องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1040

พวกเขาทำอะไรกันแน่ เพียงแค่ช่วงเวลาสั้นๆ กลับชนะใจคนกลุ่มนี้ได้เลยหรือ?

ขณะที่เขากำลังตกอยู่ในความงุนงง พลันมีคนตะโกนขึ้นมาว่า

“ชาวเมืองทุกคน อย่าถูกจางจื้อสยงหลอก เขาเอาเปรียบพวกเรายังไม่พออีกหรือ? อย่าเปิดช่องทางให้เขา!”

ชั่วขณะหนึ่งบรรยากาศทั้งถนนได้ร้อนระอุขึ้น

แม้แต่พวกคนที่ถูกจางจื้อสยงนำมา ก็ยังหวาดกลัว พวกเขาตื่นตระหนกและเสียสติสัมปชัญญะไปครู่หนึ่ง

อีกทั้งพวกชาวบ้านทุกคนต่างพากันงุนงง

ในบรรดาประชาชนชาวเมืองเสิ่น พวกเขาต่างรู้จักกัน ในขระนี้พวกเขาเหล่านั้นกำลังสนับสนุนอาณาจักรฉิน อีกทั้งยังเล่าความดีความชอบที่อาณาจักรฉินได้ทำเอาไว้อีก

ไม่ได้บอกว่าพวกอาณจักรฉินเป็นพวกคนใจร้ายหรือ? ไม่ได้บอกว่าพวกอาณาจักรฆ่าคนบริสุทธิ์หรือ? ไม่ได้บอกว่าพวกอาณาจักรฉินมีเจตนาร้ายต้องการยึดดินแดนนพวกเราหรือ?

แต่สิ่งที่พวกเขาเห็นและได้ยินในขณะนี้ อีกฝ่ายไม่ได้โหดร้ายอย่างที่คิด และชาวเมืองก็ไม่ได้บอกว่าพวกอาณาจักรฉินสังหารชาวเมืองอย่างโหดเหี้ยม

ในเวลานี้ ในใจของทุกคนต่างพากันสับสนและไม่เข้าใจว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น

จางจื้อสยงเริ่มกังวลและตะโกนออกมา

“อย่าถูกพวกชาวอาณาจักรฉินหลอก พวกเขาเก่งในเรื่องหลอกลวงคนอื่น นี่เป็นอีกหนึ่งกลยุทธ์ของเขาเพื่อเอาไว้ชะลอการโจมตี!”

คำพูดของพวกเขาทำให้ประชาชนฉุกคิดอีกครั้ง และยิ่งเพิ่มความสับสนให้พวกเขา

พวกเขาควรเชื่อใคดี?

จางจื้อสยงไม่ได้พูดจบเพียงเท่านี้ เขามองไปที่ชาวเมืองเสิ่นและพูดเสียงดังอีกครั้ง

“พวกเจ้าบอกว่าพวกอาณาจักรฉินดีอย่างนั้นดีอย่างนี้ พวกเจ้าถูกพวกมันหลอกแล้ว พวกมันเก่งเรื่องการหลอกใช้คน รอให้พวกมันใช้ประโยชน์จากเจ้าจนหมดเสียก่อน จากนั้นพวกมมันก็จะขับไล่พวกเจ้าออกไป”

“ชาวเมืองทุกคน ไม่ว่าอย่างไรก็ตามที่ดินผืนนี้จะต้องตกอยู่ในมือของพวกเรา ห้ามให้คนอื่น โดยเฉพาะพวกอาณาจักรฉิน”

จางจื้อสยงยิ่งพูดยิ่งฮึกเหิมมากขึ้น

“ขอเพียงแค่พวกเราสามัคคี ก็จะสามารถป้องกันผู้รุกรานเหล่านี้และขับไล่พวกเขาออกจากเมืองเสิ่นได้อย่างแน่นอน!”

หลังจากที่ได้ยินเช่นนั้น ชาวเยี่ยนเป่ยที่อยู่รอบๆ ต่างคล้อยตามจางจื้อสยง

“พี่น้อง ฆ่าพวกมัน ไล่พวกอาณาจักรฉินออกไปจากเยี่ยนเป่ยกันเถิด!”

“ถูกต้อง ฆ่าพวกอาณาจักรฉินเสีย!”

ขณะที่จางจื้อสยงกำลังปลุกระดมประชาชน ประชาชนเองก็เริ่มตื่นตัวพร้อมที่จะฆ่าทหารอาณาจักรฉินมากขึ้น

ฉินอว่ขมวดคิ้ว เขาไม่คาดคิดว่าคำพูดปลุกระดมเพียงไม่กี่ประโยคจะทำให้ทุกคนต่างไม่พอใจ

ไม่แปลกใจเลยที่จางจื้อสยงคนนี้สามารถครองเยี่ยนเป่ยเอาไว้ได้

แม้ว่าเขาจะไม่รู้หลักวิธีการปกครอง แต่ความสามาถของเขาในการปลุกใจประชาชนนั้นทรพลังเป็นอย่างมาก

แต่ตอนนี้มันสายเกินกว่าที่จะพูดอะไรแล้ว ฉินอวี่มีสีหน้าน่าเกลียดมากขึ้น ไม่สำคัญว่าเขาจะอยู่หรือไป

สิ่งสำคัญที่สุดคือประชาชนตื่นตัวมากขึ้น จนคล้อยตามคนอื่นได้ง่าย

“พวกอาณาจักรฉินรังแกพวกเรา เราไม่มีวันยอม...”

...

การมาของจางฝูนั้นเหมือนก้อนหินกระทับน้ำ ทำให้ทุกคนต่างมีความหวังมากขึ้น

เมื่อจางฝูได้ยินดังนั้น เขาขมวดคิ้วเล้กน้อยแล้วพูดว่า

“ทุกคน ทุกคนถูกหลอกแล้ว อาณาจักรฉินไม่ได้ต้องการยึดดินแดนของพวกเรา เขามาเพื่อช่วยชาวเยี่ยนเป่ยตัดสินความผิด!”

คำพูดของจางฝูทำให้ประชาชนเงียบเสียงลงทันที

สีหน้าของจางจื้อสยงเริ่มไม่พอใจ จ้องไปที่จางฝูพร้อมกับกัดฟันพูดว่า

“จางฝู เจ้าพูดเรื่องไร้สาระอะไร? เจ้าเป็นแค่เด็กหัวดื้อ ในฐานะที่เจ้าเป็นชาวเยี่ยนเป่ยกลับช่วยพวกอาณาจักรฉินอย่างนั้นหรือ เจ้ามีเจตนาอันใดกันแน่!”

จางฝูตะคอกกลับ

“พวกเจ้าคือกบฎ แต่ไหนแต่ไรมาอาณาจักรฉินนั้นทั้งใจดีและไม่เคยรุกรานพวกเรา มีแต่ตระกูลที่มีอิทธิพลอย่างพวกเจ้าต่างหากที่ไร้ยางอาย โลภ ต้องการดินแดนอาณาจักรฉิน!”

ขณะที่เขาพูด เขาหันไปมองประชาชนโดยรอบและพูดขึ้นว่า

“ชาวเมืองลองคิดดูให้ดี อาณาจักรฉินเคยทำร้ายพวกเราอย่างนั้นหรือ? เขาเคยฆ่าผู้บริสุทธิ์อย่างนั้นหรือ? อาณาจักรฉินฆ่าคน แต่เขาฆ่าหลิวชาง บุคคลอันตรายของชาวเยี่ยนเป่ยต่างหากเล่า!”

เมื่อประชาชนได้ยินดังนั้น พวกเขาพลันฉุกคิดใหม่อีกครั้ง ดูเหมือนว่าจะเป็นอย่างเช่นจางฝูพูดจริงๆ