องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 126

"อะไรนะ!"

จ้าวจีเอ๋อร์ทุบโต๊ะด้วยความโกรธ

"เขาต้องการให้ข้าถวายตัว?"

ไส้ศึกหญิงพยักหน้าและแสร้งทำเป็นลำบากใจพลางกล่าวว่า "องค์หญิงเพคะ แล้วจะทำอย่างไรดี หากท่านปฏิเสธก็จะทำให้องค์ชายสิบสี่ขุ่นเคือง เช่นนั้นแผนของพวกเราก็จะกลายเป็นสูญเปล่าสิเพคะ!"

จ้าวจีเอ๋อร์พยายามสงบสติอารมณ์ ไส้ศึกหญิงกล่าวได้อย่างถูกต้อง หากเวลานี้ไม่ตกลงที่จะถวายตัว เช่นนั้นความพยายามก่อนหน้านี้ทั้งหมดก็จะสูญเปล่า

แต่นั่นคือพรหมจรรย์ของนาง จะให้นางทำเรื่องเช่นนั้นกับคนสารเลวพรรค์นั้น นางมิอาจทำใจได้จริงๆ

ในขณะที่จ้าวจีเอ๋อร์กำลังสับสนอยู่นั้น ไส้ศึกหญิงก็กล่าวเสริมอย่างชาญฉลาดว่า

"องค์หญิง ท่านก็อย่าทำให้ตัวเองอัปยศเลย มันไม่คุ้มเลยที่จะเสียสละความบริสุทธิ์ของท่านเพื่อความปลอดภัยของอาณาจักรจ้าว!"

คำกล่าวนี้นับเป็นการเตือนสติจ้าวจีเอ๋อร์อย่างสมบูรณ์ว่าการที่นางมาเชื่อมสัมพันธไมตรีโดยการอภิเษกสมรสที่อาณาจักรฉินเป็นการเสียสละเพื่อผลประโยชน์ของอาณาจักรจ้าว เวลานี้ชัยชนะอยู่เบื้องหน้าแล้วนางจะถอยหนีได้อย่างไร

สองมือของนางกำแน่นราวกับว่าได้ตัดสินใจอย่างแน่วแน่แล้ว จึงกล่าวเสียงทุ้มว่า

"เพื่ออาณาจักรจ้าวแล้ว ความอัปยศนี้ช่างเล็กน้อยนัก"

"อาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อให้ข้า"

เมื่อเป้าหมายของไส้ศึกหญิงบรรลุแล้วนางจึงรีบตอบตกลง

"เพคะ!"

จากนั้นจึงปรบมือ และเหล่าไส้ศึกหญิงคนอื่นๆที่รออยู่ด้านนอกประตูก็ยกอ่างไม้เข้าไปด้านใน และมีไส้ศึกหญิงสองสามคนคอยปรนนิบัติเปลี่ยนชุดให้กับจ้าวจีเอ๋อร์

หลังจากนั้นเหล่าไส้ศึกหญิงก็ยกถังน้ำร้อนที่ต้มแล้วเทไปในอ่างไม้และยังโปรยกลีบกุหลาบลงในอ่างไม้อย่างใส่ใจ

ในกระโจมเต็มไปด้วยไอน้ำและอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของดอกไม้ทันที

ใบหน้าของจ้าวจีเอ๋อร์ซีดเผือด นางใช้มือโรยน้ำเพื่อทดสอบความอุ่นของน้ำ เมื่อพบว่ามันอุ่นมากแล้วจึงเข้าไปในอ่างน้ำและนั่งลงอย่างช้าๆ

นางปลอบใจตัวเองพลางคิดว่าเพื่อรากฐานของอาณาจักรจ้าว เพื่อประชาชนของอาณาจักรจ้าว และเพื่อ.....

แม้ว่าจะพยายามปลอบใจตนเองอยู่ตลอด ทว่าน้ำตากลับไหลอาบแก้มและตกลงไปในอ่างไม้

เหล่าไส้ศึกหญิงที่อยู่รอบๆค่อยๆช่วยนางอาบน้ำสระผมอย่างเบามือ แต่นางกลับไม่รู้สึกถึงความผ่อนคลายเลยสักนิด

หลังจากอาบน้ำแล้วจ้าวจีเอ๋อร์ก็ถูกเหล่าไส้ศึกหญิงใช้ผ้าห่มสีแดงผืนใหญ่ห่อหุ้มร่างกายไว้จนเหลือเพียงศีรษะของนางที่โผล่พ้นผ้าห่ม จากนั้นจึงแบกไปยังกระโจมของฉินเหยียน

ระหว่างทางจ้าวจีเอ๋อร์มองดูดวงดาวบนท้องฟ้าและแอบตัดสินใจ

เพื่ออาณาจักรจ้าว ข้าพร้อมแล้ว!

เหล่าไส้ศึกหญิงแบกจ้าวจีเอ๋อร์ไปที่เตียงของฉินเหยียน

แม้ร่างกายจะถูกห่อหุ้มด้วยผ้าห่มและมิอาจขยับตัวได้ ทว่าอย่างไรเสียนี่ก็เป็นประสบการณ์ที่นางไม่เคยสัมผัส ดังนั้นนางจึงรู้สึกกลัวอยู่บ้างและอดไม่ได้ที่จะตัวสั่นอยู่ภายใต้ผ้าห่ม

ฉินเหยียนเพิ่งอาบน้ำเสร็จเช่นกัน เขาเดินไปที่เตียงในชุดชั้นใน เมื่อเห็นจ้าวจีเอ๋อร์ที่ตัวสั่น เขาก็คลี่ผ้าห่มออก

ร่างที่เปลือยเปล่าของจ้าวจีเอ๋อร์ปะทะกับอากาศโดยสมบูรณ์

สองมือของนางยกขึ้นมาบังหน้าอกขาวราวหิมะทันที

ฉินเหยียนยิ้มเยาะ

"ทำไม? กลัวข้าจะวางยาในสุราหรือ?"

เมื่อกล่าวจบเขาจึงหยิบจอกสุราอีกจอกบนโต๊ะขึ้นมาดื่มรวดเดียวจนหมด และยังจงใจคว่ำจอกให้ดูพลางมองดูจ้าวจีเอ๋อร์อย่างสงบราวกับจะบอกว่าวางใจเถิดสุรานี้ไม่มียาพิษ

จ้าวจีเอ๋อร์จึงวางใจ และกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า

"ท่านเป็นอ๋อง ข้าเป็นทาส ข้าจะดื่มก่อนได้อย่างไร นั่นจะมิถือเป็นความเย่อหยิ่งหรือ"

เมื่อกล่าวจบนางก็ดื่มสุราในจอกจนหมดแล้วคว่ำจอกลงเหมือนอย่างที่ฉินเหยียนทำ ราวกับจะบอกฉินเหยียนว่านางจะอยู่เป็นเพื่อนเขาจนกว่าจะจบ

มุมปากของฉินเหยียนโค้งขึ้นเล็กน้อย เจ้ากับข้าเป็นคนประเภทเดียวกัน ใยจึงต้องเสแสร้ง จากนั้นจึงกล่าวว่า

"เจ้าช่างมีวาทะศิลป์จริงๆ"

จ้าวจีเอ๋อร์มีสีหน้าเขินอายและกล่าวด้วยเสียงอ่อนโยนว่า

"เมื่ออยู่ต่อหน้าท่านก็เป็นเพียงการสอนจระเข้ให้ว่ายน้ำเท่านั้น"

ฉินเหยียนจึงเข้าเรื่องทันที

"อันที่จริงข้าค่อนข้างอยากรู้ประสบการณ์ในชีวิตของเจ้า ไหนเจ้าลองบอกหน่อยซิว่าเจ้ามายังต้าฉินเพื่ออะไร?"

ทันทีที่เอ่ยคำพูดนี้ออกมา รอยยิ้มบนใบหน้าของจ้าวจีเอ๋อร์ก็แข็งค้างทันที

เมื่อนึกถึงจุดประสงค์ที่มายังอาณาจักรฉิน สองมือของนางก็กำแน่นอย่างควบคุมไม่ได้ ความคับข้องใจ ความโกรธ ความเสียใจ และความไม่เต็มใจทั้งหมดต่างก็ไหลบ่าออกมา