องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 461

เสียงปืนดังมากจนเหมือนกับสายฟ้าฟาดสนั่นพื้น

เมื่อทุกคนได้ยินเสียงปืนที่ดังสนั่นแล้วต่างก็หวาดผวาไปกันหมด รวมไปถึงเหล่าองครักษ์เงาที่เดือดดาล ทุกคนใช้มือกุมศีรษะด้วยสัญชาตญาณ ปิดหูเอาไว้ เสียงนั้นทำเอาวิงเวียนศีรษะไปหมด

เหล่าองครักษ์เงาดึงสติมาได้ก่อน พวกเขาจัดระเบียบใหม่ ในขณะที่กำลังจะเตรียมลงมือฆ่าก็ต้องตะลึงจนตาค้างอ้าปากกว้าง มันน่าเหลือเชื่อมาก

จ้าวจีเอ๋อร์ยังคงดูในท่าเล็งปืนอยู่ ปากกระบอกปืนมีควันออกมา กลิ่นดินปืนอันรุนแรงแตะจมูกนาง ขณะนี้นางวิงเวียนไปหมด เพราะคนที่ถูกนางเล็งเอาไว้ ตอนนี้ศีรษะเละไปหมดแล้ว

กองกำลังตระกูลฉินเองก็ได้สติกลับมา พวกเขามองไปยังปืนไฟที่เสียงราวกับสายฟ้าฟาดอย่างสับสน แล้วมองไปยังแกนนำของพวกเขาตามกระบอกปืน พวกเขาถึงกับตะลึงจนเบิกตากว้างอ้าปากค้างอย่างเหลือเชื่อ

หญิงสาวที่ถูกแกนนำคนนั้นจับตัวเอาไว้หันไปมองด้วยความชา และพบว่ามีศพไร้ศีรษะยืนอยู่ด้านหลังของนาง มีเลือดพรั่งพรูออกมาจากคอและกระเด็นใส่หน้าของนางไปหมด

“กรี๊ด!” เสียงกรี๊ดอย่างผวาทำลายความเงียบลง

เสียงร้องอย่างหวาดผวานี้เปรียบเสมือนปืนสตาร์ท ทำให้ทุกคนขยับร่างกายทันที กองกำลังตระกูลฉินต่างถอดชุดเกราะออกและทิ้งอาวุธลงพื้นตามๆกัน แล้วพากันอ้วกไม่หยุด

เหล่าองครักษ์เงาใช้โอกาสนี้เดินเข้าไปแล้วรีบคุมตัวพวกเขา เหล่าปิ่นหิรัญย์ต่างก็เป็นหญิงลี้ภัย ไม่เคยพบเจอภาพสยองอย่างศีรษะระเบิดเช่นนี้มาก่อน ต่างก็หน้าตาซีดเซียวแล้วพากันอ้วกไม่หยุด

จ้าวจีเอ๋อร์เองก็รู้มวลท้องอย่างมาก ศีรษะนั้นระเบิดออกตรงหน้าของนาง นางได้รับผลกระทบหนักที่สุด แต่ยังไม่ทันที่นางจะอ้วกก็มีเหล่าหญิงสาวที่รอดชีวิตพากันวิ่งมาคุกเข่าขอบคุณตรงหน้าแล้ว

“ขอบพระทัยที่ช่วยชีวิตเพคะองค์หญิงสาม!”

“องค์หญิงสามช่างมีเมตตาและคุณธรรมอันยิ่งใหญ่นัก หม่อมฉันซาบซึ้งใจอย่างยิ่งเพคะ”

เดิมทีจ้าวจีเอ๋อร์เองก็อยากจะอ้วก แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าของชาวเมือง อีกทั้งยังเป็นตอนที่กำลังกราบกรานขอบคุณ นางจึงอดกลั้นความรู้สึกอยากอ้วกไปทั้งๆแบบนั้น แล้วพยุงเหล่าหญิงสาวลุกขึ้นด้วยสีหน้าซีดเซียว ออกคำสั่งให้เหล่าสิบสองปิ่นหิรัญย์ดูแลพวกนางให้ดี

เมื่อมองไปยังเหล่ากองกำลังตระกูลฉิน พวกเขาไม่มีท่าทีกำเริบเสิบสานอย่างเมื่อครู่นี้แล้ว ต่างก็ขวัญหายฉี่ราดไปหมด

แน่นอนอยู่แล้ว ต่อให้เป็นจอมยุทธ์ฝีมือดีแค่ไหน ก็ไม่เคยมีใครที่ทำให้ศีรษะระเบิดได้ในคราวเดียวเลย! เปิดโลกทัศน์อย่างมาก! เพื่อรักษาชีวิตแล้วพวกเขาจึงคุกเข่ากราบกรานอ้อนวอนชีวิต

“ไว้ชีวิตด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะองค์หญิงสาม พวกข้าไม่กล้าอีกแล้ว ไว้ชีวิตพวกข้าด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”

ความเดือดดาลของจ้าวจีเอ๋อร์ หายไปพร้อมกับศีรษะที่ระเบิดออกของแกนนำ ตอนนี้นางอยากจะหนีออกจากที่นี่ อยากจะหนีออกจากที่ๆเป็นเหมือนฝันร้าย

“พวกเจ้าพาตัวไปให้หมด ส่งให้อ๋องเหยียนจัดการ ข้าขอตัวก่อน”

จ้าวจีเอ๋อร์อดกลั้นความรู้สึกมวลท้องเอาไว้แล้วรีบเดินกลับไปยังรถม้า

ฉินเหยียนได้ลงมายืนรออยู่แล้ว เมื่อสบตากับจ้าวจีเอ๋อร์ก็ยิ้มแล้วถามขึ้นว่า “ความรู้สึกยิงปืนครั้งแรกเป็นอย่างไรบ้าง?”

“อ้วก” จ้าวจีเอ๋อร์ทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว นางอ้วกไม่หยุด

ฉินเหยียนรีบเข้าไปพยุง ทั้งยกน้ำชาและเทน้ำเปล่ามาให้ ช่วยลูบหลังให้นาง ดูแลจ้าวจีเอ๋อร์อย่างทั่วถึง

ส่วนผู้หญิงก็อนาถยิ่งกว่า ไม่ว่าจะเด็กหรือคนชราก็ต้องถูกพวกเดรัจฉานขืนใจกันหมด

“ท่านอ๋องเพคะ ตอนนี้เมืองเฉิงหนานคือนรกบนดินเพคะ พวกหม่อมฉันหนีออกมาได้อย่างลำบากก็ต้องถูกพวกมันจับตัว ฮือๆๆ......”

ส่วนกองกำลังตระกูลฉินก็ไม่ยอม ด่าทอต่างๆนานา

“พวกจาไร้สาระ จะฟังความจากพวกอาณาจักรจ้าวข้างไม่ได้นะพ่ะย่ะค่ะ”

“ฝ่ายที่แพ้ก็ต้องเป็นทาส พวกเจ้ามีสิทธิ์อะไรฟ้อง!”

“ท่านนี้คือท่านอ๋องแห่งอาณาจักรฉินของพวกข้า คือผู้ที่ทัดเทียมกับเอียนอ๋องที่แปด เขาไม่มีทางช่วยพวกชั้นต่ำอย่างพวกเจ้าหรอก!”

ฉินเหยียนใส่กระสุนในกระบอกปืนทั้งสี่กระบอกด้วยสีหน้านิ่งเฉย แล้วโบกมือเรียกจ้าวจีเอ๋อร์

“มาทางนี้”

“ไม่!” จ้าวจีเอ๋อร์ส่ายหน้าไม่หยุด นางยืนยันที่จะไม่รับปืนไฟ

ฉินเหยียนจ้องนางเขม็งแล้วพูดอย่างเข้มงวดว่า “ข้าจะมอบให้เจ้าจัดการคนพวกนี้ ถ้าไม่ทวงความยุติธรรมด้วยปืนไฟ ก็ต้องปล่อยไป เจ้าเลือกเอาเอง!”

และแล้วก็ยัดปืนไฟใส่มือของจ้าวจีเอ๋อร์ นางกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ไม่รู้จะทำอย่างไร