องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 955

ฮ่องเต้ฉินฟังฉินเหยียนบรรยายเรื่องราวที่มีชีวิตชีวาเหล่านั้น ราวกับว่าเขาอยู่ในโลกนั้นจริงๆ สีหน้าเศร้าหมองของเขาค่อยๆ ผ่อนปรนลง

เขาใช้เวลานานในการกลับมามีสติอีกครั้ง จับมือฉินเหยียนเอาไว้แน่น และพูดอย่างเคร่งขรึม

“เราโชคดีมากที่เจ้าเกิดมาในอาณาจักรฉิน บางทีเราอาจไม่มีความสามารถในการเป็นฮ่องเต้ แต่เราขอร้องเจ้าให้เห็นแก่ความสัมพันธ์พ่อลูก ได้โปรดปกป้องและมีเมตตาต่อประชาชนด้วย!”

ฉินเหยียนตบหลังมือฮ่องเต้ฉินและสัญญากับเขา

“ไม่ต้องห่วงพ่ะย่ะค่ะ ข้าจะทำตามคำขอของพระองค์อย่างแน่นอน”

หลังจากได้ยินคำตอบรับแล้ว แรงในมือของฮ่องเต้ฉินค่อยๆ อ่อนลงเรื่อยๆ ดวงตาเริ่มเลื่อนลอย การหายใจเริ่มช้าลง เขาพึมพำเบาๆ ว่า

“โลกอนาคตที่เจ้าพูดถึง น่าจะสวยมาก ข้าอยากเห็นได้ด้วยตาของเราจริงๆ”

หลังจากพูดจบ ฮ่องเต้ฉินค่อยๆ หลับตาลง

ในเวลานี้เมื่อเขาหลับตา เขามองเห็นอาหารสูงในโลกอนาคต เสียงรถยนต์ ท้องฟ้าเต็มไปด้วยเครื่องบิน การพัฒนาอย่างรวดเร็วของวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี

สีหน้าของเขาสงบ เขารถไปทางทิศตะวันตก

ฉินเหยียนยื่นมือออกไปแตะที่จมูก ยืนยันได้ว่าฮ่องเต้ฉินสิ้นพระชนม์แล้ว

ในขณะนี้ ความทรงจำทั้งหมดของฮ่องเต้ฉินแวบเข้ามาในสมองของเขา

ในตอนนั้นที่เขาได้มาอยู่ในร่างนี้ ภาพที่เขาเจอกับฮ่องเต้ฉินครั้งแรกยังชัดเจนอยู่ในใจ

การสอบเข้าขุนนางในปีนั้น เพื่อปกป้องตนเอง เขาผ่านการทดสอบและฆ่าแม่ทัพไปหลายคน ในที่สุดก็ได้รับความสนใจจากฮ่องเต้ฉิน เขาได้รับตำแหน่งผู้ดูแลวัดหงลู่ ได้รับคำสั่งให้นำทัพไปสู้รบ

ต่อมามีคนตั้งใจทำลายความสัมพันธ์พ่อลูก เขาถูกใส่ร้าย ฮ่องเต้ฉินออกคำสั่งขับไล่เขาออกจากเมืองหลวง ทำให้ทั้งสองไม่ได้พบกันอีก ทั้งสองคนไม่ได้เจอหน้ากันอีกเลย จากนั้นเขาถูกส่งตัวไปยังจงเหรินฝู ความสัมพันธ์พ่อลูกยิ่งแย่ลง

ต่อมาฮ่องเต้ฉินถูกคนยุยงเป่าหูซ้ำแล้วซ้ำเล่า ถูกโอรสคนอื่นแทงข้างหลัง ตกอยู่ในอันตรายหลายต่อหลายครั้ง อย่างไรก็ตามเขาคอยช่วยฮ่องเต้ฉินให้รอดพ้นจากอันตรายในทุกครั้ง และค่อยๆ คลี่คลายความบาดหมางระห่างพ่อลูกลงได้

ต่อมาฮ่องเต้ฉินเข้าใจความจริง ขอให้เขามาเป็นเพื่อนเล่นหมากรุก พ่อลูกพูดคุยและเล่นหมากรุกเพื่อหารือเกี่ยวกับสถานการณ์บ้านเมือง ฮ่องเต้ฉินตั้งใจส่งข้อความสถึงเขา แต่เขากลับปฏิเสธ อีกทั้งยังวาดแผนภาพพิมพ์เขียวให้ฮ่องเต้ฉินดู

หลังจากความสัมพันธ์พวกเขาดีขึ้น เขาได้พาฮ่องเต้ฉินเดินทางไปทั่วอาณาจักร เห็นทัศนียภาพและทิวทัศน์ของอาณาจักรฉิน ทำให้ฮ่องเต้ฉินลงจากบัลลังก์และใช้ชีวิตอย่างสงบที่หมู่บ้านซิ่งฮวา

ต่อมา ในวันอภิเษกสมรสกับจ้าวจีเอ๋อร์ การแสดงชุดแรกคือฮ่องเต้ฉินทรงขึ้นไปร้องเพลง

วันนั้นฮ่องเต้ฉินทรงปลอมตัวเป็นชายแก่สติไม่ดีและขึ้นไปร้องเพลงบนเวที

“ข้าอยากมีอายุไปอีกห้าร้อยปี”

เสียงร้องเพลงที่บาดแก้วหูของฮ่องเต้ฉินยังดังก้องในหูของเขา

ตั้งแต่นั้นมาพวกเขาไม่ได้พบหน้ากันอีกหลายปี เมื่อกลับมาพบกันอีกครั้งมันกลับเป็นครั้งสุดท้าย

ฉินเหยียนร้องไห้ออกมา ในเวลานี้ในใจเขาเต็มไปด้วยหลายความรู้สึก แม้ว่าร่างกายเขาคือฉินเหยียน แต่ความคิดและความรู้สึกถูกจิตใจเบื้องลึกของเขาควบคุม ดังนั้นจิตใต้สำนึกของเขารู้ดีว่าฮ่องเต้ฉินไม่ใช่พ่อของเขา

แต่เมื่อเห็นฮ่องเต้สิ้นสิ้นพระชนม์ต่อหน้าต่อตาตนเอง และเมื่อนึกถึงอดีตที่เคยมีร่วมกัน ทำให้ใจของฉินเหยียนไม่อาจสงบลงได้

เขายืนขึ้นและคุกเข่าลงอยู่ข้างเตียง และพูดเสียงดังว่า

“ฮ่องเต้ฉินทรงเสด็จสวรรคตแล้ว!”

เสียงนั้นดังราวกับระฆัง เสียงดังกังวาล

“อีกสามวัน! อีกสามวันเท่านั้น!”

ฮ่องเต้หลู่ที่รอคอยมาตลอดห้าปี อีกทั้งอุทิศตนเองให้ลัทธิเต๋าเพื่อฆ่าเวลาและสงบสติอารมณ์ตัวเอง

แต่พระเจ้ากลับไม่ฟังคำปรารถนาของเขา อีกแค่สามวันเท่านั้น ท่านผู้อาวุโสที่ทำนายว่าอาณาจักรฉินจะวอดวาย แต่การที่ฉินเหยียนปรากฎตัวขึ้นกลับทำให้สงครามจบลงได้

เรื่องนี้กระทบจิตใจฮ่องเต้หลู่อย่างมาก เขารอคอยเวลานี้มาตลอดฟ้าปี แต่กลับไม่มีประโยชน์ เขาควบคุมตัวเองไม่ได้ในทันที

“ท่านผู้อาวุโสทำนายผิด เขาทำนายผิดจริงๆ!”

เขากลายเป็นคนบ้า พูดประโยคเดินซ้ำไปมา

ซือหม่าจี๋และจ้าวเหวินเซิงอึ้งไปเมือเห็นฮ่องเต้หลู่แปลกไป

ซือหม่าจี๋ปลอบใจเขาทันที

“ฝ่าบาท ได้โปรดระวังสุขภาพตนเองด้วยพ่ะย่ะค่ะ ท่านได้ลงจากบัลลังก์แล้ว เหตุใดยังต้องกังวลกับเรื่องนี้อีกหรือ?”

จ้าวเหวินฌวิงพูดโน้มน้าว

“ฝ่าบาทอย่าทรงคิดไปไกลเลยพ่ะย่ะค่ะ ระวังสุขภาพของพระองคก่อนเถิด!”

แต่ตอนนี้ฮ่องเต้หลู่เหมือนปิดตัวเอง อยู่ในโลกของตัวเอง เขาพูดซ้ำไปซ้ำมาว่า

“ท่านผู้อาวุโสทำนายผิด เขาทำนายผิด...”