องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 758

ตามเสียงคำสั่งของจงจื่อหนิง มือธนูข้างหลังไม่พูดพร่ำทำเพลง ยิงธนูไปบนกำแพงเมืองทันที!

หลินหู่บนกำแพงเมืองเปลี่ยนสีหน้าฉับพลัน รีบหลบ!

คิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายมาถึงก็ซัดธนูมาเลยห่าหนึ่ง ไม่มีคุณธรรมในการต่อสู้เลยสักนิด!

ทันใดนั้น หลินหู่ใบหน้าเย็นชา สั่งให้ยิงธนูเหมือนกัน!

ทว่า

จงจื่อหนิงเห็นดังนั้นแล้วก็สั่งให้ถอยทันที!

รอจนอีกฝ่ายยิงเสร็จก็วิ่งกลับมาใหม่ เริ่มยึดสะพานชัก!

แต่ต่อสู้ไปสองสามทีไม่สำเร็จ!

ด้านราชวงศ์อู่เริ่มส่งสัญญาณถอนทัพแล้ว

มาเร็วไปเร็ว!

ทำให้หลินหู่รู้สึกฉงนฉงาย

ทว่า

ผ่านไปครู่หนึ่ง จงจื่อหนิงก็ยกทัพมาโจมตีอีกแล้ว!

หลินหู่ขึ้นกำแพงเมืองอีกครั้ง ผลลัพธ์คืออีกฝ่ายถอยกรูดอีก

หยุดหนึ่งเค่อ หลินหู่นึกว่าอีกฝ่ายจะกลับไปแล้วจึงเดินลงกำแพงเมือง

แต่

เสียงกลองดังอีกแล้ว เขาวิ่งขึ้นไปด้วยความหงุดหงิดนิด ๆ เห็นจงจื่อหนิงเอาคนมาโจมตีอีก

เป็นเช่นนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ต่อจากนั้นยังถึงกับเปลี่ยนมาบุก

หลินหู่โมโหจนเรียกว่ากัดฟันกรอด!

สู้ก็ไม่สู้แบบจริงจัง อีกฝ่ายคิดจะทำอะไรกันแน่!

กำลังเล่นละครสัตว์อยู่หรือ

ครั้นโจวชิงในกระโจมกลางค่ายทหารได้รับรายงานสถานการณ์รบ นัยน์ตาหดเล็กฉับพลัน พึมพำเสียงหนัก

“จี้จงชิง...เจ้ามาแล้วหรือ ดีมาก ข้าอยากเจอเจ้านานแล้ว! อยากดูสิว่าซือหม่าชิงอวิ๋นแพ้ด้วยน้ำมือเจ้าได้อย่างไร”

โจวชิงลูบเคราครึ้มทั่วใบหน้าของตัวเอง ชั่วหนึ่งเฮือกลมหายใจแววตาคมกริบอย่างหาที่เปรียบมิได้

ตอนนี้เอง

ด่านฝานหลงเริ่มเปิดศึกแล้ว แต่หลี่จุ่นกับหม่าหยวนฮั่นยังอยู่ระหว่างทาง

ถึงจะใช้ม้าลากเครื่องโยนหิน แต่เครื่องโยนหินใหญ่เกินไป ดังนั้นจึงเร่งความเร็วไม่ได้เป็นธรรมดา

ทั้งสองพาขบวนขนส่งเดินทางครึ่งคืนกว่าจะออกจากเมืองจวี้ฉือได้ ในใจหลี่จุ่นร้อนรนเล็กน้อย

ถึงเขาจะคาดการณ์ว่าสามารถถึงด่านฝานหลงหลังฟ้าสางนับว่าไม่เลวแล้ว

แต่ถ้าเร็วได้อีกหน่อยจะเป็นเรื่องที่ดีที่สุด!

ใช้เครื่องโยนหินในตอนกลางคืน อาศัยความมืด จะสามารถโยมตีอีกฝ่ายได้แบบไม่ทันตั้งตัว ต้องได้ผลดีเยี่ยมแน่นอน!

แต่น่าเสียดาย

ทั้งสองได้แต่ขี่ม้าตามขบวนขนส่งไปอย่างช้า ๆ ด้วยความอดทน

แต่

พอถึงครึ่งทาง ทัพแคว้นหลางที่รวบรวมก้อนหินและน้ำมันถ่านหินตามมาถึงแล้ว

กลับพยายามคิดและพูดขึ้นกะทันหันว่า

“เอาอย่างนี้ ถ้าท่านตามข้าไปเทียนซาน ข้าจะยกลูกศิษย์ของข้าให้แต่งกับท่าน! จะเอาศิษย์หลานข้าด้วยก็ได้ พวกนางหน้าตาหมดจดทั้งนั้น!”

หือ?

หลี่จุ่นอึ้ง

หมอนี่ยังมีลูกศิษย์กับศิษย์หลานด้วยเหรอะ

แล้วยังเป็นผู้หญิงหมดด้วย...

นี่...

ทันใดนั้นหลี่จุ่นรู้สึกเหมือนว่าตัวเองจะหวั่นใจ อดถามไม่ได้ “ที่แท้พี่หม่าท่านก็มี...ลูกศิษย์ด้วยหรือ”

สามารถให้ยอดฝีมือสุดยอดอย่างหม่าหยวนฮั่นรับเป็นศิษย์ได้ คาดว่าต้องมีวรยุทธ์ไม่ธรรมดาแน่!

หม่าหยวนฮั่นพยักหน้าพูดเรียบ ๆ

“บังเอิญมาก ท่านก็รู้จักลูกศิษย์ข้าเหมือนกัน ส่วนศิษย์หลานข้าเนี่ย ท่านก็คงรู้จักด้วย ”

“ข้ารู้จักหรือ ใคร” สีหน้าหลี่จุ่นประหลาดใจ

หม่าหยวนฮั่นยิ้มตอบ “ลูกศิษย์ข้า นางชื่อโหลวฮวนฮวน”

เฮ้ย!

หลี่จุ่นสะดุ้งเดี๋ยวนั้น!

เสี่ยวฮวนฮวนเป็นลูกศิษย์ของหม่าหยวนฮั่นหรือนี่!

บังเอิญเกินแล้วกระมัง!