องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1354

พูดจบ ค้อนยักษ์ก็ถูกยกสูงขึ้น

ในค่ายทหารของอาณาจักรฉิน ตาของทหารทุกคนต่างแดงก่ำ ในฐานะของผู้บัญชาการเขานั่งไม่ติดเก้าอี้อีกต่อไป ลุกขึ้นแล้วตะโกนขึ้นว่า

“หยุด!”

อย่างไรก็ตามคำพูดของเขาไม่อาจหยุดอาเอ๋อร์ผีได้เลย

ด้วยเสียงดังปังพร้อมกับเสียงร้องของแม่ทัพอาณาจักรฉิน ค้อนยักษ์ก็พุ่งตรงไปที่หัวของแม่ทัพฉิน

เลือดกระเด็นเซ็นสาด ร่างของแม่ทัพอาณาจักรฉินล้มลงกับพื้น ตาเขาเบิกโพล่งราวกับไม่เชื่อว่าตนกำลังจะตาย

“ฮ่าๆๆ มีความสุขจริงๆ ทุบได้สวยมาก!”

ฝั่งขุนนางชาวตาดหัวเราะจนน้ำตาไหล

หลี่ชางกำหมัดแน่น ตาเขาแดงก่ำ

จุดประสงค์ในการต่อสู้ครั้งนี้เพื่อต้องการทำให้อีกฝ่ายขุ่นเคืองใจ แต่ใครจะรู้ว่าผลที่ออกมากลับแย่ลง หลังจากที่สู้กันแค่ไม่กี่ครั้ง แม่ทัพอาณาจักรฉินกลับต้องมาเสียชีวิตเช่นนี้อีก

ไม่เพียงแต่ไม่บรรลุเป้าหมายเพื่อระบายความโกรธ แต่กลับทำให้บรรดาทหารทั้งสามกองทัพโกรธมากขึ้นไปอีก

เช่นเดียวกับหลี่ชาง ตอนที่เขาหันกลับไปมองแม่ทัพคนนั้น สายตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธเคือง

“ใครที่สามารถตัดหัวคนเถื่อนคนนี้ได้ ข้าในฐานะผู้บังคับบัญชาจะมอบรางวัลให้!”

เพราะในเวลานี้ บรรดาแม่ทัพทั้งหมดเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองใจ พวกเขาลุกขึ้นยืนในทันที

“ข้าเองขอรับ ข้าจะตัดหัวมันด้วยมือข้าเอง!”

“ข้ายินดีขอรับ!”

ไม่ช้าบรรดาแม่ทัพต่างเสนอตัวเพื่อแสดงความตั้งใจที่จะต่อสู้และสังหารอาเอ๋อร์ผี

หลี่ชางมองไปที่ทุกคน ในที่สุดเขาก็จ้องไปที่แม่ทัพคนหนึ่งที่มีร่างกายกำยำ

“ข้าจำเจ้าได้ ครั้งหนึ่งเจ้าเคยพุ่งเข้าไปยังแนวรบของศัตรูตัวคนเดียว อีกทั้งไม่มีใครสามารถต้านทานเอาไว้ได้ เจ้าออกไปต่อสู้เถิด แต่จงอย่าลืมว่าต้องกลับมาพร้อมกับหัวของมัน!”

เมื่อแม่ทัพรูปร่างกำยำคนนี้ได้ยินเช่นนั้น เขารู้สึกยินดีเป็นอย่างมาก ร่างกายเขาสั่นไปด้วยความตื่นเต้น เขายกมือรับคำสั่ง “ข้าจะทำตามที่ท่านผู้บังคับบัญชาสั่งขอรับ!”

หลังจากนั้นแม่ทัพรูปร่างกำยำคนนั้นก็ก้าวออกโดยถือดาบที่ยาวกว่าสองเมตรไว้ในมือ ขี่ม้าพุ่งตรงไปยังอาเอ๋อร์ผี

“เจ้าคนอวดดี วันนี้ข้าจะเด็ดหัวเจ้าให้จงได้!” แม่ทัพที่รูปร่างกำยำเต็มไปด้วยรังสีแห่งความโกรธ ดาบยาวชี้ไปที่หน้าของอาเอ๋อร์ผี

“อวดดีนักนะ!” อาเอ๋อร์ผีเหลือบมองอีกฝ่ายด้วยสายตาเยาะเย้ย

“เจ้าคิดอยากสู้กับข้าหรือ? เจ้าประเมินความสามารถตัวเองสูงเกินไปแล้ว!”

แม่ทัพรูปร่างกำยำโกรธจัด ตะโกนเสียงดังออกไปว่า

“ตายเสียเถอะ!”

หลังจากพูดเช่นนั้น ม้าศึกที่อยู่ภายใต้การควบคุมของเขาก็พุ่งตรงไปข้างหน้าทันที

แม่ทัพที่รูปร่างกำยำกวัดแกว่งดาบไปทั่ว แม้ว่าเขาจะมีรูปร่างสูงใหญ่ แต่ร่างกายเขากลับยืดหยุ่นมาก

อาเอ๋อร์ผีเองก็กวัดแกว่งค้อนของตัวเองเช่นกัน

เคร้ง!

อาวุธทั้งสองปะทะกัน ทำให้เกิดประกายไฟขึ้น หญ้าโดยรอบพลิ้วไหวไปตามท่วงท่าของพวกเขา

เมื่อเห็นว่าการโจมตีล้มเหลว แม่ทัพร่างใหญ่กำยำโจมตีด้วยดาบอีกครั้ง

“เจ้าฝีมือใช้ได้นี่ แต่คิดว่าจะสู้ข้าได้หรือ?”

อาเอ๋อร์ผีพูดเยาะเย้ยและยกค้อนขึ้นมาหวังโจมตี แต่เมื่อได้ยินเสียงอาวุธปะทะกัน อีกฝ่ายกลับขัดขวางการโจมตีของแม่ทัพฝั่งอาณาจักรฉินอีกแล้ว

อาเอ๋อร์ผีไม่ยอม เขาฟาดเข้าไปอีกครั้ง

“ไอ้สารเลว”

แม่ทัพร่างกายกำยำคนนั้นรู้ว่าเขาไม่สามารถนั่งเฉยและรอความตายได้อีกต่อไป เขาใช้มือกวัดแกว่งดาบยาวนั้น และสกัดค้อนของอาเอ่อร์ผีเอาไว้ และใช้โอกาสนี้ล่าถอยออกมา

“จะหนีไปได้ไกลแค่ไหนเชียวล่ะ?”

อาเอ๋อร์ผีเยาะเย้ยและควบม้าตามเขาไป

“อ๊ะ!”

แม่ทัพรูปร่างกำยำรู้สึกได้ถึงลมพัดแรงมาจากทางด้านหลัง เขาตกใจมากจนต้องหันหลังกลับและแทงด้านไปที่ด้านหลังทันที

เคร้ง!

ดาบยาวอันใหญ่ส่งเสียงดังจนแสบแก้วหู แม่ทัพรูปร่างใหญ่กำยำสัมผัสได้ถึงแรงมหาศาลที่มาจากค้อนยักษ์นั้น เขาเกือบจะล้มลงจากม้า

อาเอ๋อร์ผีอึ้งไปเล็กน้อย ไม่คาดคิดว่าแม่ทัพร่างใหญ่จะตอบโต้กลับมาได้

ทันใดนั้นบนใบหน้าเขาพลันมีรอยยิ้มโหดร้ายปรากฎขึ้น เขากวัดแกว่งค้อน พร้อมกับเล็งไปที่แม่ทัพคนนั้นและฟาดลงไปอย่างแรง

เมื่อแม่ทัพเห็นดังนั้น รูม่านตาเขาพลันหดเล็กลง กวัดแกว่งดาบเพื่อสกัดการโจมตีอย่างสุดกำลัง

เคร้ง!

ค้อนยักษ์ฟาดลงมาที่ดาบยาวนั้น ความรุนแรงมหาศาลเข้าครอบงำร่างเขาในทันที แม่ทัพร้องเสียงหลง กระเด็นออกไปและล้มลงกับพื้น

เลือดสดพุ่งออกมา เขาพยายามที่จะลุกขึ้น ตอนที่เขากำลังจะยันตัวเองขึ้นมาอาเอ๋อร์ผีก็เหยียบเข้าไปที่อกเข้าทันที

“ฮ่าๆ ไอ้พวกสวะ ไร้ประโยชน์!” อาเอ๋อร์ผียิ้มอย่างดุร้ายและมองไปที่แม่ทัพร่างกายกำยำคนนั้น