องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 41

“เหลวไหล!” ฮ่องเต้ฉินถูกฮองเฮาและองค์ชายแปดยั่วยุจนไม่ไหว

อาณาจักรจ้าวไม่ได้มีเจตนาดี พวกเขาตั้งใจมาหาเรื่องชัดๆ แต่เจ้าสิบสี่กลับปกป้องหน้าตาของอาณาจักรฉินตลอด ฮองเฮาและลูกชายไม่เพียงแต่จะไม่ห้ามปามแต่ยังคอยซ้ำเติมอีก หลอกใช้และถีบหัวส่งคนกันเอง น่าโมโหไม่แพ้กันจริงๆ!

“ฝ่าบาท!” ข้าราชการอาณาจักรฉินต่างก็ขอการตัดสิน

“องค์หญิงอาณาจักรจ้าวยอมสมรสกับอาณาจักรฉิน ตามประเพณีแล้วจะต้องครองตำแหน่งฮวงจื่อเฟย แต่องค์ชายสิบสี่ฉินเหยียนกลับลดตำแหน่งขององค์หญิงตามใจ ประสงค์จะทำลายการปรองดองระหว่างสองอาณาจักรพ่ะย่ะค่ะ”

“ขอฝ่าบาทลงโทษองค์ชายสิบสี่ด้วยพ่ะย่ะค่ะ!”

เมื่ออาณาจักรจ้าวเห็นโอกาส จ้าวอู๋ตี๋ก็ตำหนิว่า “จริงที่พวกข้าเป็นฝ่ายเสนอการประลอง ในเมื่ออาณาจักรจ้าวแพ้หลายครั้ง งั้นพวกข้าก็ต้องเอาชนะให้ได้!”

“ฮ่องเต้ฉินกล้าที่จะประลองกับพวกข้าโดยใช้อาวุธจริงไหมพ่ะย่ะค่ะ!”

“พวกอาณาจักรฉินเก่งแต่การโต้เถียง ตีฝีปาก ก็ไม่เท่าไรนี่!”

“เป็นถึงอาณาจักรฉินที่สถาปนาอาณาจักรโดยการรบ บัดนี้แม้แต่องค์ชายก็ยังไม่กล้าประลอง อาณาจักรฉินช่างล้าหลังจริงๆ!”

คณะทูตอาณาจักรจ้าวต่างพากันพูดดูถูก นั่นทำให้รู้สึกไม่ดีอย่างมาก

“ฝ่าบาท!”

“พอได้แล้ว!” ฮ่องเต้ฉินเดือดดาลจนอยากจะพังโต๊ะ เขาแทบจะไม่เป็นมิตรต่ออาณาจักรจ้าวอีกต่อไปแล้ว

ในยามคับขัน ฉินเหยียนได้เอ่ยปากพร้อมทำมือคารวะ “ท่านพ่อ อย่าเดือดดาลไปเลยพ่ะย่ะค่ะ ก็แค่ประลองวิชาเท่านั้น ลูกยินดีจะประลองกับอาณาจักรจ้าวพ่ะย่ะค่ะ!”

“เหยียนเอ๋อร์ นี่เจ้า......” ฮ่องเต้ฉินมึนงงไปทันที เขาไม่เข้าใจลูกชายคนที่สิบสี่ที่เป็นคนสุดท้องเลย

“เป็นอันตกลง พวกข้าเองก็จะไม่กลั่นแกล้งพวกเจ้า”

จ้าวอู๋ตี๋โบกมือ จากนั้นก็มีคนตัวใหญ่ที่ส่วนสูงสองเมตรกว่าเดินออกมาจากกลุ่มของอาณาจักรฉิน

“คนผู้นี้คือนักรบที่ทรงพลังที่สุดในอาณาจักรจ้าว เขาแข็งแกร่งมาก ตราบใดที่อาณาจักรฉินเอาชนะเขาได้ วันนี้พวกข้าก็ขอยอมแพ้!”

เมื่อพูดดังนั้นแล้ว เหล่าข้าราชการอาณาจักรฉินก็พากันฮือฮากันใหญ่

“เป็นเขานั่นเอง!”

“นักรบที่ทรงพลังที่สุดในอาณาจักรจ้าว ถูกขนานนามว่าด่านแข็งแกร่งอันดับหนึ่งในใต้หล้า!”

“ว่ากันว่าเขามีพละกำลังมากจนสามารถยกหม้อขนาดใหญ่ที่หนักถึงพันปอนด์ได้!”

“พระเจ้า อย่าว่าแต่องค์ชายสิบสี่เลย ต่อให้เป็นทหารหัวกะทิของอาณาจักรฉินก็ประลองตัวต่อตัวกับเขาไม่ไหวหรอกมั้ง?

ท่ามกลางการถกเถียงนั้น นักรบอันดับหนึ่งของอาณาจักรจ้าวก็ได้เดินมาแล้วใช้หมัดประสานกัน จากนั้นก็มองฉินเหยียนอย่างโหดเหี้ยม

“ข้าจะทำให้เจ้าเป็นชิ้นๆ ข้าจะต่อยกระดูกในร่างของเจ้าให้แหลกละเอียด ทำให้เจ้าเหมือนตายทั้งเป็น!”

เสียงของจ้าวจีเอ๋อร์ไม่ได้ดังแต่ทุกคนกลับได้ยินอย่างชัดเจน

ใช่ว่าอาณาจักรฉินไม่มีใครประลองได้ แต่เป็นเพราะมีฝ่ายบู๊และบุ๋นมากมาย ความสัมพันธ์ซับซ้อน ต่อให้เป็นผู้ที่รักอาณาจักร แต่การประลองด้วยชีวิตกับนักรบอันดับหนึ่งเพื่ออาณาจักรฉินนั้น

ฮองเฮาฉินซวงหลานส่งสายตาทำให้พวกเขาต้องอดกลั้นกันหมด ฮองเฮาฉินซวงหลานทรงอำนาจและได้รับการสนับสนุนจากตระกูลขุนนาง นางสามารถตัดสินชีวิตใครก็ได้ พวกเขาต้องคำตามคำสั่งจึงจะมีชีวิตต่อไปได้ หากขัดคำสั่งของฮองเฮามีแต่ต้องตายเท่านั้น

สถานการณ์วันนี้เกิดจากองค์ชายสิบสี่ที่ไม่มีรากฐาน ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงเขารับผลที่ตามมาเท่านั้น

เห็นได้ชัดว่าฮ่องเต้ฉินเองก็มองสถานการณ์ออกแล้ว เขานั่งอยู่บนเก้าอี้มังกรอย่างเหน็ดเหนื่อย และคิดในใจว่า หากจนมุมจริงๆ เขาก็ยังไม่แก่เลยนะ ฮ่องเต้แห่งอาณาจักรฉินคนนี้ยังมีแรงจะสู้!

“ท่านพ่อ” ทันใดนั้นเสียงขององค์ชายสิบสี่ก็ดังขึ้น

“ท่านพ่อ ข้ายินดีจะรับการประลอง ขอท่านพ่อโปรดอนุมัติด้วยเถิด!”

“เหยียนเอ๋อร์ อย่าฝืนเลย!” ฮ่องเต้ฉินไม่เคยให้ความสนใจกับฉินเหยียนมาก่อน เพียงเพราะเขามีร่างกายที่อ่อนแอ เจ็บป่วยบ่อยครั้ง และไร้เรี่ยวแรง การที่เขารับการประลองก็เท่ากับรนหาที่ตายเท่านั้น

“ท่านพ่อ ข้าเต็มใจที่ฝ่าอันตรายและหลั่งเลือดเพื่ออาณาจักรฉิน โปรดอนุญาตให้ลูกยอมรับการประลองด้วยเถิด!” เมื่อพูดดังนั้นแล้ว จู่ๆฉินเหยียนก็ลุกขึ้นแล้วยกไหเหล้าขึ้นดื่ม

“แพล้ง” ไหเหล้าตกแตก

ฉินเหยียนท่องบทกลอนขณะเมาว่า “จันทราและปราการแห่งฉินฮั่นป้องกันศัตรูรุกล้ำเขต ทอดยาวหมื่นลี้ ทหารกล้าคนไกลไม่กลับมา หากขุนพลเว่ยชิงแห่งฮั่นยังมีชีวิตอยู่ จักมิยอมให้ชาวซยงหนูควบม้าผ่านเขาอินซาน”

ทุกคนลุกขึ้นยืนแล้วต่างก็ตะลึงจนอ้าปากค้าง