องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 981

“ฮ่าๆๆ พูดอีกก็ถูกอีก ดังนั้นตอนนี้ตระกูลเสิ่นได้เข้ามายึดครองแล้ว เราได้รับผลประโยชน์จากมันจริงๆ!”

“ใครว่าไม่ใช่ล่ะ บังเอิญว่าเรือประมงของตระกูลข้าเองก็เก่ามากแล้ว ควรจะเปลี่ยนเสียที ดีที่ใช้โอกาสนี้เปลี่ยนเรือได้พอดี”

“ตระกูลข้าก็เช่นกัน ไปกันเถอะ พวกเราไปที่โรงต่อเรือของตระกูลเสิ่นกันดีกว่า จะได้รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่”

“ใช่ ไปกันเถอะ!”

จากหนึ่งกลายเป็นสิบ จากสิบกลายเป็นร้อย ยิ่งกระจายข่าวไป เรื่องยิ่งดังมากขึ้น

ทำให้คนเรือที่อาศัยอยู่ในพื้นที่อาณาจักรอู๋มุ่งหน้าไปยังโรงเรือของตระกูลเสิ่นทีละคน บางคนต้องการเปลี่ยนเรือ แต่คนส่วนใหญ่อยากไปดูว่าเกิดอะไรกันขึ้น

เมื่อเห็นว่าประชาชนเริ่มมารวมตัวมากขึ้นเรื่อยๆ อาจารย์ลี่ที่เป็นหัวหน้าคนงานก็ออกมาดูแลสถานการณ์โดยรวมทันที

“ทุกท่านได้โปรดอยู่ในความเงียบ ให้ข้าพูดสักสองสามประโยคเถิด!”

อาจารย์หลี่ยืนบนบันไดพร้อมกับกระบอกเสียงและตะโกนออกมาว่า

“ทุกท่าน ทุกคนที่มาถึงที่นี่คงได้ยินเรื่องมาบ้างแล้ว!”

หลังจากเขาพูดจบ เขาก็พูดต่อ

“ข่าวที่ทุกท่านได้ยินนั้นเป็นเรื่องจริง นับจากนี้ไป เรือทุกลำในโรงเรือตระกูลเสิ่นจะลดราคาสามสิบเปอร์เซ็นต์ ยังไม่มีกำหนดเวลาว่าจะลดถึงเมื่อไหร่”

“เถ้าแก่พูดกับข้าว่า โรงต่อเรือของตระกูลเสิ่นอยู่ในอาณาจักรอู๋มาเป็นเวลานาน ได้รับการสนับสนุนจากทุกคน ดังนั้นเพื่อเป็นการตอบแทนทุกคน ทางเถ้าแก่ยังบอกอีกว่าคนที่เข้ามาซือเรือลำใหม่ในทุกวัน ห้าลำแรกจะได้เสบียงอาหารกลับไปด้วย”

“ทุกคนที่คิดจะซื้อเรือ ไม่ว่าจะเป็นเรือที่มีของแล้วหรือต้องสั่งจองก็สามารถสั่งซื้อได้ อย่ารีรอ มหกรรมสินค้าลดราคามาแล้ว หมดแล้วหมดเลย!”

“ข้าขอประกาศข่าวนี้อย่างเป็นทางการ และทุกคนสามารถเข้าร่วมมหกรรมสินค้าลดราคาในครั้งนี้ได้!”

ขณะที่เขาพูด อาจารย์หลี่ยกกำปั้นขึ้นและโบกมือ

มีเสียงปรบมือและเสียงร้องดีใจจากผู้ชม

นับตั้งแต่นั้นมา ภายใต้การดำเนินการการหาเงินของเสิ่นเฟย แม้จะขาดทุนแต่โรงต่อเรือได้ถูกนำมาใช้อีกครั้ง อีกทั้งยังได้รับการปรับปรุงไปถึงจุดสูงสุดด้วย

วิธีฆ่าศัตรูนับพันนี้ สร้างความเสียหายให้ตัวเองร้อยแปดอย่างนั้นเป็นวิธีที่ไม่ค่อยฉลาดนัก แต่เป็นวิธีที่ดีในการฟื้นฟูสถานการณ์ในตอนนี้

...

ข่าวคราวใช้เวลาไม่นานก็มาถึงอาณาจักรหลู่

หวังจี้ตงรู้เรื่องนี้ เขารีบแจ้งเพื่อนร่วมงานในโรงผลิตเรือ แล้วรีบรวมตัวกันเพื่อหารือเกี่ยวกับมาตรการต่อไป

ทุกคนต่างมีท่าทีแตกต่างกันชัดเจน บางคนก็ประชด บางคนก็ไม่พอใจ บางคนดูถูก และบางคนโกรธ

“ตั้งแต่เสิ่นเฟยเข้าร่วมกับพวกอาณาจักรฉิน เขาก็ยิ่งหยิ่งยโสโอหังมากขึ้นไปอีก”

“ใช่น่ะสิ ยอมเสียเงินมากกว่าเอาธุรกิจกลับมา เขายอมเสียผลประโยชน์ทางธุรกิจจริงน่ะหรือ?”

“เขาคิดแค่ว่าการยึดต้นไม้ที่มั่นคงอย่างอาณาจักรฉิน หลังจากนี้ชีวิตเขาจะสุขสบาย จุดประสงค์ที่พวกเขาทำคือเพียงแค่ต้องการมอบใบรับรองการนำเสนอชื่อเท่านั้น”

“จากมุมมองข้า นี่ถือว่ามีเหตุผล”

คนอื่นๆ เห็นพ้องต้องกันอย่างเห็นได้ชัด ท้ายที่สุดแล้วตอนนี้พวกเขาถือว่าเสิ่นเฟยเป็นคนทรยศ อีกทั้งยังเป็นคนอ่อนแอ

ในเวลานี้จู่ๆ ก็มีคนพูดขึ้นมาว่า

“ถ้าเช่นนั้น ข้าจะขอให้คนเข้ามาตรวจสอบเกี่ยวกับข้อมูลพวกนี้ แม้ว่าเสิ่นเฟยจะไม่ได้ดีเด่อะไร แต่เขาทำให้สถานการณ์สงบลงได้ ขณะนี้โรงงานของเขากำลังทำงานกันอย่างเต็มที่เพื่อสร้างเรือ ว่ากันว่าคำสั่งซื้อในตอนนี้มีมากพอที่จะดำเนินการสร้างเรือได้เป็นเดือนๆ เลยทีเดียว”

“อืม!”

ทุกคนได้ยินเช่นนั้นต่างพยักหน้า

พวกเขาทั้งหมดมีส่วนร่วมในอุตสาหกรรมการสร้างเรือ ข่าวสารเกี่ยวกับด้านนี้พวกเขาย่อมรู้ดี โดยปกติแล้วเรือที่สร้างโดยเสิ่นเฟยกำลังเป็นที่นิยมมากในขณะนี้

จู่ๆ ก็มีคนพูดขึ้นมาว่า

“หากยึดตามที่พวกเขาคิดความจริงแล้วก็ไม่ได้เสียผลประโยชน์ แม้ว่าเสิ่นเฟยจะขาดทุน แต่เขาก็สามารถจ่ายค่าชดเชยได้ ไม่ว่าอาณาจักรฉินจะยากลำบากในการสร้างเรือมากแค่ไหน แต่ก็เป็นเงินของพวกเขา ยังไงพวกเขาก็ทนเรื่องขาดทุนพวกนี้ได้อยู่แล้ว!”

“ใช่ พวกเราสามารถร่วมมือกันได้ แม้ว่าเราจะสามารถผูกขาดอุตสาหกรรมการสร้างเรือ แต่ปัญหาก็คือพวกเราต้องขายทรัพย์สินของตระกูลทั้งหมด รวมไปถึงภรรยาของเราด้วย แต่เรายังไม่สามารถสู้อาณาจักรฉินเพราะสถานะทางการเงิน!”

เมื่อทุกคนได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของพวกเราเริ่มจริงจังมากขึ้น