องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 660

กัวฮวายอึ้งไปทันที เขามองคมดาบที่หันมาหาตนเองแล้วพูดอย่างประหลาดใจว่า

“อะไรกัน? พวกเจ้าคิดจะฆ่าข้างั้นรึ?”

สือเหล่ยแผ่จิตสังหาร และพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า “เหตุใดจะไม่กล้าฆ่าเจ้า? หากตอนนี้ฆ่าเจ้าไป คาดว่าทูตอาณาจักรหลู่จะต้องซาบซึ้งในความมีน้ำใจของเราแน่นอน!”

ทันทีที่พูดเช่นนั้นกัวฮวายก็ผวา ตอนนี้เขามาที่อาณาจักรจ้าวเพื่อยืมเส้นทาง หากตอนนี้ไม่อาจเจรจาได้สำเร็จ แล้วอาณาจักรจ้าวไปร่วมมือกับอาณาจักรหลู่ สถานการณ์ก็จะไม่อาจควบคุมได้ และเป็นภัยต่ออาณาจักรเยี่ยนแน่นอน

ในขณะที่กัวฮวายครุ่นคิด สือเหล่ยก็ตะคอกเสียงเข้มงวดว่า “คุกเข่าลง!”

กัวฮวายรู้สึกขนลุก เขาเคยเป็นผู้ที่กำความเป็นความตายของอาณาจักรจ้าว แต่ตอนนี้ไม่เหมือนในอดีตแล้ว สถานการณ์เปลี่ยนไป เพื่อให้เรื่องใหญ่สำเร็จ เขาจึงต้องจำใจคุกเข่าลงและคำนับตามพิธี

“ทูตแห่งอาณาจักรเยี่ยนกัวฮวาย เข้าเฝ้าฮ่องเต้หญิงแห่งอาณาจักรจ้าวพ่ะย่ะค่ะ!”

จ้าวจีเอ๋อร์จึงจะค่อยๆพูดว่า “ยืนขึ้นได้”

“ขอบพระทัยพ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท”

เมื่อกัวฮวายยืนขึ้นแล้วก็ประสานมือคารวะอย่างเคารพแล้วพูดว่า

“ฝ่าบาท อาณาจักรเยี่ยนส่งกระหม่อมมาเยือนเพื่อหวังว่าอาณาจักรจ้าวจะยินยอมให้ยืมเส้นทางแม่น้ำจินทางทิศตะวันออกพ่ะย่ะค่ะ”

กัวฮวายผู้เป็นนักรบยืดอกแล้วพูดตรงประเด็นแบบไม่อ้อมค้อม

จ้าวจีเอ๋อร์เองก็ไม่อ้อมค้อม และพูดตรงประเด็นว่า “ปากแม่น้ำจินอยู่ติดกับอาณาจักรหลู่ เส้นทางน้ำนี้ไม่ได้ให้ยืมกันง่ายๆหรอกนะ ข้าต้องเห็นความจริงใจของพวกเจ้าเสียก่อน จึงจะตัดสินใจว่าจะให้ยืมหรือไม่”

แน่นอนว่ากัวฮวายเข้าใจความหมายของจ้าวจีเอ๋อร์ เขาพูดว่า

“อาณาจักรเยี่ยนของเรามีม้าดีมากมาย หากอาณาจักรจ้าวยอมให้เรายืมเส้นทางแม่น้ำจิน กระหม่อมสามารถตัดสินใจเรื่องการมอบม้าพันธุ์ดีให้แก่อาณาจักรจ้าวจำนวนหนึ่งร้อยตัวเป็นการขอบคุณ ไม่ทราบว่าฝ่าบาทจะทรงยอมให้ยืมได้รึไม่พ่ะย่ะค่ะ?”

จ้าวจีเอ๋อร์ครุ่นคิด ม้าที่อาณาจักรเยี่ยนเลี้ยงเอาไว้ ไม่ใช่ม้าทั่วๆไป ม้าพันธุ์ดีของอาณาจักรเยี่ยนนั้นตัวใหญ่กว่าม้าทั่วไปอยู่มาก ฝีเท้าก็เร็วยิ่งกว่า เป็นม้าศึกอันดับหนึ่ง เสนอมาให้หนึ่งร้อยตัวเช่นนี้ คาดว่าอาณาจักรเยี่ยนก็คงจนตรอกมากแล้ว

แม้ว่าเขาจะร้อนใจ แต่จ้าวจีเอ๋อร์ไม่รีบร้อน อย่างไรเส้นทางแม่น้ำจินก็เป็นเส้นทางที่เป็นที่ต้องการ มีคนมากมายอยากจะได้มัน

จ้าวจีเอ๋อร์ยังคงพูดอย่างสีหน้านิ่งเฉยและพูดอย่างคลุมเครือว่า “ม้าของอาณาจักรเยี่ยนนั้นคือม้าพันธุ์ดีที่เลื่องชื่อ แม่ทัพกัวฮวายมีน้ำใจยิ่ง เจ้าเดินทางมาไกล คิดว่าคงจะเหน็ดเหนื่อยแล้ว เช่นนั้นเจ้าไปพักผ่อนก่อน แล้วเราค่อยมาเจรจารายละเอียดกัน”

กัวฮวายสีหน้าหนักใจ ดูท่าฮ่องเต้หญิงแห่งอาณาจักรจ้าวจะไม่พอใจที่เสนอให้ม้าพันธุ์ดีเพียงหนึ่งร้อยตัว

ว่าแล้วก็ได้ส่งสายตาให้ทูตอาณาจักรเยว่ที่อยู่ข้างๆ

ทูตอาณาจักรเยว่เข้าใจทันที และได้ประสานมือคารวะพูดสมทบว่า

“หากฝ่าบาททรงยินดี อาณาจักรเยว่จะปฏิบัติตอบแทนอย่างใจกว้าง หวังว่าฝ่าบาทจะยินดีให้ยืมพ่ะย่ะค่ะ”

ทั้งสองคนมาแนวถ่อมตนและเป็นมิตร แสดงออกมาอย่างนอบน้อม ทำให้ไม่อาจปฏิเสธได้ แต่จ้าวจีเอ๋อร์อยู่ข้างกายของฉินเหยียน ก็ถือได้ว่าคุ้นเคยกับผู้คนนับไม่ถ้วน แผนแค่นี้ไม่ทำให้นางยอมได้หรอกนะ

นางแสร้งยิ้มแล้วตอบกลับว่า “วันนี้ช่างบังเอิญเสียจริง ทูตแห่งอาณาจักรเยี่ยนกัวฮวายเองก็เพิ่งมาเยือน และก็ขอยืนใช้เส้นทางน้ำเช่นกัน แถมยังยินดีมอบม้าพันธุ์ดีให้แก่อาณาจักรจ้าวถึงพันตัวเพื่อเป็นการตอบแทนด้วย!”

จ้าวจีเอ๋อร์จงใจเพิ่มจำนวนที่อาณาจักรเยี่ยนให้ เพื่อให้ทูตอาณาจักรอู๋และอาณาจักรเยว่หวั่นไหว และให้ของตอบแทนเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

อวี๋จื่อหมิงสีหน้าตึงเครียด เขาคิดว่าตนเองมาเร็วมากแล้ว แต่ไม่คิดเลยว่าอาณาจักรเยี่ยนจะมาถึงก่อนเขา เขาพยายามสงบสติแล้วถามอย่างยิ้มแย้มว่า “ไม่ทราบว่าฝ่าบาทตกลงให้อาณาจักรเยี่ยนยืมแล้วหรือยังพ่ะย่ะค่ะ?”

จ้าวจีเอ๋อร์จงใจตอบกลับอย่างเชื่องช้าว่า “ข้ายังคงไตร่ตรองอยู่ อย่างไรปากแม่น้ำจินก็อยู่ติดอาณาจักรหลู่ สถานที่สำคัญเช่นนี้ อาณาจักรเยี่ยนยินดีให้ม้าไม่กี่ตัวเช่นนี้ ข้าเองก็ลำบากใจยิ่งนัก”

เมื่ออวี๋จื่อหมิงได้ยินว่าฮ่องเต้หญิงแห่งอาณาจักรจ้าวยังไม่ได้ตอบตกลงให้อาณาจักรเยี่ยนยืมเส้นทาง ก็เท่ากับว่ายังสามารถแย่งชิงได้อยู่