องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 829

อีกด้านหนึ่ง

เมืองหลิว อาณาจักรจ้าว

หลิวเชียนเชียนอ่านข่าวที่ได้รับจากหน่วยข่าวกรองในห้อง พลันมีสีหน้ามืดมนขึ้น

เมื่อวานคนในตำหนักอ๋องเหยียนติดต่อกลุ่มผู้คุ้มกันสินค้าซุ่นเฟิง ในที่สุดก็พบร่องรอยของกงซุนอู๋หมิง

แต่ไม่รู้มาก่อนว่า ลูกน้องของตำหนักนรกถูกซื้อตัวไปและแบ่งออกเป็นสองฝ่าย มีกลุ่มหนึ่งเป็นพวกกลุ่มใหม่ อีกกลุ่มเป็นฝ่ายเก่า

นอกจากนี้ยังมีผู้อาวุโสกลุ่มหนึ่ง พวกเขาเป็นนกสองหัว ต่อหน้าทำอย่าง ลับหลังทำอย่าง ภายนอกเสแสร้งทำตามคำสั่งของอ๋องเหยียน แต่ความจริงแล้วเขากลับฟังคำสั่งเจ้านายเก่าอย่างสมบูรณ์

เมื่อเจ้านายเก่าแห่งตำหนักนรกรู้ว่าลูกสาวของอ๋องเหยียนยังคงมีชีวิตอยู่ และอยู่กับกงซุนอู๋หมิง เขาเสนอค่าหัวเป็นทองคำหนึ่งหมื่นตำลังอย่างไม่ลังเล ให้คนทั้งใต้หล้าตามล่าตัวพวกเขา

เมื่อคนของตำหนักอ๋องเหยียนกำลังตามกงซุนอู๋หมิงไป นักฆ่าจากเจียงหูกลับได้ข่าวก่อน

แม้ว่านักฆ่าเหล่านั้นจะถูกคนของตำหนักอ๋องเหยียนฆ่าจนหมด แต่กงซุนอู๋หมิงกับเด็กน้อยกลับหายตัวไปแล้ว เขาก็หายตัวไปตั้งแต่นั้นมา

ใจของหลิวเชียนเชียนเต้นเร็วขึ้น เดิมทีนางต้องการตามตัวกงซุนอู๋หมิงและเด็กหญิงโดยเร็วที่สุดเพื่อพิสูจน์ความสงสัยในใจของนางเอง

แต่ไม่คาดคิดว่าข่าวจะรั่วไหล เรื่องลูกสาวอ๋องเหยียนจึงถูกเปิดเผย

นางขมวดคิ้วอย่างเป็นกังวลและบ่นว่า

“แย่แล้ว! ต้องรีบกลับไปให้ท่านอ๋องระวังตัว!”

พูดจบ นางจึงรีบควบม้าและมุ่งหน้าไปยังหัวถิงทันที

...

อีกด้านหนึ่ง

หัวถิง

หลังจากเฉียนเชียนอี้ได้รับสั่งจากฮ่องเต้หลู่และรู้ว่าเขาถูกไล่ออก เขาไม่รู้สึกอึดอัดใจเลยแม้แต่น้อย กลับรู้สึกสบายใจแทน

เขาและหลิวหรูซือพูดคุยกันเรื่องบทกวีและวรรณกรรม พวกเขากำลังหลงใหลอยู่ในความชื่นมื่นของชีวิตคู่

ในใจเขา ตราบใดที่เขาได้อยู่กับหลิวหรูซือในทุกวัน ต่อให้เขาตายเขาก็ไม่มีวันเสียใจ

แต่หลิวหรูซือไม่อยากให้เขารบกวนตลอดเวลา มีความขัดแย้งในใจเล็กๆ ที่บางครั้งนางสลัดเขาไม่ได้ และจัดการงานให้อ๋องเหยียนไม่ได้

ดังนั้นในวันนี้ หลังจากที่ทั้งสองเสร็จกิจกันแล้ว หลิวหรูซือนอนในอ้อมกอดของเฉียนเชียนอี้และพูดอย่างตรงไปตรงมา

“สามี ตอนนี้ท่านไม่มีตำแหน่งในราชสำนักแล้ว อีกทั้งยังไม่มีรายได้ ตั้งแต่วันงานแต่งงานจนถึงตอนนี้มีแต่ข้าที่หาเงินให้ครอบครัว นี่ไม่ใช่วิธีที่ถูกต้องนะเจ้าคะ”

เฉียนเชียนอี้กอดหลิวหรูซือและพูดอย่างใจเย็น

“เงินเป็นของนอกกาย หากไม่มีเงิน พวกเราก็แค่อาศัยในบ้านหลังเล็กๆ อยู่ด้วยกันสองคนก็เพียงพอแล้ว!”

หลิวหรูซือพูดอย่างจริงจัง

“ผู้หญิงไปโรเงรียนผิดตรงไหนหรือเจ้าคะ คำพูดที่ว่าผู้หญิงไม่ได้ด้อยไปว่าผู้ชาย ท่านเองก็เห็นมาก่อนแล้วมิใช่หรือเจ้าคะ อีกอย่างท่านลองคิดตามข้าดู หากข้าไม่ได้เรียนหนังสือ เราสองคนจะมีโอกาสได้เจอกันและแต่งงานกันหรือเจ้าคะ?”

เฉียนเชียนอี้ลังเลเล็กน้อย เหตุผลที่เขาเต็มใจแต่งงานกับหลิวหรูซือเพราะเขาประทับใจในความสามารถของนาง ถ้านางเป็นเหมือนผู้หญิงทั่วไป เขาคงไม่มีทางแต่งงานด้วย

เมื่อเห็นความลังเลของเฉียนเชียนอี้ หลิวหรูซือจึงพูดต่อ

“สามี เปิดใจสักหน่อยเถิดเจ้าค่ะ ในอาณาจักรฉินไม่ใช่เรื่องแปลกที่ผู้หญิงจะไปโรงเรียน เพียงแค่ว่าอาณาจักรหลู่ถูกแนวคิดชายเป็นใหญ่ควบคุมมานานเกินไป จึงเป็นเรื่องยากที่จะยอมรับ”

“แต่ถ้าหากท่านยังมีความคิดล้าหลังเช่นนี้ อาณาจักรหลู่ยังไม่มีความคิดก้าวหน้า ในขณะที่อาณาจักรฉินพัฒนาการศึกษาไปอย่างแข็งแกร่ง อาณาจักรหลู่จะกลายเป็นอาณาจักรที่ล้าหลังนะเจ้าคะ”

“แม้ว่าท่านจะไม่ใช่ขุนนางในราชสำนักอีกต่อไป แต่ความสามารถและชื่อเสียงของท่านยังคงอยู่ จะดีกว่าหรือไม่ถ้าท่านและข้าร่วมกันสร้างห้องหนังสือ เพื่อช่วยเหลืออาณาจักรหลู่ด้านการศึกษา?”

เฉียนเชียนอี้ได้สติขึ้นหลังจากได้ฟังหลิวหรูซือพูด

เป็นเรื่องจริง แม้ว่าอาณาจักรหลู่จะเป็นที่รู้จักว่าเป็นอาณาจักรแห่งความรู้และศีลธรรมอันดี แต่ในความเป็นจริงแล้ว การศึกษาในอาณาจักรหลู่ยังไล่ตามระดับการศึกษาในเมืองเซียนตูแห่งอาณาจักรฉินไม่ทันแม้แต่ก้าวเดียว

หากยังคงดื้อรั้นอยู่เช่นนี้ ไม่ยอมพัฒนาความคิด ไม่ช้าก็เร็วอาณาจักรหลู่จะล้าหลังอาณาจักรฉินอยู่อีกไกล

หลังจากคิดเรื่องนี้แล้ว เฉียนเชียนอี้ก็ตกลงเห็นด้วย

“เจ้าเป็นผู้หญิงมีน้ำใจมาก เช่นนั้นข้ารับฟังเจ้า พวกเรามาสร้างห้องสมุดเพื่อให้ประชาชนในโลกนี้ไม่ว่าเพศใดก็ได้อ่านและศึกษากันเถิด!”