โคตรคนยอดปรมาจารย์ นิยาย บท 1

ประเทศหลงเถิง ที่ไหนสักแห่งที่อยู่ลึกเข้าไปในป่าโบราณทางตอนเหนือ

“อาจารย์ ผมกลับมาแล้ว มื้อเย็นวันนี้เป็นเนื้อกระต่ายแหละ”

ณ ส่วนลึกของป่าโบราณมีบ้านไม้หลายหลังตั้งอยู่

เห็นเพียงเด็กหนุ่มอายุราวสิบหกหรือสิบเจ็ดปีคนหนึ่ง ในมือหิ้วกระต่ายตัวอวบอ้วนมาด้วยหลายตัว เขากระโดดขึ้นไปบนโขดหินตะปุ่มตะป่ำขนาดเล็กใหญ่ไม่เท่ากัน ดีดตัวเพียงไม่กี่ครั้งก็มาถึงหน้าบ้านไม้

เขาชื่อเย่ซิว อาศัยอยู่ที่นี่กับอาจารย์ของเขามาตั้งแต่ยังเด็กแล้ว

ติดตามอาจารย์เพื่อฝึกฝนวรยุทธ เก็บสมุนไพร เรียนการแพทย์ และเรียนรู้ด้านการอ่านเขียน

เอี๊ยด

เย่ซิวผลักประตูแล้วเดินเข้าไป วินาทีต่อมาสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ

กระต่ายในมือถูกทิ้งลงกับพื้น

เห็นเพียงชายชราคนหนึ่งนั่งขัดสมาธิอยู่บนฟูก ศีรษะตกลงมา ไม่มีลมหายใจเหลืออยู่แล้ว

“อาจารย์ อาจารย์ครับ เป็นยังไงบ้าง?!”

เย่ซิวตกใจมาก

รีบรุดขึ้นไปแล้วตรวจชีพจรของเขาก่อน จึงได้พบว่าไม่มีการเต้นของชีพจรแล้ว

จากนั้นเขาก็รีบหยิบเข็มเงินออกมาแล้วฝังเข็มลงไป

ไม่มีประโยชน์!

เขาถ่ายทอดพลังปราณอันทรงพลังของตัวเองไปให้ แต่ก็ยังคงไร้ผลใด ๆ

ความโศกเศร้าครั้งใหญ่เข้าปกคลุมหัวใจของเขา

เขาพึ่งพาอาจารย์มาตั้งแต่ยังเด็ก ย่อมเป็นเรื่องยากที่สุดที่จะยอมรับข่าวร้ายที่มาอย่างกะทันหันนี้เช่นนี้ไหว

ในเวลานี้เอง เขาก็เห็นว่าข้าง ๆ มีกระดาษแผ่นหนึ่งวางอยู่

จึงหยิบมันขึ้นมาดู

“ศิษย์เอ๋ย เมื่อไม่กี่วันก่อนอาจารย์รับรู้ได้ว่าช่วงเวลาสุดท้ายของตัวเองได้มาถึงแล้ว หลังจากที่อาจารย์เสียชีวิต มีหลายเรื่องที่อยากขอให้เธอช่วยไปทำให้”

“เรื่องแรก ในปีนั้นอาจารย์เคยช่วยชีวิตประธานบริษัทเหิงหยวนกรุ๊ป เขาแบ่งหุ้นให้อาจารย์ห้าเปอร์เซ็นต์ เมื่อปีที่แล้วมันเพิ่งถูกโอนไปเป็นชื่อของเธอ”

“หลังจากที่เธอลงจากภูเขาแล้ว ก็ไปหาเขาเถอะ”

“เรื่องที่สอง หลายปีที่ผ่านมานี้ ในที่สุดอาจารย์ก็ค้นพบแล้วว่าผู้ที่ครอบครอง 'ไข่มุกราชาแห่งยา' คือใคร

“ตอนนี้มันอยู่ในมือของลูกสาวนักธุรกิจคนหนึ่งในเมืองเจียงเฉิง ชื่อของเธอคือลู่เสวี่ยเอ๋อร์”

“ตอนนี้เธอเป็นนักศึกษาชั้นปีที่หนึ่งของมหาวิทยาลัยในเมืองเจียงเฉิง อาจารย์ช่วยเธอทำเรื่องเข้าเรียนไว้แล้ว ก่อนวันที่แปด เธอไปรายงานตัวที่นั่นก็พอ”

จำไว้ให้ดี จะต้องเอาไข่มุกราชาแห่งยามาให้ได้ มีเพียงต้องได้มันมา เธอถึงจะสามารถทะลวงระดับการบ่มเพาะและกลายเป็นราชาแห่งยาได้”

“เรื่องที่สาม หลังจากที่อาจารย์ตาย ไม่ต้องฝังศพอาจารย์ แค่เผาด้วยไฟก็พอแล้ว”

“อาจารย์ ผมจะทำตามคำสั่งเสียอย่างแน่นอนครับ!”

เย่ซิวคำนับอาจารย์ของเขาสามครั้ง หันหลังและเดินออกไป

เปลวไฟคบเพลิงหนึ่ง เผาทำลายบ้านไม้หลายหลังบริเวณนี้จนวอด

ข้างในกองไฟ จู่ ๆ อาจารย์ที่ 'ตายไปแล้ว' ก็ลืมตาขึ้น

เขายื่นมือออกไป ดึงใบหน้าของตนออก

จากนั้นหน้ากากหนังมนุษย์ก็ถูกลอกออก เผยใบหน้าของหญิงสาวที่งดงามอย่างยากจะหาใครทัดเทียมได้ในโลกนี้ออกมา

ผิวเนียนบริสุทธิผุดผ่อง!

เธอมีดวงตาที่เปล่งประกายแวววาวคู่หนึ่ง ทำให้ผู้มองต้องมนตร์หลงใหล

พลังที่มองไม่เห็นที่วนเวียนอยู่รอบตัว คอยปกป้องเธอ ไม่ให้เปลวไฟเข้ากล้ำกราย

เธอมองไปยังทิศทางที่เย่ซิวจากไปไกล ร่องรอยของความไม่เต็มใจฉายชัดอยู่ในดวงตาคู่นั้น "มังกรเยาว์วัยเข้าสู่ท้องทะเล หวังว่าเธอจะเติบโตขึ้นมาเร็ว ๆ ไม่อย่างนั้นเมื่อภัยพิบัติมาถึง คงไม่มีใครรอดไปได้…”

......

หนึ่งชั่วโมงต่อมา เย่ซิวก็ลงมาจากภูเขา

เขาสวมกางเกงยีนส์ที่ซักจนซีด เสื้อยืด และรองเท้าผ้าใบเก่า ๆ คู่หนึ่ง

ในมือยังหิ้วห่อผ้าที่มีอาหารแห้งและอุปกรณ์ทางการแพทย์อยู่ข้างในนั้น

“หืม?”

ด้านหน้า มีรถที่ดูราคาแพงมากคันหนึ่งจอดอยู่

ชายรูปร่างกำยำสองคนถือกระบองสั้นไว้ในมือ ดูวิตกกังวลอย่างมาก

เบื้องหน้าของพวกเขา คือสัตว์ร้ายที่มีความยาวมากกว่าสองเมตร

สัตว์ร้ายตัวนี้มีหัวเป็นลา ร่างกายเป็นหมาป่า และมีดวงตาที่ดุร้ายมาก

ชายรูปร่างกำยำทั้งสองคนมีทักษะที่ไม่ธรรมดา แต่เวลานี้พวกเขากลับหวาดกลัวอย่างหนัก

เพียงรัศมีอันดุร้ายที่เล็ดลอดออกมาจากสัตว์ร้ายตัวนั้น ก็ทำให้พวกเขาสั่นสะท้านไปทั้งตัว

แต่พวกเขาไม่สามารถถอยกลับได้ เพราะข้างหลังคือเจ้านายของตัวเอง

“ให้ตายเถอะ! ซวยจริง ๆ ถังน้ำมันดันได้รับความเสียหายในเวลาแบบนี้!”

“ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับบอส พวกเราจบเห่แล้ว!”

ชายในรถมีอำนาจมหาศาล หากเกิดอะไรขึ้น เขาไม่รู้จริง ๆ ว่าจะก่อให้เกิดพายุลูกใหญ่ขนาดไหน

“คุณปู่คะ ปู่ต้องอดทนไว้นะคะ!”

ด้านในรถเซี่ยชิงชิงมองไปที่ปู่ของเธออย่างกังวล

เดิมทีวันนี้เป็นวันหยุดพักผ่อน เธอจึงตั้งใจจะพาคุณปู่ออกมาผ่อนคลายเท่านั้น

ใครจะรู้ว่าเขาจะล้มป่วยอย่างกะทันหัน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน