ทันทีที่ฉินเหยียนพูดคำนี้ออกไป องค์ชายใหญ่ฉินชงโกรธมาก หากไม่ใช่เพราะต้องการนัดประชุมลับกับเสนาบดีกรมอาญาแล้วล่ะก็ เขาไม่มีวันเข้ามาสถานที่เช่นนี้แน่
ไอ้เจ้าสิบสี่ที่ชอบแกว่งเท้าหาเสี้ยนกลับกล้าใส่ร้ายเรื่องที่เขามาหอโคมเขียวเพื่อความสนุก ในตอนแรกเขาตั้งใจที่จะใช้อุบายนี้ในการใส่ร้ายเขา ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็อย่าโทษว่าเขาไม่เห็นความเป็นพี่เป็นน้องก็แล้วกัน!
เขาชี้นิ้วไปที่ฉินเหยียนแล้วด่าว่า
“เจ้ายังกล้าท้าทายข้า ทำไมเจ้าถึงพาองค์หญิงสามมายังสถานที่เช่นนี้ได้?”
“อย่างไรก็ตามนางก็ยังเป็นองค์หญิงแห่งอาณาจักรจ้าวอยู่ เจ้าทำร้ายและดูถูกนางต่อหน้าคนอื่นเช่นนี้ เจ้ากำลังทำให้เกิดความขัดแย้งระหว่างอาณาจักรฉินและอาณาจักรจ้าวอยู่!”
“เจ้ามันคนไร้มโนธรรม ไร้ศีลธรรม ไม่รู้จัดกฎหมายบ้านเมือง อีกทั้งยังอวดดีทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างอาณาจักรฉินและอาณาจักรจ้าวตกอยู่ในสถานการณ์เลวร้าย”
“เจ้ามันเป็นคนชั่วช้าที่สุดในอาณาจักรฉิน สมควรโดนลงโทษ!”
องค์ชายใหญ่ฉินชงพูดตอบโต้ออกมามากมาย
สีหน้าของจ้าวจีเอ๋อร์อึ้งไป นางไม่คาดคิดว่าสถานการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกเมื่อครู่จะมีคนเข้ามาแทรกแซงจนวุ่นวายถึงเพียงนี้?
กองกำลังที่ซ่อนตัวอยู่พร้อมที่จะเคลื่อนตัวกลับมองหน้ากันด้วยความงุนงง การปรากฏตัวขององค์ชายใหญ่นั้นเหนือความคาดหมายของพวกเขาไปมาก
แต่เนื่องจากพวกเขาทั้งสองเป็นองค์ชายแห่งอาณาจักรฉิน อีกทั้งยังมีสายเลือดเดียวกัน จะฆ่าหนึ่งคนหรือสองคนก็ถือว่าฆ่าเช่นกัน!
ดังนั้นพวกเขาจึงสื่อสารกันด้วยรหัส
“รอดูสถานการณ์ก่อน อย่าเพิ่งทำอะไรบุ่มบ่ามออกไป”
“เพื่อช่วยองค์หญิงสามให้ปลอดภัยจากพวกอาณาจักรฉิน ยอมฆ่าคนดีกว่าพันคนดีกว่ายอมปล่อยให้รอด”
“ทุกอย่างเป็นไปตามแผนเดิม หากพบความผิดปกติใดๆ คนอาณาจักรฉินต้องตาย!”
“รับทราบ!”
...
ฉินเหยียนแคะหูอย่างหมดความอดทน องค์ชายใหญ่คนนี้ช่างใจร้อน อยากรีบที่จะฆ่าเขาเสียจริง เขาตอบกลับเบาๆ ว่า
“พี่ใหญ่ เจ้ามาเที่ยวหอโคมเขียว เสด็จพ่อรู้หรือไม่?”
“เจ้า!”
องค์ชายใหญ่ฉินชงไม่คิดว่าฉินเหยียนจะพูดประโยคนี้ออกมา ทำให้เขาพูดไม่ออกอยู่ครู่หนึ่ง เขาไม่สามารถพูดออกไปได้ตรงๆ ว่า เขามาที่นี่เพื่อวางแผนจับกุมฉินเหยียน!
เสนาบดีกรมอาญาโต้กลับอย่างชาญฉลาดทันทีว่า
“องค์ชายสิบสี่ ท่านทำให้องค์หญิงสามแห่งอาณาจักรจ้าวต้องอับอายต่อหน้าสาธารณะชนเช่นนี้ นี่เป็นการทำให้อาณาจักรฉินและอาณาจักรจ้าวเกิดความขัดแย้งกัน ความคิดชั่วร้าย มีเจตนาชั่วแอบแฝงเช่นนี้ พรุ่งนี้ข้าจะเข้าไปยังท้องพระโรง รายงานเรื่องนี้ต่อฝ่าบาท ให้ฝ่าบาทรงลงโทษผู้กระทำความผิดต่อราชวงศ์แห่งสวรรค์นี้!”
ฉินเหยียนยิ้มเยาะทันที
มือขององค์ชายใหญ่สั่นด้วยความโกรธ
ฉินเหยียนแกล้งทำเป็นไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ตอบกลับว่า
“พี่ใหญ่ ดูท่านสิ กระทำวู่วามขนาดนี้ พวกเราต่างก็เป็นผู้ชายด้วยกัน จะมีความสุขเล็กๆ น้อยๆ แบบนี้ไม่ได้เลยหรือ!”
พูดจบยังตบไปที่อกองค์ชายใหญ่ และพูดด้วยรอยยิ้มชั่วร้ายว่า
“เราก็เป็นผู้ชายด้วยกัน ท่านพี่เข้าใจข้า!”
เมื่อเห็นฉินเหยียนตบมาที่อกเขา องค์ชายใหญ่ฉินชงโกรธมากเขาปัดมือฉินเหยียนออกและพูดด้วยสีหน้ารังเกียจว่า
“เจ้าหยุดเปรียบเทียบข้ากับเจ้าเสียที พวกเราไม่ใช่คนๆ เดียวกัน!”
ในที่สุดจ้าวจีเอ๋อร์ก็เข้าใจทันทีว่าองค์ชายใหญ่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับฉินเหยียน
ศัตรูของศัตรูก็คือสหาย หากให้โอกาสนี้ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองคนแย่ลงไปอีก ปล่อยให้นกปากส้อมกับหอยสู้กัน ชาวประมงอย่างนางมีแต่ได้ประโยชน์ไปเต็มๆ
นางพลันกลอกตาและร้องไห้ขอความเมตตาจากองค์ชายใหญ่ทันที
“องค์ชายใหญ่ ท่านต้องช่วยหม่อมฉันนะเพคะ! องค์ชายสิบสี่ใช้วิธีสารพัดทำให้หม่อมฉันอับอาย ต้องการแทรกแซงให้เกิดความขัดแย้งระหว่างอาณาจักรฉินและอาณาจักรจ้าวเจ้าค่ะ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์
คนเขียนเก่งจริง ทำให้คนอ่านรู้สึกหงุดหงิดกับการตามหาลูกสาวของฉินเหยียน และจังหวะคาดที่จะได้เจอกันของเฝิงตู่กับฉินเหยียนจริงๆ ถ้าจะหากันจริงๆก็น่าจะทำง่ายป่ะ ประกาศหรือแจ้งข่าวไปว่าฮ๋องเหยียนต้องการพบปะเฝิ่งตู่นัดให้ไปเจอสักที่ตัวเองมีเครือข่ายทั่วอาณาจักรยังไงข่าวก็ต้องถึงหูอยู่แล้ว บัดเรื่องแบบนี้ไม่ฉลาดเอาเลยพระเอกฉัน...
จบแล้วเหรอคะ ..จบแบบงงๆ...
จะมีต่อ..หรือจบแล้วครับ...
มีต่อมั๊ยครับ สนุกมากขอบคุณครับ...
รออ่านอยูนะครับสนุกมาก...
รออ่านดูนะครับ..เมตตาลงต่อเร็วหน่อยนะคะรับ รอแบบไม่มีกวังเลยครับตอนนี้ เงียบหลายวันมากๆ ขอความเมตตาช่วยลงให้อ่านด้วยครับ...
รอตอนที่ 631 อยู่นร้า...
รอตอนต่อไป…กำลังสนุก...
สนุกมากครับขอบคุณที่ลงให้อ่านนะครับของคุณครับ...
มาแล้ว630...