องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 881

ฟางเจาจวินพูดด้วยรอยยิ้ม

“หากอยากชิมก็ชิมได้เลย แต่รสอาจจะฉุนเล็กน้อย”

ชายคนนั้นไม่สนใจ

“รสชาติเครื่องดื่มส่วนใหญ่ก็รสชาตินี้แหละ”

หลังจากพูดเช่นนั้น เขาก็ใช้ช้อนตักขึ้นมาจิบ

จิบเพียงแค่อึกเดียวเท่านั้น หน้าของชายคนนั้นเปลี่ยนเป็นสีแดงไปจนถึงใบหูทันที เขาไอพลางพูดพลางว่า

“แค่กๆ เหล้านี้แรงจริงๆ!”

ฟางเจาจวินกลั้นยิ้ม

“กลั่นครั้งแรกกลิ่นหอม รสฉุน เหล้าชนิดนี้ต้องกินตอนกลั่นครั้งที่สอง”

หลังจากพูดเช่นนั้น นางเดินไปยังจุดกระบวนการกลั่นครั้งที่สอง ที่มีของเหลวใสหยดลงในถังเหล้า

นางใช้ช้อนตักขึ้นมาแล้วพูดว่า

“นี่คือการกลั่นครั้งที่สอง ไม่ว่าจะกลิ่นหรือรสชาติ ถือว่ารสชาติที่ดื่มนั้นดีกว่าการกลั่นครั้งแรก พวกเจ้าลองชิมดูสิ”

นักวิชาการคนที่เพิ่งดื่มเหล้ากระบวนการแรกไป รีบหยิบช้อนขึ้นมาตักชิม แต่ครั้งนี้เขาไม่ได้ตักขึ้นมาเยอะเหมือนครั้งแรก จากประสบการณ์ครั้งแรก ทำให้เขาตักขึ้นมาจิบเพียงเล็กน้อยและพูดด้วยความระมัดระวัง

“ละมุนมาก ลื่นคอ! หอมหวาน! นี่แหละเหล้าที่ผู้ชายควรดื่ม รู้สึกสบายตัวมาก!”

นักวิชาการคนอื่นๆ เมื่อเขาเห็นว่ากระบวนการที่สองรสชาติดี จึงรีบหยิบช้อนขึ้นมาตักชิมด้วย

“อื้อหือ! หมักจนได้ที่!”

“รสชาติดีกว่าเหล้าทั่วไปมาก!”

“หลังจากดื่มเข้าไปแล้ว ข้ารู้สึกว่าตัวข้าอุ่นขึ้นมาก!”

ฟางเจาจวินเตือนว่า

“แม้ว่ารสชาติของเหล้าที่ผ่านกระบวนการสองจะดี แต่มีฤทธิ์แรงกว่าเหล้าทั่วไปสองสามเท่า ดื่มครั้งละถ้วยสองถ้วยก็พอ มิฉะนั้นพวกเจ้าจะเมาทันที”

พวกนักวิชาการที่เคยลิ้มรสเหล้ากลั่นที่ผ่านกระบวนการแรกมาแล้ว หลังจากชิมเหล้ากลั่นที่ผ่านกระบวนการกลั่นครั้งที่สอง เขารู้สึกว่ากลิ่นหอมของเหล้ายังคงติดอยู่ในปาก อดไม่ได้ที่จะน้ำลายสอ ลูกกระเดือกกระเพื่อมขึ้นลง เขาจิบเหล้าที่เหลือในช้อนอย่างเศร้าใจ

“หอม! สดชื่นมาก!”

กลิ่นหอมนี้ทำให้เขาอยากเอาหัวจุ่มลงไปในถังเหล้าและดื่มหมดในคราวเดียว

“คณบดีฟาง ให้พวกเราตักชิมอีกช้อนได้หรือไม่ เหล้าที่กลั่นผ่านกระบวนการครั้งที่สองอร่อยมาก!”

ฟางเจาจวินพูดด้วยความกังวล

“แม้ว่าเหล้านี้จะรสชาติดี แต่อย่าดื่มมากจนเกินไป ทำให้เมาง่าย”

นักวิชาการคนอื่นๆ รอบข้าง ต่างพากันหัวเราะและพูดขึ้นว่า

“คณบดีฟางไม่ต้องกังวล เขาไม่มีทางเมาแน่นอน เขาคอแข็งมาก ได้ชื่อว่าดื่มเหล้าไปพันแก้วแล้วยังไม่เมาเลย”

ฟางเจาจวินเห็นสายตาเร้าหรือของพวกนักวิชาการจึงตกลง

“หากเมาก็อย่าฝืนล่ะ”

เมื่อพูดเช่นนั้น ก็ตักเหล้าที่ผ่านกระบวนการกลั่นรอบทที่สองให้นักวิชาการคนนั้น

“ขอบคุณคณบดีฟาง!”

ทุกคนรีบพาตัวนักวิชาการขี้เมาคนนั้นไปยังห้องรับรอง

หลังจากเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น ฟางเจาจวินก็พาทุกคนไปยังห้องกลั่นเกลือ

เมื่อนักวิชาการแห่งอาณาจักรหลู่เห็นเครื่องกลั่นที่คุ้นเคยที่ผลิตเกลือละเอียดสีขาวดุจหิมะ ดวงตาของเขาพลันเป็นประกาย

“นี่ คือเกลือละเอียดหรือ?”

ฟางเจาจวินพยักหน้าและยืนยัน

“ถูกต้อง สิ่งที่ทุกคนเห็นตรงหน้านี้คือทรายละเอียดที่พวกเราได้กรองออกมา”

นักวิชาการอาณาจักรหลู่ทุกคนต่างอึ้งไปทันที!

เพราะปัจจุบันเหลือคุณภาพดีหาได้เฉพาะในอาณาจักรที่ใกล้ทะเล โดยผ่านการตากแห้งเท่านั้น แหล่งเกลือในอาณาจักรเพียงแหล่งเดียวคือบ่อเกลือและเหมืองเกลือ

เกลือภายในอาณาจักรไม่เพียงแต่อานุภาคใหญ่เท่านั้น แต่กลับมีรสขมและฝาด ไม่สามารถผลิตเหลือละเอียดเช่นนี้ได้

อีกอย่างอาณาจักรฉินไม่ได้ติดทะเล หากคิดแล้วอาณาจักรหลู่ยังติดทะเลมากกว่า แต่กลับผลิตเกลือละเอียดได้มาในปริมาณน้อย ช่างน่าละอายใจเสียเหลือเกิน บ่อเกลือแถบติดทะเลหากคิดจะผลิตเกลือเนื้อละเอียดจำนวนมากเช่นนี้ อย่างน้อยๆ ต้องใช้เวลาสองสามเดือน

เกลือละเอียดที่ละเอียดดุจทรายละเอียดเช่นนี้ถือว่าเป็นสมบัติล้ำค่า!

หากขายในตลาด ถือว่ามีจำนวนมากกว่าเกลือก่อนหน้านี้ถึงสิบเท่า!

ยิ่งไปกว่านั้น เกลือละเอียดชั้นดีนี้ยังเป็นเกลือบรรณาการที่ใช้ในราชวงศ์ คนทั่วไปไม่สามารถหากินได้ แต่ตอนนี้ พวกเขากลับได้เห็นเกลือชั้นดีจำนวนนับไม่ถ้วนที่นี่!

นักวิชาการอาณาจักรหลู่ตื่นเต้นมากจนอดไม่ได้ที่จะเอามือจุ่มลงไปแล้วชิม ดวงตาพวกเขาเบิกกว้างทันที

“เกลือละเอียดจริงๆ ด้วย! รสชาติไม่ขมหรือฝาดแต่อย่างใด! เป็นเกลือละเอียดชั้นดี!”