องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 771

ณ ขณะนี้!

ภายในด่านฝานหลง!

โจวชิงกำลังให้เหล่าทหารของทัพแคว้นฉู่เคลื่อนย้ายหินไปที่ประตูเมืองจริง ๆ เพื่อปิดกั้นประตูเมืองเอาไว้!

เมื่อเป็นเช่นนี้ รอถึงตอนที่พวกเขาถอยทัพ อีกฝ่ายก็จะไม่สามารถตามพวกเขาทันอย่างรวดเร็วแล้ว!

พร้อมทั้งยังยื้อเวลาให้พวกเขาถอยไปยังจวนชายแดนตะวันตกได้มากขึ้นอีกด้วย!

หลินหู่หัวเราะพลางเอ่ยขึ้นอย่างพอใจว่า “พวกเขาคงคิดไม่ถึงว่า หินที่พวกเขาโยนเข้ามาเหล่านี้ มันดันช่วยพวกเราได้มากโขสินะ?”

“ฮ่า ๆ ๆ ใช่แล้ว นี่เรียกว่าอะไรนะ? นี่เรียกว่ามีได้ก็ต้องมีเสีย!”

“คนราชวงศ์อู่เหล่านี้ช่างโง่เขลาจริง ๆ!”

“ใช่! เหล่าสหายที่ตายไปช่างเฮี้ยนยิ่งนัก แม้หินเหล่านี้จะเป็นตัวที่ทุบจนเหล่าสหายต้องตายไป แต่กลับกันก็ช่วยเราได้มากโข เหล่าสหายที่ตายไปช่างเฮี้ยนมากจริง ๆ!”

“...”

หลินหู่และแม่ทัพทุกคนต่างเผยใบหน้าแสยะยิ้มออกมา!

หินเหล่านี้เป็นตัวการที่ทำให้พวกของเขาตาย ทว่าในตอนนี้หินเหล่านี้ก็ช่วยพวกเขาได้มากเช่นกัน!

เพียงแค่ใช้หินเหล่านี้ขวางกั้นประตูเมืองเอาไว้ ต่อให้อีกฝ่ายค้นพบว่าพวกเขาถอยทัพไปแล้ว คิดจะไล่ตามมาก็ต้องใช้เวลาไม่น้อยเลยทีเดียว!

กว่าจะย้ายหินพวกนี้เสร็จ เกรงว่าถึงเวลานั้นพวกเขาคงถอยทัพเข้าไปในจวนชายแดนตะวันตกเสียตั้งนานแล้ว!

ทัพราชวงศ์อู่ก็มีแต่จะทำงานเสียแรงไปโดยเปล่าประโยชน์แล้ว!

ตึง ๆ ๆ!

ในจังหวะนี้เอง!

เสียงกลองที่ถูกตีอย่างกระชั้นบนกำแพงเมืองก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง เป็นการรัวกลองสั่งให้ทัพศัตรูขนาดมหึมาบุกเข้าโจมตี!

ในขณะเดียวกัน เสียงเป่าแตรเขาสัตว์ที่อยู่ตรงข้ามเองก็เสียงดังปู๊ด ๆ ขึ้นมา!

“สมควรตาย!”

“ทัพราชวงศ์อู่ที่น่ารังเกียจพวกนี้บุกเข้ามาอีกแล้ว!”

“สมควรตาย ฆ่าพวกมันซะ!”

“น่ารังเกียจยิ่งนัก!”

“ไป ล้างแค้นให้เหล่าสหาย!”

“...”

เสียงกลองที่ดังกระชั้นนี้พลันทำลายแผนของพวกเขาไป ยังไม่ทันได้ปิดกั้นประตูเมืองให้เรียบร้อยดี จู่ ๆ อีกฝ่ายก็เริ่มบุกเข้ามาโจมตีอีกแล้ว!

ช่างน่ารังเกียจจริง ๆ!

โจวชิงเองก็ขมวดคิ้วพลางรีบพุ่งตัวออกมาจากกระโจมกลางกองทัพ ก่อนจะรีบพูดสั่งเสียงดัง

“แม่ทัพทุกคนจงฟังคำสั่ง ปกป้องเมืองให้สุดแรงเกิด!”

“ขอรับ!”

พวกหลินหู่และแม่ทัพของทัพแคว้นฉู่รีบสั่งทหารให้ไปปกป้องเมืองอย่างรวดเร็ว!

หากพวกเขาขวางประตูเมืองได้เสร็จสมบูรณ์ กลับกันไม่ต้องกลัวไปเลย เพียงแค่คอยป้องกันอยู่บนกำแพงเมืองเท่านั้น!

เดาว่าอีกฝ่ายจะแกล้งทำเป็นจู่โจมอีกครั้ง ไม่นานก็คงถอยกลับไป!

เป็นอย่างที่คิดเอาไว้จริง ๆ!

เพียงแค่ตื้ออยู่ครู่หนึ่ง ด้านหน้าทัพราชวงศ์อู่ก็เริ่มตีระฆังถอยทัพ!

เมื่อได้ยินเสียงนี้ โจวชิงก็รีบพูดสั่งเสียงดังขึ้นมาในทันที

“ทหารที่อยู่บนกำแพงเมืองรีบหาที่หลบซ่อนตัวเดี๋ยวนี้ ลงจากกำแพงเมืองไปแล้วรีบรวมตัวกันเป็นโล่กำบังถอยออกไป!”

ตู้ม!

ตู้ม!

เมื่อได้ยินคำสั่งของโจวชิง เหล่าทหารและแม่ทัพของทัพแคว้นฉู่ที่อยู่บนกำแพงเมืองก็รีบหลบอย่างรวดเร็ว โดยอาศัยใบสอของกำแพงเมืองเป็นที่กำบัง!

ส่วนเหล่าทหารที่อยู่ด้านล่างของกำแพงเมืองก็เอาโล่ออกมา ก่อนจะรวมตัวกันอย่างรวดเร็ว !

กำบังด้านบน จากนั้นก็ค่อย ๆ เคลื่อนย้ายไปทางด้านล่างรอบ ๆ สิ่งก่อสร้าง!

จะขว้างก้อนหินใส่พวกเขาจากที่สูงมิใช่หรือ?

ตอนนี้มีโล่กำบังแล้ว จะขว้างมาได้อย่างไร?

มีแต่จะเสียแรงเปล่าเท่านั้น!

หลินหู่ที่อยู่บนกำแพงเมืองพลันแสยะยิ้มแล้วเอ่ยขึ้นว่า

“ใช้เล่ห์เหลี่ยมแบบเดียวกันครั้งเดียวก็เกินพอแล้ว นี่ใช้ถึงสองครั้ง? เช่นนั้นก็พูดได้เพียงว่าโง่เขลาชะมัดแล้ว!”