องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 398

องค์ชายเจ็ดฉินอวี่โบกมือ พัศดีหยุดมือลงในทันที

คนตระกูลฉินเหงื่อท่วมตัว และตะโกนด้วยความกลัวว่า “เจ้าอยากถามอะไร พวกข้าจะสารภาพทั้งหมด!”

ฉินอวี่ยิ้มประชดแล้วพูดว่า “ต้องรอให้เข้าตาจนถึงจะยอมสารภาพนะ ทำเช่นนี้แต่แรกก็ดีแล้วแท้ๆ ว่ามา พวกเจ้าและฮองเฮามีแผนการอะไร?”

คนตระกูลฉินเกาะอยู่บนเก้าอี้ทรมานแล้วพูดอย่างผวาว่า “เข้าใจผิดแล้ว! พวกข้าและฮองเฮาไม่มีแผนการลับอะไรเลย!”

ฉินอวี่นั่งไขว้ขาแล้วพูดอย่างรำคาญใจว่า “ไม่ใช่แผนลับ งั้นก็เป็นความสัมพันธ์ลับกับฮองเฮาสินะ ผิดศีลธรรม ทั้งตระกูลฉินจะถูกทารุณกรรมจนตาย พวกเจ้าคิดให้ดีก่อนพูดด้วยละ!”

“ใช้อาวุธ”

พัศดีชูไม้พลองขึ้นอีกครั้ง คนตระกูลฉินตกใจกลัวจนขวัญหายไปหมด และตะโกนอย่างลนลานว่า

“อย่าตีข้า! ข้าจะพูด! พวกข้ามีแผนการจริง!”

ฉินอวี่ทำท่าให้หยุดอีกครั้งหนึ่ง เขาถามด้วยสีหน้าที่เข้มงวดว่า “ว่ามา พวกเจ้าวางแผนอะไรกันในหอนอนของฮองเฮา!”

คนตระกูลฉินตกใจกลัวจนสะดุ้งโหยง คงจะปิดเรื่องไม่มิดแล้ว ขืนปิดบังต่อไปพวกเขาจะต้องแบกรับความผิดมากกว่านี้แน่นอน จึงพูดอย่างจำใจว่า

“พะ พวกข้าทำการรายงานกับฮองเฮา เพราะก่อนหน้านี้ผู้อาวุโสตระกูลซ่งได้เรียกพวกข้าและตระกูลอื่นๆรวมตัวกัน หมายจะดึงให้พวกข้าก่อกบฏด้วยกัน”

ฉินอวี่ถามขึ้นอย่างสนใจว่า “จากนั้นละ พวกเจ้าตอบตกลงรึ?”

คนตระกูลฉินปฏิเสธไม่หยุด ไม่ยอมรับ “จะเป็นเช่นนั้นได้อย่างไร พวกข้าจะก่อกบฏได้อย่างไร! เข้าใจผิดแล้ว ต่อให้พวกข้าจะยอมตกลง ฮองเฮาก็ไม่มีตกลง!”

ฉินอวี่พูดอย่างเย็นชาว่า “กฎพระราชวังแห่งอาณาจักรฉินระบุว่าทางวังหลังไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการเมือง ในเมื่อตระกูลซ่งต้องการก่อกบฏ แล้วเหตุใดพวกเจ้าจึงไม่รายงานกับฝ่าบาท แต่กลับรายงานฮองเฮาอย่างลับๆ เป็นไปได้มากว่าพวกเจ้าตอบตกลงก่อกบฏกับตระกูลซ่ง”

คนตระกูลฉินได้ยินดังนั้นก็รีบส่ายหน้าแล้วปฏิเสธทันทีว่า “ไม่ พวกข้าไม่ได้ตกลงนะ! เรื่องผิดอย่างร้ายแรงเช่นนี้ พวกข้าไม่มีทางตอบตกลงแน่นอน! พวกข้าไม่มีทางร่วมมือกับเจ้าพวกตระกูลซ่งที่ทรยศแน่นอน!”

“พวกข้ายังรอให้องค์ชายแปดสืบทอดบัลลังก์......”

พวกคนตระกูลฉินถูกขู่เข็ญเช่นนี้จึงได้สารภาพความในใจออกมาจนหมด เพื่อขจัดความสงสัยในการมีความสัมพันธ์กับฮองเฮา คนตระกูลฉินก็ได้พาดพิงผู้อื่น บอกเรื่องสกปรกทั้งหมดที่ตระกูลขุนนางได้กระทำ และกำลังคิดจะกระทำออกมาจนหมดเปลือก

แม้แต่เรื่องที่ลูกหลานตระกูลใดที่รังแกข่มเหงชาวเมือง หรือใครที่ใช้อำนาจบาตรใหญ่ และแม้แต่ที่อยู่ของสมบัติส่วนตัวของตระกูลฉินเองก็ได้สารภาพมาจนหมดอย่างชัดเจน

หลักฐานคำให้การนี้ทำเอาเหล่าเจ้าหน้าที่ฝ่ายตรวจตราประหลาดใจอย่างมาก พวกเขาเบิกตากว้างกันหมด เตรียมพู่กันและสมุดออกมาเขียนตามอย่างรวดเร็ว

และแล้วการสอบปากคำก็ลากยาวไปหนึ่งคืน สิ่งที่ทุกคนได้สารภาพมาแทบจะตรงกันทั้งหมด

ฮ่องเต้ฉินยิ้มแย้ม จากเรื่องจงเหรินฝู่ที่ผ่านมาทำให้เจ้าเจ็ดเติบโตขึ้นไม่น้อยเลย สามารถทำการใหญ่ได้จริงๆ

เขาเปลี่ยนหัวข้อแล้วออกคำสั่งว่า “ในเมื่อคนตระกูลฉินให้การสารภาพถึงตระกูลขุนนางอื่นๆ ว่าได้กระทำเรื่องเลวร้ายลับหลังข้ามากมายเพียงนี้ เช่นนั้นก็เรียกผู้อาวุโสแต่ละตระกูลมาให้หมด เจอกันในศาล!”

......

เขตเสียงคัง ไก่ขันตอนรุ่งสาง

ต้าหย่งได้ติดประกาศไว้บนประตูเมือง ชาวเมืองที่เห็นว่ามีประกาศใหม่ต่างก็รีบพากันเข้ามาดู

“เกิดอะไรขึ้นกัน เมื่อคืนข้าขายเสบียงที่บ้านไปในราคาสูง วันนี้ก็จะเริ่มปฏิบัติการคืนพื้นที่แก่ชาวนา โดยใช่แค่ข้าวห้าถังเป็นการแลกเปลี่ยน จะทำอย่างไรดีละเนี่ย?”

“โอ้! ใช้ข้าวห้าถังก็สามารถได้ที่นารึ มีเรื่องดีๆขนาดนี้เข้ามา ต่อให้ต้องพยายามแค่ไหนก็ต้องเอาข้าวห้าถังออกมาให้ได้ หากมีที่นาก็ไม่ต้องทนหิวอีกแล้ว!”

“นั่นสิ ประกาศนี้ระบุว่าในแต่ละปีจะมีการเก็บเสบียงเพียงสิบเปอร์เซ็นต์ เพื่อเป็นค่าเช่าที่ดินในปีถัดไป เมื่อเป็นเช่นนี้ ในอนาคตเราก็จะลืมตาอ้าปากได้เรื่อยๆ!”

เมื่อเหล่าชาวเมืองเห็นว่าโอกาสมีชีวิตดีๆมาถึงแล้ว ต่างก็รีบกลับไปเก็บข้าวเพื่อเตรียมจะนำไปแลกที่กับวิสาหกิจ

เมื่อเด็กรับใช้ตระกูลฉินเห็นประกาศ ว่าใช้ข้าวห้าถังในการแลกที่ดินก็รีบกลับไปรายงานเรื่องดีๆที่จวนทันที