องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 922

อีกด้านหนึ่ง

หลังจากที่ฉี่เยี่ยนเอ๋อร์ออกจากงานประชุม นางก็มุ่งหน้าไปยังเมืองหลวงอาณาจักรฉินทันที

ในเวลานี้ องคค์ชายใหญ่ฉินชงอยู่ในห้องทำงาน มัวแต่จัดการรายงานที่ขุนนางส่งมอบในวันนี้

เมื่อได้ยินเสียงคนผลักประตูเข้ามา ฉินชงเงยหน้าขึ้นมองเห็นฉีเยี่ยนเอ๋อร์มาหาเขา

ฉินชงประหลาดใจเล็กน้อย ยืนขึ้นเพื่อทักทาย

“ข้าไม่ทราบว่าฉีกุ้ยเหรินมา อภัยให้ข้าด้วยที่ไม่ได้ไปต้อนรับ เชิญฉีกุ้ยเหรินนั่งลงเถิด”

ฉีเยี่ยนเอ๋อร์ไม่สนใจเรื่องอายุว่าจะเด็กกว่าหรือโตหว่า นางพูดอย่างตรงไปตรงมา

“เป็นข้าเองที่ไม่ให้พวกเขาแจ้งเจ้าก่อน”

ฉินชงสับสนมากขึ้นไปอีก

“ไม่ทราบว่าฉีกุ้ยเหรินมีเรื่องอันใดหรือ?”

ฉีเยี่ยนเอ๋อร์หยิบจดหมายออกมาจากแขนเสื้อแล้วส่งให้เขา

“นี่เป็นจดหมายลับที่อ๋องเหยียน องค์ชายใหญ่ได้โปรดอ่านดูเถิด”

ฉินชงไม่ได้รับข่าวจากน้องสิบสี่มาเป็นเวลานานแล้ว วันนี้ฉีกุ้ยเหรินมาส่งจดหมายให้เขาด้วยตัวเอง ทำให้ฉินชงรู้สึกกังวลเล็กน้อย หรือว่ามีเรื่องเกิดขึ้นกับน้องสิบสี่?

เขารีบรับจดหมายมาเปิดอ่านทันที จากนั้นความกังวลของเขาก็ผ่อนคลายลง

ปรากฎว่าฉินเหยียนขอให้เขาส่งกองกำลังออกไปล้อมอาณาจักรเยี่ยนและช่วยเหลืออาณาจักรจ้าว

ในความเป็นจริงฉินชงต้องการมอบบทเรียนให้อาณาจักรเยี่ยนมานานแล้ว แต่ในช่วงนี้น้องสิบสี่มีแนวคิดอยากมอบสันติภาพ ไม่ต้องการต่อสู้ เขาจึงทำได้เพียงข่มความต้องการที่จะโจมตีอาณาจักรเยี่ยนเอาไว้ในใจ

ตอนนี้น้องสิบสี่ขอให้เขาส่งกองทัพไปช่วยอาณาจักรจ้าว นั่นคือสิ่งที่เต้องการ เขาพูดอย่างมีความสุข

“ในที่สุดน้องสิบสี่ก็คิดตรงกันกับข้า!”

ฉีเยี่ยนเอ๋อร์ประหลาดใจเล็กน้อยและพูดว่า

“องค์ชายใหญ่อยากโจมตีอาณาจักรเยี่ยนมานานแล้วหรือ?”

ฉินชงตอบอย่างจริงใจ

“ใช่ อาณาจักรฉินของเราได้รวบรวมกำลังมาเป็นเวลานานแล้ว ในที่สุดก็ได้มีโอกาสแสดงให้เห็นเสียที อีกอย่างข้าอยากจะลองใช้ไพ่ไม้ตายดูเสียหน่อยว่าเป็นอย่างไร”

หลังจากนั้นฉินชงเองอยากแสดงกองกำลังที่เขารวบรวมให้ฉีเยี่ยนเอ๋อร์ดู จึงขับรถพานางไปที่โรงเก็บของของอาณาจักรฉิน

เพื่อฝึกฝนด้านการทหารให้ดียิ่งขึ้น โรงเก็บของถูกสร้างขึ้นเยอะมากจนหาจุดสิ้นสุดไม่ได้

ฉินชงขับรถตรงไปยังลานรถด้านใน จากนั้นมองไปรอบๆ ขับตามเส้นทางที่วางแผนเอาไว้

เจ้าหน้าที่ฝึกอบรมยืนให้คำแนะนำ

“ระวังความเร็ว! รถด้านหลังตามมาให้ทัน! อย่าหลุดจากแถว!”

ภายในรถถัง มีทหารสวมเครื่องแบบลายพรางสีเขียว กำลังควบคุมรถถังอย่างมุ่งมั่น

เมื่อเจ้าหน้าที่ฝึกอบรมเห็นรถขององค์ชายใหญ่ขับเข้ามา เขาเดินก้าวขึ้นไปด้านหน้าทักทายพวกเขาทั้งสอง

“ยินดีต้อนรับองค์ชายใหญ่และฉีกุ้ยเหรินพ่ะย่ะค่ะ!”

ฉินชงโบกมือปัดอย่างไม่ถือตัว

“ไม่ต้องเกรงใจข้าขนาดนั้น การฝึกทหารเป็นอย่างไรบ้าง?”

เจ้าหน้าที่คนดังกล่าวตอบกลับ

“กราบทูลรายงานองค์ชายใหญ่ ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่น พวกเราพร้อมที่จะรับใช้อาณาจักรตลอดเวลาพ่ะย่ะค่ะ!”

ฉีเยี่ยนเอ๋อร์พยักหน้า เพียงแค่ในเวลาไม่กี่ปีเทคโนโลยีการผลิตรถยนต์ของอาณาจักรฉินสามารถผลิตรถได้จำนวนมากขนาดนี้ ถือว่าเทคโนโลยีล้ำหน้าไปไกลมากแล้ว

ฉินชงพูดต่อ

“พวกรถถังเหล่านี้ จะกลัวสู้อาณาจักรเยี่ยนไม่ได้ได้อย่างไรเล่า!”

ฉีเยี่ยนเอ๋อร์นึกถึงภารกิจที่อ่องเหยียนมอบหมายมาให้ กังวลว่าฉินชงจะเข้าใจผิด นางจึงเตือนว่า

“แม้ว่าท่านอ๋องจะมีรับสั่งให้ส่งกองทัพออกไปได้ แต่คำสั่งของเขานั้นชัดเจน คือให้ล้อมอาณาจักรเยี่ยน และช่วยเหลืออาณาจักรจ้าว เพียงแค่ล้อมเอาไว้ ห้ามโจมตี เจ้าเข้าให้ความหมายหรือไม่?”

ฉินชงคิดไปคิดมาแล้วตอบกลับว่า

“ข้าเข้าใจความหมายของน้องสิบสี่ หากเราโจมตีอาณาจักรเยี่ยน ด้วยกำลังทางทหารของอาณาจักรฉินคงเป็นการสังหารคนทั้งอาณาจักรเยี่ยนจนหมดสิ้น”

“เหตุผลที่เราปิดล้อมกองทัพอาณาจักรเยี่ยนเอาไว้ แต่ไม่บุกโจมตี เพราะน้องสิบสี่ต้องการให้โอกาสพวกเขาตัดสินใจอีกครั้ง ความเป็นความตายอยู่ในมือของพวกเขาแล้ว”

ฉี่เยี่ยนเอ๋อร์ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและพูดว่า

“เจ้าเข้าใจก็ดีแล้ว อย่างอื่นรอให้อ๋องเหยียนกลับมาจัดการเถิด”

หลังจากพูดคุยกันเสร็จสิ้น ฉินชงและฉีเยี่ยนเอ๋อร์ก็หันกลับไปสนใจรถถังอีกครั้ง

รถถังแต่ละคันสามารถบรรทุกคนได้มากถึงสิบคน รถถังหนึ่งแสนคนเท่ากับหนึ่งล้านคน

กองกำลังใหญ่ขนาดนี้ แสดงให้เห็นว่าพวกเขาแข็งแกร่งขนาดไหน

หลังจากเห็นจำนวนรถถังแล้ว ฉินชงก็ขับรถไปที่หมู่บ้านซิ่งฮวา

หลังจากฉี่เยี่ยนเอ๋อร์ลงจากรถ กำลังจะเดินเข้าไปในบ้าน จู่ๆ ฉินชงพลันเอ่ยปากพูดขึ้นมา

“ฉีกุ้ยเหริน ข้าได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับท่านมาหลายครั้งแล้ว ข้าเองก็ไม่ทราบว่าเป็นเรื่องจริงหรือเรื่องโกหก