้าสู่ราชสำนักอีกครั้ง

จากนั้นด้วยฝีมือและยุทธวิธีที่ยอดเยี่ยม สามารถกำราบเหล่าขุนนางทั้งหลายให้อยู่หมัดไว้ได้ ยังถึงขั้นทำให้หยางกงซึ่งเป็นหนึ่งในซานกงต้องหลั่งเลือด!

เรียกได้ว่าสร้างความตกตะลึงให้แก่ขุนนางและประชาชน!

และซือหม่าหยวนก็ได้วางรากฐานที่มั่นคง ทำลายอุปสรรคต่างๆให้กับฮ่องเต้น้อยกับไทเฮา

ในปีที่สอง ฮ่องเต้น้อยก็ขึ้นครองราชย์!

ส่วนซือหม่าหยวนรับตำแหน่งเป็นอ๋องอ๋องผู้สำเร็จราชการแทน!

ได้ยินว่าหน่วยงานที่อ๋องผู้สำเร็จราชการแทนได้จัดตั้งใหม่เต็มไปด้วยสายลับ ไม่แน่ว่าอาจจะอยู่ในใต้โต๊ะอาหารของท่าน ถ้าพูดจาไม่ระวังปาก ไม่แน่ว่าเช้าวันพรุ่งนี้รายชื่อของท่านจะถูกบันทึกไว้ในบัญชีดำ เกรงว่าอีกไม่กี่วันญาติสนิทมิตรสหายคงมาแสดงความเสียใจต่อท่าน และรับประทานอาหารอยู่ในงานไว้อาลัยของท่านอยู่

แต่ทว่า!

การพ่ายแพ้สงครามของซือหม่าชิงอวิ๋นในครั้งนี้ มีทหารเกือบสองแสนคนที่ต้องเสียชีวิตอยู่ในชายแดนเหนือ ส่วนผู้ที่ยังมีชีวิต ก็ถูกส่งไปอยู่ในมือของศัตรู เหมือนเป็นดาบให้ศัตรูทิ่มแทงแคว้นเยียน แน่นอนว่าเหล่าขุนนางคงจะเกิดความไม่พอใจแน่ๆ

โดยเฉพาะเจ้ากรมคลังกับเจ้ากรมกลาโหม ซึ่งเป็นกรมที่ต้องเสียเงินและเสียแรง ได้นำขุนนางในกรมมาต่อว่าซือหม่าชิงอวิ๋นอย่างไม่เกรงใจ ใช้คำพูดและลายลักษณ์อักษรตำหนิตระกูลซือหม่าอย่างต่อเนื่อง

ซือหม่าหยวนไม่สะดวกที่จะออกมาไกล่เกลี่ยด้วยตนเอง

ยามค่ำคืนที่เงียบสงบ

ห้องบรรทมของฮ่องเต้น้อย

นอกจากซือหม่าหยวนจะดูแลราชสำนัก ในขณะเดียวกันยังรับหน้าที่สอนหนังสือและวิธีปกครองบ้านเมืองให้แก่ฮ่องเต้น้อย ทั้งสองเพิ่งจะฝึกฝนตำราเสร็จ ก็มีเสียงดังขึ้นมาจากด้านนอกว่าไทเฮาเสด็จมาแล้ว

ซือหม่าหยวนนำฮ่องเต้น้อยออกมาต้อนรับ

“เสด็จแม่ ท่านมาหาข้าหรือ?”