ผมคือหมอเทวดา นิยาย บท 2

"มาสายเหรอ?"

ลั่วอู๋ฉางประหลาดใจเล็กน้อย มองทอดสายตาไปก็ว่างเปล่า

ภาพที่เขาคาดคิดไม่ได้ปรากฏขึ้น หยางหว่านอวี่ไม่ได้ทำเหมือนกับตอนก่อนที่จะเข้าคุก ที่มอบอ้อมกอดที่อบอุ่นที่สุดให้เขา ในช่วงเวลาแรกที่เขาออกจากคุก

แต่เขาไม่ได้ใส่ใจ ขับรถช้าหน่อยปลอดภัยกว่า

เขายืนอยู่ตรงนั้น รอคอยอยู่เงียบ ๆ

จนกระทั่งพระอาทิตย์ตก ฝนโปรยลงมาเป็นระยะ

รถคันหนึ่ง ถึงได้ขับมาจากปลายถนนช้า ๆ

รถจอดลงด้านข้าง ลั่วอู๋ฉางรีบเดินเข้าไปหา

แต่ทว่า คนที่ลงจากรถกลับไม่ใช่หยางหว่านอวี่ภรรยาของเขา แต่เป็นจ้าวเหม่ยอวิ๋นเพื่อนสนิทของเธอ

“เหม่ยอวิ๋น ทำไมถึงเป็นเธอ หว่านอวี่ล่ะ?” ลั่วอู๋ฉางรู้สึกแปลกใจ

จ้าวเหม่ยอวิ๋นกางร่ม เดินเข้ามาด้วยใบหน้าเฉยเมย “ประธานหยางไม่มา ฉันเป็นเลขาของเธอ นี่คือสิ่งที่ประธานหยางให้ฉันเอามาให้นาย”

เธอเปิดแฟ้มเอกสารออก แสดงไปตรงหน้าลั่วอู๋ฉาง

สัญญาหย่าร้าง!

ตัวอักษรใหญ่ ๆ สี่ตัว ทิ่มแทงดวงตาอย่างมาก

ลั่วอู๋ฉางนิ่งอึ้ง จากนั้นยิ้มกริ่ม “อย่าล้อเล่นแบบนี้ รีบให้หว่านอวี่ออกมาเถอะ!”

ใบหน้าที่เย็นชาของจ้าวเหม่ยอวิ๋นเผยความดูถูกออกมาแวบหนึ่ง พูดอย่างไม่แยแส “ไม่มีคนล้อเล่นกับนาย! ลั่วอู๋ฉาง โลกนี้ไม่ได้เป็นอย่างที่นายคิดตั้งนานแล้ว นายไม่เหมาะสมที่จะอยู่ด้วยกันกับประธานหยางอีกต่อไป”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน