องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 790

ฉินเหยียนตัดสินใจแน่วแน่แล้ว ไม่ว่าใครก็ไม่อาจเปลี่ยนได้

นักวิชาการระดับต่ำของสถานศึกษาไป๋ลู่เองก็รู้สึกตะลึงต่อการตัดสินใจที่แน่วแน่ของผู้ศักดิ์สิทธิ์เก้าดอกบัว ในขณะเดียวกันก็รู้สึกหวาดกลัว นี่คือนักปราชญ์แห่งวรรณกรรมผู้ศักดิ์สิทธิ์เชียวนะ!

แม้อาณาจักรหลู่จะมีระเบียบว่าผู้ที่เป็นเขยแต่งเข้าจะต้องประสบเช่นนี้ แต่เขาก็เคารพศรัทธาท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์มาก แต่ก็จำเป็นต้องทำตามระเบียบอีก

ไม้บรรทัดในมือสั่นเล็กน้อย เชาพูดพระบัญญัติแทบไม่ออก เขาพยายามพูดออกมาอย่างติดอ่างว่า

“บัญญัติที่สอง สามี รากฐานของคุณธรรมคือความกตัญญูกตเวทีต่อผู้อาวุโส และความเคารพต่อภรรยา!”

ฉินเหยียนก้าวขึ้นอีกขั้นแล้วทวนซ้ำอย่างหนักแน่นว่า “สามี รากฐานของคุณธรรมคือความกตัญญูกตเวทีต่อผู้อาวุโส และความเคารพต่อภรรยา!”

เมื่อทำการทวนแล้ว นักวิชาการก็ชูไม้บรรทัดขั้นมาอย่างยากลำบาก ทำท่าทีว่าฟาดลงบนหลังของท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์เก้าดอกบัว

“เพียะ” แม้ว่าจะเกิดเสียงดังน่ากลัว แต่มันกลับเป็นการฟาดเบาๆ ไม่เจ็บเลยสักนิด

ฉินเหยียนอึ้งไปแล้วมองนักวิชาการอย่างประหลาดใจ

นักวิชาการหลบตาแล้วแสร้งทำเป็นจริงจัง คนอื่นๆที่มาดูไม่รู้ จึงซีดตามราวกับรู้สึกเจ็บเหมือนกัน

หลิวเขียนเชียนและสิบสองปิ่นหิรัญย์ร้อนใจอย่างมาก อยากจะถูกฟาดแทนอ๋องเหยียน

แต่ฉินเหยียนยังคงสีหน้านิ่งเฉย เขาเดินขึ้นบันไดไปอย่างแน่วแน่ ทวนบัญญัติแล้วถูกฟาดไปด้วย

บรรดาผู้ที่ติดตามเขามารู้สึกราวกับว่าถูกฟาดเองทุกครั้ง พวกเขาหลั่งน้ำตาลงมาด้วยความปวดใจ พูดอย่างไม่พอใจว่า

“ท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์เดิมทีมีอนาคตที่ยาวไกลและดีอย่างมาก แต่ต้องมารับความอับอายเพราะจะเป็นเขยแต่งเข้า มันเพราะอะไรกัน?”

“นี่คือความรัก ข้าได้ยินมาว่าท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์เก้าดอกบัวและจ้าวจือหย่านั้นรักใคร่กัน เคยมีสัญญาสามปีด้วยกัน”

“ข้าเองก็เคยได้ยินนะ ท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้ทำเพื่ออยากเป็นเขยแต่งเข้า แต่เพราะมีคำสัญญาสามปี บัดนี้มาสู่ขอจ้าวจือหย่าเพราะทำให้สัญญาเป็นจริงไงล่ะ”

เหล่าหญิงสาวที่มาดูเมื่อได้ยินดังนั้นแล้วก็ตื้นตันต่อการกระทำของเฉิงอาหนิว หากมีผู้ชายที่ทำได้เช่นนี้เพื่อพวกนาง ถึงแม้ชีวิตจะหนักหนาก็คุ้มค่าแล้ว แต่อาณาจักรหลู่ถือว่าผู้ชายสูงส่ง ผู้หญิงต่ำต้อย แล้วจะมีผู้ชายมารักษาพวกนางได้อย่างไร

มีหญิงสาวมากมายถอนหายใจแล้วพูดว่า “เฉิงอาหนิวเป็นถึงท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์เก้าดอกบัว ต่อให้เป็นเขยแต่งเข้าก็ยังให้สินสอดของหมั้นมากมายเพียงนั้น ไม่ถดถอยเมื่อเผชิญหน้ากับความลำบาก แถมยังเคารพต่อตระกูลจ้าวอย่างมาก สมแล้วที่เป็นท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์!”

“ท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์เก้าดอกบัวรักมั่นคง คนเช่นนี้ควรค่าที่เราจะติดตาม!”

ไม่ว่าจะหญิงหรือชายต่างก็ถูกเฉิงอาหนิวทำให้ตื้นตัน

ยอดเขาภูเขาไป๋ลู่

นักวิชาการสถานศึกษาไป๋ลู่ประสานมือคารวะต่อเฉิงอาหนิวแล้วพูดว่า

“ขอแสดงความยินดีกับท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์เก้าดอกบัวด้วยที่ผ่านด่านที่ห้าขอรับ ในด่านที่หกคือการนับเครือญาติ ขบวนของท่านจะต้องหยุดลงที่นี่ ทางที่เหลือท่านต้องเดินเพียงผู้เดียวขอรับ”

ฉินเหยียนหันหลังกลับไปหาทุกคนที่ติดตามมาแล้วประสานมือคารวะพูดว่า

“เฉิงอาหนิวขอขอบคุณที่ทุกท่านติดตามมาด้วย เมื่อพิธีสมรสจบลงแล้ว ข้าจะจัดงานเลี้ยงตอบแทนทุกท่านแน่นอน!”

ต่อให้เหล่าชาวเมืองที่อยู่รอบๆจะไม่อยากให้เป็นเช่นนี้ แต่ก็ต้องทำตามระเบียบ พวกเขาประสานมือคารวะต่อท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์เก้าดอกบัวแล้วก็พากันลงเขาไป

หลิวเชียนเชียนและทุกคนยังคงไม่เคลื่อนไหวไปไหน นางขมวดคิ้วแน่นแล้วพูดอย่างกังวลว่า

“นายท่าน ให้ข้าตามท่านขึ้นไปรึไม่ หากเกิดอะไรผิดพลาดจะได้มีคนคุ้มครองได้เจ้าค่ะ”

ฉินเหยียนปฏิเสธว่า “วางใจเถิด ไม่มีใครสกัดข้าได้ เจ้าพาคนไปแล้วดูแลเหล่าผู้กล้าที่บาดเจ็บเพราะข้าด้วย”

หลิวเชียนเชียนรู้ถึงความสำคัญของพี่จือหย่าที่มีต่ออ๋องเหยียน จึงไม่กล้าขัดคำสั่งของอ๋องเหยียน และประสานมือคารวะขอตัวถอยไป

“เจ้าค่ะ นายท่านโปรดระมัดระวังด้วยนะเจ้าคะ”