องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 757

หลินหู่พลันเอ่ย

“ท่านแม่ทัพใหญ่ แต่ให้กองทัพเหยียนและกองทัพพิทักษ์อุดรโจมตีมาแล้วจะอย่างไร ถึงเราจะสู้ไม่ได้ แต่ก็ถอยกลับจวนชายแดนตะวันตกได้เร็วนี่ พวกเขายังจะทำอะไรเราได้”

โจวชิงมองรองแม่ทัพคนสนิทตัวเองทีหนึ่ง พยักหน้าเห็นด้วยทันที

เป็นเช่นนั้นจริง!

ต้องยอมรับเลย ด่านฝานหลงกับจวนชายแดนตะวันตกสร้างได้เสริมกันดีมาก เป็นสถานที่ที่รักษาง่ายบุกยากจริง ๆ!

ก่อนหน้านี้อีกฝ่ายมีกำลังพลแค่ไม่กี่พัน พวกเราทัพใหญ่แสนกว่าคนโจมตียังต้องกินเวลานานจึงจะยึดได้สำเร็จ

ถ้าก่อนหน้านี้มีกำลังพลพิทักษ์สองสามหมื่นคน เช่นนั้นเขาต้องไม่มีทางยึดที่แห่งนี้มาได้แน่

แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกัน ตอนนี้พวกเขามีกำลังพลแสนกว่าคนเฝ้าอยู่ที่นี่ อีกฝ่ายจะบุกเมืองได้อย่างไร

คงบุกมาไม่ได้ ต่อให้บีบเขาโจวชิงถอยทัพไปถึงจวนชายแดนตะวันตก กองทัพพิทักษ์อุดรกับกองทัพเหยียนนี้ก็ต้องจ่ายในราคาสูงเหมือนกัน

เช่นนั้นหลังจากนี้ ในทางกลับกันใครกันแน่ที่เป็นฝ่ายโจมตี

ต่อสู้กับเหยียนอ๋องนานอย่างนั้น โจวชิงประเมินความสามารถและแนวทางในการออกรบของอีกฝ่ายจำนวนหนึ่งได้แล้ว

ดังนั้น ตอนนี้เขาอยู่ในสถานการณ์ที่ได้เปรียบอย่างนี้ ไม่กลัวอีกฝ่ายบุกมาสักนิด!

กระทั่งว่ายังตั้งตารออยู่หน่อย ๆ ด้วย

เขากับเหยียนอ๋องผู้นี้ ถือยังไม่เคยได้ประมือกันดี ๆ สักคำรบเลย

เรื่องการลอบโจมตีอีกฝ่ายเมื่อก่อนหน้าไม่นับ

“แค่ข่าวที่กองทัพแคว้นจ้าวตีหลงหู่ไถมาถึง กองทัพเราก็เคลื่อนพลไปเมืองหลวงราชวงศ์ ถึงตอนนั้นเหยียนอ๋องกับกองทัพพิทักษ์อุดรคิดจะไล่ตามก็สายไปแล้ว” อู่หลินหู่พูดด้วยความฮึกเหิม

ทว่า

โจวชิงส่ายหน้าแล้วเอ่ย “ไม่ ถ้ารอให้ข่าวมาถึงคงสายไปแล้ว สายคือเปลี่ยนแปลง ข้าอนุมานว่าจางเฟิงลู่นำทัพใหญ่แคว้นจ้าวตีหลงหู่ไถแตกได้ในเวลาไม่ถึงสองวัน ดังนั้นมะรืนทัพเราจะออกจากชายแดนตะวันตก ไล่ไปทางเมืองหลวงราชวงศ์อู่!”

ครั้นกล่าวออกมา หลินหู่แววตาเพ่งเล็งทันที!

สมกับที่เป็นแม่ทัพใหญ่ดังคาด พิจารณาเรื่องราวได้รอบคอบกว่าตนหมื่นส่วน

ขณะทั้งสองกำลังสนทนา จู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงจอแจดังมาจากข้างนอก

“ข้าศึกบุก!”

“ระวัง! มีข้าศึกเข้ามาใกล้!”

“นอกเมืองมีทัพข้าศึก!”

“รีบลั่นกลองเร็ว!”

“...”

ตึง ๆ ๆ!

เสียงกลองดังสนั่น ปลุกกองทัพแตกตื่นเดี๋ยวนั้น!

พวกโจวชิงสองคนในกระโจมกลางกองทัพใบหน้าเปลี่ยนสีฉับพลัน!

โจวชิงเอ่ยเสียงหนัก “คนของเหยียนอ๋องบุกมาแล้ว!”

ที่เขากลัวมากที่สุดคือ จี้จงชิงจะมาด่านเฟิงเป่ยหรือไม่กันแน่!

ถ้ามา เช่นนั้นศึกนี้คงลำบากแล้ว!

รู้สึกว่ากองทัพกองนี้ดุดันยิ่งนัก!

แต่

หลินหู่วิ่งขึ้นกำแพงเมืองเดี๋ยวนั้น สร้างขวัญเหล่าทหารอย่างรวดเร็ว เขามองจงจื่อหนิงที่นำทัพบุกมาจากนอกกำแพงเมือง นัยน์ตาเพ่งพิศ!

ได้ยินว่าคนที่สังหารฮูเถี่ยถูก็คือแม่ทัพใหญ่ที่ถือทวนยาวขี่ม้าขาว หรือว่าจะเป็นคนผู้นี้

ถึงตอนกลางคืนจะมองไม่ชัด แต่เงาท่วงทำนองนั้นดูแล้วก็คือไม่ธรรมดา!

หลินหู่ได้รับความไว้เนื้อเชื่อใจจากโจวชิงมาก ได้อยู่ข้างกายเขา ย่อมมีวิทยายุทธ์ล้ำเลิศ เป็นบุคคลที่สังหารศัตรูอย่างห้าวหาญไร้ผู้ใดเทียบเทียม!

พอตอนนี้เห็นจงจื่อหนิง จึงเกิดความรู้สึกอย่างรบขึ้นมา!

ใช้ทวนยาวในมือชี้จงจื่อหนิงนอกเมืองพลางตะโกนพูดว่า

“ท่านคือผู้ใด กล้าสู้กับข้าหรือไม่!”

จงจื่อหนิงเงยหน้าเดี๋ยวนั้น!

เขาฟังไม่รู้เรื่อง!

ไม่พูดพร่ำทำเพลง สั่งมือธนูที่อยู่ข้างหลังโดยตรง

“สอยมันลงมาให้ข้า!”

จอมทัพบอกแล้ว ถ้าไม่สู้ตัวต่อตัวได้ก็ไม่สู้!

ตอนนี้จะทำตามอำเภอใจไม่ได้!