องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 74

จ้าวจือหย่าที่อยู่ด้านข้าง หลังจากเห็นปฏิกิริยาของทั้งสองคนแล้ว อดสงสัยไม่ได้ว่ามีอะไรอยู่ในห้องใต้ดินถึงทำให้ชายทั้งสองคนต้องอาเจียนออกมาขนาดนี้

พูดด้วยสีหน้าดูถูก

“ข้าตามไปดูด้วย”

เมื่อพูดเช่นนั้น นางกำลังจะเดินเข้าไปยังห้องใต้ดิน

ทันใดนั้นฉินเหยียนพลันจับแขนเพื่อหยุดนางไว้ แล้วพูดว่า

“ไม่มีอะไรน่าดู เป็นแค่ศพคนตาย ดูแล้วเจ้าอาจจะฝันร้ายได้”

จ้าวจือหย่าจมวดคิ้วเล็กน้อย และถามด้วยความสับสน

“ศพคน? เจ้ารู้ได้อย่างไร?”

แน่นอนว่าฉินเหยียนย่อมรู้ดี หลังจากที่ทำงานในหน่วยปฏิบัติการพิเศษมาหลายปี เห็นเหตุการณ์เช่นนี้มานักต่อนักแล้ว อีกอย่างกลิ่นที่โชยออกมาก็ยิ่งแสดงให้เห็นชัดเจนว่าเป็นกลิ่นศพ

แน่นอนว่าเขาไม่อาจบอกความจริงกับนางได้ แม้ว่าเขาบอก นางก็คงไม่เชื่อ เขาจึงต้องเปลี่ยนเรื่อง

“พวกเขาอาเจียนออกมาถึงขนาดนี้ หากไม่ใช่ศพแล้วจะเป็นอะไรได้ อีกทั้งกลิ่นยังเหม็นเน่าขนาดนี้ ต้องมีศพไม่ต่ำกว่าร้อยศพในนั้น”

จ้าวจือหย่าประหลาดใจเล็กน้อย

“อา เช่นนั้นศพคนตายพวกนี้เป็นใครกัน?”

ฉินเหยียนพูดด้วยท่าทีจริงจัง

“พวกเขาเป็นใครต้องตรวจสอบพวกเขาทีละคนถึงจะรู้”

ทันใดนั้นพลันมีความคิดแวบเข้ามา หันหน้าไปพูดว่า

“งานยากเช่นนี้ให้ท่านเสนายดีกรมอาญาจัดการเสียแล้วกัน!”

เมื่อเสนาบดีกรมอาญาได้ยินเช่นนั้น ดวงตาเขาเบิกกว้างขึ้นทันที เขาลุกขึ้นส่ายหัวปฏิเสธช้าๆ

“ข้าน้อยเป็นเสนาบดีกรมอาญา เป็นขุนนางระดับสอง จะทำเรื่องพวกนี้ได้อย่างไรกัน!”

สีหน้าฉินเหยียนเปลี่ยนไปทันที

“ในฐานะเสนาบดีกรมอาญา หน้าที่จัดการคดีนี้ไม่ใช่หน้าที่ของท่านหรือ?”

“ไม่ๆๆ ข้าน้อย...”

เสนาบดีกรมอาญายังคงต้องการปฏิเสธ แต่ฉินเหยียนไม่รอให้เขาเอ่ย พลันเตะเข้าที่ก้นของเขา

“ท่านลงไปซะ!”

ด้วยแรงเตะของฉินเหยียน ทำให้เสนาบดีกรมอาญาไม่มีเวลาได้ทันตอบสนอง

“อา!”

“ตึง”

“โอย...”

เสียงร้องควรญครางอันเจ็บปวดผสมกับเสียงร้องอย่างตกใจของเสนาบดีกรมอาญาดังก้องไปทั่วห้องใต้ดิน

ฉินเหยียนกลั้นหัวเราะ ยืนอยู่ตรงทางเข้าห้องใต้ดินและพูดเสียงดังว่า

“งานยากเช่นนี้ ต้องรบกวนท่านแล้วท่านเสนาบดีกรมอาญา! พรุ่งนี้ที่ท้องพระโรง ข้าจะพูดถึงท่านในทางที่ดีแน่นอน!”

กระดูกเหล่านี้ ทั้งหมดคือ...

...

ฉินเหยียนและองค์ชายใหญ่เดินมาถึงห้องโถงชั้นหนึ่ง

ทหารชั้นดีนำเก้าอี้มาสองตัว ฉินเหยียนนั่งลงบนเก้าอี้อย่างสบายๆ องค์ชายใหญ่ฉินชงเองก็นั่งลงข้างๆ

ฉินเหยียนกระซิบไปที่ข้างหูว่า

“พี่ใหญ่ พี่รับหน้าที่นั่งฟังคำให้การ ส่วนข้าทำหน้าที่สอบสวน มีท่านอยู่จะทำให้พวกมันพูดความจริงออกมาจนหมด”

องค์ชายใหญ่อดทนต่อความแปรปรวนในท้อง ฝืนยิ้มและยิ้มออกมาอย่างช้าๆ

“ทำตามเจ้าเลยน้องสิบสี่”

ฉินเหยียนอดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยในใจและทั้งทหารชั้นดีเหล่านั้น

นำคนทั้งหมดเข้ามา ข้าจะสอบสวนเอง!”

“รับทราบ!”

เพียงแค่ช่วงเวลาสั้นๆ ทหารชั้นดีพาทุกคนในหออี๋หงมารวมตัวกันที่นี่และสั่งให้คุกเข่า

ฉินเหยียนมองไปรอบๆ นับได้ว่ามีคนประมาณสามร้อยคน

มีนางโลมมากกว่าร้อยคนและอีกสองร้อยคนเป็นทั้งบริกรและคนที่ปลอมตัวมาเป็นแขกเพื่อมาเที่ยว ทุกคนต่างมีสายตาเคียดแค้น

จ้องไปยังองค์ชายใหญ่และฉินเหยียนด้วยสายตาดุร้าย อยากจะฆ่าเขาให้เป็นชิ้นๆ