องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 797

ในตอนนี้เอง

จงจื่อหนิงไม่สามารถรับมือกับนักฆ่าสองคนที่อยู่ข้างนอกได้ และถูกทั้งสองคนนั้นเล่นงานจนเข้ามาด้านใน

จงจื่อหนิงถึงกับต้องขมวดคิ้ว ใช้ด้ามทวนของเขาวางลงบนพื้นเพื่อทรงตัวให้มั่นคง

มือที่ถือทวนนั้นมีเลือดออกเสียแล้ว !

หลี่จุ่นรู้ว่าฝีมือการต่อสู้ของชายคนนี้อาจสูงพอ ๆ กับหลี่หยวนฟาง แต่เขาไม่รู้ว่าเมื่อเทียบกับหม่าหยวนฮั่นจะนับได้ว่ามีฝีมืออยู่ในระดับเดียวกันหรือไม่

แม้ว่าตอนนี้จะเห็นเขาในสภาพที่ล้าไปบ้าง แต่ก็ยังนึกชื่นชมเขาอยู่บ้าง

คิดว่าแม้ว่าเขาจะไม่ใช่ยอดฝีมือในระดับเดียวกับหม่าหยวนฮั่น แต่ก็คงตามหลังอยู่ไม่ไกลกันนัก

พราะคนผู้นี้เก่งกล้ามากเสียจริง เป็นบุคคลที่เรียกตัวเองว่าจงจื่อหลงแห่งชายแดนเหนือผู้แข็งแกร่งเชียวนะ !

ครั้นนักฆ่าทั้งสองคนเข้ามาก็ต้องตกตะลึงเมื่อเห็นชายสวมหมวกหรูเม่าถูกตอกติดกับผนัง ใบหน้าเต็มไปด้วยความเจ็บปวด

“ฆ่าคนผู้นี้ก่อน !”

ทว่า

ในช่วงเวลาต่อมา ทั้งสองพูดพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย ต่างก็มองไปที่หลี่จุ่นทันทีด้วยความรู้ใจกัน

พวกเขาพุ่งตัวออกไปอย่างรวดเร็วพร้อมกับสายตาที่เย็นชา

"หยุดนะ !"

ชายที่สวมหมวกหรูเม่าอดทนต่อความเจ็บปวด แล้วตะโกนห้าม "ห้ามทำร้ายเขา !"

แต่ทว่า

การโจมตีของอีกฝ่ายนั้นรวดเร็วมากนัก พวกเขาได้อ้อมผ่านจงจื่อหนิงและพุ่งตรงไปถึงด้านหน้าของหลี่จุ่นในทันที

แต่หม่าหยวนฮั่นเองก็ลงมือรวดเร็วเช่นกัน โจมตีพวกเขาทั้งสองอย่างรวดเร็วด้วยมือเปล่า

กลายเป็นว่าหม่าหยวนฮั่นกำลังต่อสู้แบบหนึ่งต่อสองทันที !

จงจื่อหนิงเองก็ไหวตัวทันเข้าร่วมการต่อสู้ระยะทันที

จากนั้น

จากนั้นพวกเขาตีกันจนออกไปข้างนอกอีกครั้ง

หลี่จุ่นถึงกับนิ่งอึ้งไป

เขาจงเดินไปที่กำแพง แล้วดึงมีดยาวบนไหล่ของชายที่สวมหมวกหรูเม่าออกมา

เลือดสีแดงสดกระเซ็นจนเกือบทั่วตัวเขาทันที

“แหม ท่านเม่ง ท่านดูเรื่องวุ่นวายนี้สิ มันเป็นความผิดของข้าเองแหละ ข้าห้ามช้าเกินไปจนทำให้ท่านเหมิงต้องเลือดออก !”

สีหน้าของหลี่จุ่นนั้นดูรู้สึกผิดนัก

เขารีบช่วยพยุงชายผู้สวมหมวกหรูเม่านั่งอยู่ตรงเก้าอี้ข้าง ๆ

ชายสวมหมวกหรูเม่าจับไหล่ที่เปื้อนเลือดไว้ด้วยความเจ็บปวด เขากัดฟันแน่น เหงื่อผุดขึ้นบนหน้าผากจนทั่ว

หลี่จุ่นเห็นชายสวมหมวกหรูเม่าถอนหายใจด้วยความโล่งอก จึงค่อยนั่งลงแล้วพูดขึ้น

“ท่านเมิ่ง ท่านยังพูดต่อได้หรือไม่ ?”

ชายสวมหมวกหรูเม่ากัดฟัน ก่อนจะพยักหน้าแล้วเอ่ยขึ้น

“พอไหว หากจิ่งอ๋องมีอะไรที่ต้องการถามก็ถามต่อเถิด หากข้ารู้อะไรจะบอกจิ่งอ๋องจนหมดสิ้น”

หลี่จุ่นพยักหน้าด้วยความพึงพอใจทันทีและถามด้วยรอยยิ้ม

“ข้าอยากจะถามคำถามข้อหนึ่งก่อน สิ่งที่ท่านเมิ่งเพิ่งเล่าให้ข้าฟังนั้นเป็นความจริงใช่หรือไม่ ? คนที่เชิญท่านมาให้สังหารข้ามิใช่พี่สี่ แต่เป็นองค์รัชทายาทหรอกหรือ ?”

เมื่อครู่ก่อนที่หม่าหยวนฮั่นจะเข้ามา ทั้งสองกำลังพูดถึงเรื่องนี้

แววตาเจ้าเล่ห์ที่ไม่อาจสังเกตเห็นได้ง่ายฉายแววผ่านดวงตาของท่านเมิ่งไป สีหน้าของเขาหนักแน่นแล้วเอ่ยขึ้น

“ต้องเป็นเรื่องจริงอยู่แล้ว ! ข้าไม่ยินดีที่จะหลอกลวงจิ่งอ๋องหรอก !”

หลี่จุ่นพยักหน้า ความมั่นใจฉายอยู่เต็มใบหน้า

เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่มั่นใจมาก

"ข้าเชื่อในตัวของท่านเมิ่ง และข้าเชื่อว่าเรื่องการหลอกลวงข้าเช่นนี้ ท่านเมิ่งต้องทำได้แน่นอน !"

ท่านเมิ่ง ""

นักฆ่าที่ปลอมตัวเป็นบ่าว ""