องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 310

ในหอหม่านฮวา

“ฮ่าๆๆๆ...”

ซูปั้นเฉิงนั่งมองเงินแล้วยิ้มกว้าง เขาทำเงินได้มากมายเพียงแค่ในเวลาไม่กี่วัน ทำเงินได้มากกว่าที่เขามีทั้งสามชาติรวมกันเสียอีก

ตอนที่ซูปั้นเฉิงกำลังนั่งหัวเราะ

หลิวเชียนเชียนแต่งชุดเสื้อผ้าหรูหรา เดินเข้ามาช้าๆ พร้อมกับหญิงรับใช้

“เถ้าแก่ซู ขอให้โชคดี”

หลังจากที่หลิวเชียนเชียนได้ผ่านการฝึกฝนมารยาทของหญิงชนชั้นสูงมาแล้ว นิสัยนางก็เปลี่ยนไปมาก นางดูคล้ายกับหญิงที่เกิดในพระราชวังเลยทีเดียว

ซูปั้นเฉิงรีบจัดแจงเสื้อผ้า และทำตาม

“ผู้คุมหอ ขอให้โชคดีขอรับ”

หลิวเชียนเชียนเดินขึ้นไปยังที่นั่งหลักอย่างช้าๆ นั่งตัวตรง และพูดตรงๆ ว่า

“เถ้าแก่ซู การเลือกนางโลม เจ้าพร้อมแล้วหรือยัง?”

ซูปั้นเฉิงตอบกลับอย่างนอบน้อม

“ผู้คุมหอโปรดวางใจขอรับ ทุกอย่างได้เตรียมพร้อมแล้ว นอกจากหญิงงามทั้งแปดแล้ว หญิงงามกว่าร้อนคนเต็มใจที่จะขายตัวเองให้กับหอหม่านฮวา เป็นสัญญาณที่ดีในอนาคตให้แก่พวกเราว่าจะสามารถทำรายได้ในทุกวัน”

“ยิ่งไปกว่านั้น หอหม่านฮวาในมณฑลอื่นใกล้จะเสร็จแล้ว เมื่อถึงเวลานำหญิงงามร้อยกว่าคนนี้ให้เข้าทำงานในหอหม่านฮวา เมื่อถึงตอนนั้น หออื่นๆ จะไม่สามารถเทียบกับหอหม่านฮวาของพวกเราได้ขอรับ!”

หลิวเชียนเชียนพยักหน้าอย่างพึงพอใจ ยิ้มยกมุมปากแล้วพูดขึ้นว่า

“เถ้าแก่ซูจัดการได้อย่างไรที่ติ เจ้าจัดการให้ข้า ข้าก็วางใจ ถือว่าชาถ้วยนี้แทนเหล้าเสียแล้วกัน ขออวยพรให้พวกเราโชคดี”

ซูปั้นเฉิงยกถ้วยชาขึ้นทันที แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม

“มีเงินเข้ามาทุกวันไม่ขาดสาย!”

...

ด้านหน้าหอหม่านฮวาเป็นเวทีกลางแจ้งขนาดใหญ่

เวทีล้อมรอบไปด้วยทะเลผู้คน

มีขุนนางบางกลุ่ม เพื่อที่จะซื้อที่นั่งเข้าไป แต่ที่นั่งถูกขึ้นราคาหลายพัน แต่ก็ยังได้รับความนิยม และคนก็จับจองที่นั่งจนเต็ม

คนที่ไม่ได้นั่ง ก็พวกประชาชนทั่วไป ที่ต้องไปหาที่นั่งบนถนน บนหลังคา บนต้นไม้และกำแพงแทน

ไม่มีใครอยากพลาดโอกาสทองที่หายากเช่นนี้

หอประชุมเต็มไปด้วยเสียงพูดคุยอย่างไม่หยุดหย่อน

และในตอนนี้

ทันใดนั้นเวทีพลันสว่างขึ้นด้วยแสงไฟอันงดงาม สายตาของทุกคนเพ่งความสนใจไปที่เวที ผู้ชมทั้งหมดอ้าปากค้างในทันที

เสียงระฆังอันไพเราะดังกระจายไปทั่วถนน เวทีเต็มไปด้วยหมอกควัน ภายใต้แสงไฟอันงดงามราวกับสวรรค์ได้ลงมาจุติบนโลกนี้

นับตั้งแต่วันที่หลิวเชียนเชียนเรียนรู้เรื่องมารยาทจากจ้าวจีเอ๋อร์ ภาพลักษณ์ของนางก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง แม้ว่านางจะไม่ได้โดดเด่นเท่าบรรดาหญิงราชวงศ์ แต่นางก็โดดเด่นกว่าหญิงประชาชนทั่วไป ยิ่งสวมชุดที่หรูหรา ทำให้ดูสวยมากขึ้น อลังการ น่าเย้ายวนใจ

หลิวเชียนเชียนยืนนิ่งอยู่บนเวที เหลือบมองผู้ชมถือลำโพงในมือแล้วพูดเสียงดังว่า

“ทุกท่านได้โปรดอยู่ในความสงบ!”

เพียงแค่การเคลื่อนไหวเดียว ทำให้ผู้คนนับหมื่นเงียบเสียงลงทันที

หลิวเชียนเชียนกระแอมในคอแล้วยิ้ม

“สวัสดีทุกท่าน ข้าเป็นเจ้าภาพการแสดงความสามารถพิเศษที่หอหม่านฮวาในค่ำคืนนี้ วันนี้ พวกเราได้เลือกหญิงงามทั้งแปดที่ได้รับการคัดเลือกจากทั้งแปดมณฑลหลักเพื่อเข้าชิงตำแหน่งหญิงงามที่สุดในใต้หล้า”

“วันนี้พวกเราจะได้ชมหน้าตา รูปลักษณ์ที่น่าทึ่ง อีกทั้งความสามารถที่ไม่มีใครเทียบได้จากหญิงงามทั้งแปดคน!”

หลังจากพูดจบ หลิวเชียนเชียนค่อยๆ เดินถอยไป

แสงไฟกระจายออกมาจากทั้งสี่มุม ควันเริ่มหนาขึ้น ทำให้ผู้ชมรู้สึกเหมือนตนกำลังอยู่ในความฝัน ราวกับว่าเขากำลังเร่ร่อนอยู่ในพระราชวังแห่งสวรรค์

ขระที่ควันลอยไปในอากาศ หญิงงามคนหนึ่งสวมชุดกระโปรงสีแดงทับทิม พร้อมกับเสื้อคลุมสีเขียวปักลายเมฆ ราวกับว่า “กำลังตกลงมาจากฟ้า”

ผมที่สวยงามราวกับเส้นไหมปลิวสยายราวกับน้ำตก ประดับด้วยที่ติดผมสีทอง ประดับด้วยลูกปัดและพู่ ราวกับเทพธิดาที่ร่อนลงมายังโลก

ผู้ชมที่อยู่ ณ ที่นั้นต่างตกตะลึง ดวงตาของพวกเขาเบิกกว้าง อ้าปากค้าง

“นี่ นี่อย่างกับเทพธิดาลงมาจากสวรรค์อย่างไรอย่างนั้น!”

“พระเจ้า! ทำได้อย่างไรกัน นี่มันน่าเหลือเชื่อมาก!”