องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 525

ยามค่ำคืน ณ ตำหนักหย่างซิน

ฮ่องเต้ฉินกำลังเสวยอาหารกับลูกชายทั้งสอง แต่เขากลับไม่ได้สนใจอาหารเลย สีหน้าของเขาหนักใจแล้ววางตะเกียบลงบนโต๊ะเสียงดังแล้วพูดว่า

“เหยียนเอ๋อร์ เจ้าสร้างปัญหาให้ข้าไม่น้อยเลย ไหนว่ามาว่าหยิงสาวเหล่านี้จะจัดแจงอย่างไร?”

ฉินเหยียนส่งสายตา ฉินอวี่เข้าใจทันทีและพูดแทรกขึ้นทันทีว่า

“ท่านพ่อพ่ะย่ะค่ะ ลูกคิดว่าหญิงสาวก็มีประโยชน์ในแบบของหญิงสาว พวกนางมีความละเอียดอ่อน พวกเขาสามารถคำนวณหลายบัญชีได้อย่างชัดเจนในพริบตา”

“อย่างเช่นพระชายาของลูกจางอวิ๋นซู นางคอยดำเนินกิจการอันใหญ่โตและทำเงินได้มากมายทุกวัน เพียงแต่พริบตาเดียว นางก็สามารถมองเห็นรู้รายเข้ารายจ่ายทุกอีแปะได้เลยพ่ะย่ะค่ะ ความรอบคอบนี้ ละเอียดอ่อนกว่าผู้ชายอย่างมากพ่ะย่ะค่ะ”

ฮ่องเต้ฉินขมวดคิ้ว “เจ้าหมายความว่าสามารถให้หญิงสาวเหล่านี้ไปยังกรมพระคลังรึ?”

ฉินอวี่ประสานมือคารวะพูดขึ้น “พ่ะย่ะค่ะ”

ฮ่องเต้ฉินครุ่นคิด หญิงสาวมีความละเอียดอ่อนมากจริงๆ หากจะจัดแจงไปยังกรมพระคลังก็ใช่ว่าจะไม่ได้ ในขณะที่คิดอยู่ก็ได้ยินฉินเหยียนพูดขึ้นว่า

“ท่านพ่อพ่ะย่ะค่ะ นอกจากกรมพระคลังแล้ว ยังสามารถพิจารณาอีกกรมได้พ่ะย่ะค่ะ”

ฮ่องเต้ฉินถามขึ้นว่า “กรมใดงั้นรึ?”

ฉินเหยียนพูดอย่างจริงจังว่า “หญิงสาวบางคนสามารถส่งไปยังกรมโยธาธิการ หรือกรมพิธีการได้พ่ะย่ะค่ะ”

เมื่อพูดดังนั้นแล้วฮ่องเต้ฉินและฉินอวี่ก็อึ้งไปทันที เมื่อดึงสติกลับมาได้ฮ่องเต้ฉินก็ปฏิเสธว่า

“กรมโยธาธิการล้วนมีแต่ชายฉกรรจ์ที่สร้างถนนสะพาน หรือเจ้าอยากจะให้หญิงสาวเหล่านี้ ไปใช้แรงงานงั้นรึ?”

ฉินเหยียนอธิบายว่า “ท่านพ่อพ่ะย่ะค่ะ กรมโยธาธิการไม่เพียงแต่เป็นงานที่ใช้แรงงานเท่านั้น พวกเขายังสามารถสร้างอาวุธ คอยออกแบบอาวุธยุทโธปกรณ์ ลูกมีอาวุธวิเศษที่จะมอบให้ท่านพ่อ โปรดพิจารณาพ่ะย่ะค่ะ”

เมื่อพูดดังนั้นแล้วก็นำกล่องผ้าให้ฮ่องเต้ฉินดู เมื่อฉินเหยียนเปิดออกก็พบว่าด้านในเป็นของเล็กๆอย่างหนึ่ง ฮ่องเต้ฉินหยิบมาดูแล้วเคาะสองทีแล้วถามขึ้นว่า

“ท่อเหล็กนี้คืออะไรรึ?”

ฉินเหยียนพูดอย่างมั่นใจว่า “นี่คือปืนพกลูกโม่ สามารถสังหารคนได้อย่างไร้ร่องรอย และสามารถทำลายศีรษะแม่ทัพศัตรูได้จากระยะร้อยเมตรพ่ะย่ะค่ะ”

ดวงตาของฮ่องเต้ฉินปรากฏความตะลึง “ของสิ่งนี้มีอานุภาพมาเพียงนั้นเลยรึ?”

ฉินเหยียนพูดอย่างเคารพว่า “ท่านพ่อโปรดเสด็จมาด้านนอกตำหนักพ่ะย่ะค่ะ หากได้ลองดูสักครั้งก็จะเข้าใจพ่ะย่ะค่ะ”

ฮ่องเต้ฉินเดินออกมานอกตำหนักหย่างซินอย่างครึ่งๆกลางๆ ฉินเหยียนสั่งให้องครักษ์ไปนำชุดเกราะมาวางไว้ห่างออกไปร้อยเมตร

จากนั้นฉินเหยียนก็สอนวิธีการใช้ให้แก่ฮ่องเต้ฉิน

“ท่านพ่อพ่ะย่ะค่ะ โปรดยกมือให้สูง แล้วมองไปตรงนี้ที่จุดกึ่งกลาง แล้วลั่นไกตรงนี้”

ฉีเยี่ยนเอ๋อร์ยกน้ำล้างเท้ามาวางไว้ข้างๆเท้าของฮ่องเต้ฉิน นางช่วยถอดรองเท้าให้ฮ่องเต้ฉินและถามไปด้วยว่า

“ฝ่าบาทกำลังคิดสิ่งใดอยู่รึเพคะ?”

ฮ่องเต้ฉินค่อยๆพูดขึ้นว่า “เจ้าสิบสี่ของข้า ทำงานมีขอบเขตอย่างมาก”

ฉีเยี่ยนเอ๋อร์ถามต่อว่า “เหตุใดฝ่าบาทจึงตรัสเช่นนั้นเพคะ?”

ฮ่องเต้ฉินอธิบายว่า “ตอนนี้คนโตคอยดูแลกองทัพอยู่กรมกลาโหม เจ้าเจ็ดคอยดูแลท้องพระคลังอยู่กรมพระคลัง เจ้าสิบสี่คอยดูแลอาวุธและยุทโธปกรณ์อยู่กรมโยธาธิการ ส่วนอีกสามกรมยังอยู่ในมือข้า”

“พวกเขาทั้งสามก็เหมือนได้ช่วยข้าดูแลดินแดนครึ่งหนึ่งแล้ว ในขณะเดียวกันพวกเขาก็ตรวจสอบและรักษาสมดุลซึ่งกันและกัน เพื่อไม่ให้พวกเขาทั้งสามคิดจะสมคบกัน”

“เมื่อเป็นเช่นนี้ไม่ว่าจะเป็นใคร ข้าก็จะจับตาดูได้อย่างสบาย เจ้าคิดว่าพวกเขาวางแผนมาก่อนแล้วรึไม่”

ฉีเยี่ยนเอ๋อร์ยิ้มแล้วพูดว่า “ต่อให้มีการวางแผนมาก่อนแล้วก็เป็นโอรสของฝ่าบาทนี่เพคะ การจะกระทำสิ่งใดก็ต้องคำนึงถึงพระองค์และอาณาจักรฉินก่อนอยู่แล้ว แล้วฝ่าบาทยังจะกังวลสิ่งใดอีกเพคะ”

เมื่อมีฉีเยี่ยนเอ๋อร์โน้มน้าวฮ่องเต้ฉินเองก็เข้าใจขึ้นมา หากเหล่าลูกชายของเขาอยากจะก่อกบฏ คงจะกระทำไปตั้งแต่โจมตีเขตปกครองสิบหกเขตแห่งเยี่ยนหยุนแล้ว เหตุใดต้องรอจนถึงตอนนี้

ฮ่องเต้ฉินถอนหายใจแล้วหายกังวลใจ แล้วค่อยๆพูดว่า “เจ้าพูดถูก ดึกแล้วพักผ่อนเถิด”

ฉีเยี่ยนเอ๋อร์ปรนนิบัติฮ่องเต้ฉินเปลี่ยนชุด เป็นคืนที่แสนโรแมนติกสำหรับทั้งสอง