ผมคือหมอเทวดา นิยาย บท 9

“โกหก ฉันไม่เคยได้ยินว่าโรงพยาบาลถูกปิดล้อม โกหกยังไม่เป็น คิดว่าฉันเป็นเด็กสามขวบเหรอ?”

ในตอนนี้เอง หยางซิ่งเหวินพาคนสองสามคนตามมาอย่างร้อนรน

เขามองดูลูกชายที่นอนอยู่บนเตียงเข็น และภรรยาที่หน้าตาฟกช้ำ พูดด้วยความตกตะลึง “ทำไมถึงอาการสาหัสแบบนี้?”

“เป็นเพราะไอ้ระยำลั่วอู๋ฉาง บงการให้นังโสเภณีกระทืบตบตี คุณไม่รู้ว่าพวกมันลงมือหนักขนาดไหน เจ็บจะตายแล้ว!” สวีชุ่ยหลานร่ำไห้ขึ้นมาทันที

หยางซิ่งเหวินข่มความโมโหไว้ พูดว่า “พวกคุณวางใจได้ ผมไม่มีทางปล่อยไอ้ระยำนั่นไปง่าย ๆ ตอนนี้การรักษาเป็นเรื่องสำคัญ ทำไมถึงไม่เข้าห้องผู้ป่วยล่ะ?”

สวีชุ่ยหลานพูดใส่ไฟอธิบาย พูดประชด หัวหน้าเข้าเวรโมโหจนกลอกตามอง

“ฉันหาผู้อำนวยการของพวกเขา ไม่เชื่อหรอกว่า ด้วยสถานะของตระกูลเรา แม้แต่ห้องผู้ป่วยชั้นสูงก็เข้าพักไม่ได้” หยางซิ่งเหวินตบหน้าอกรับประกัน โทรไปหาด้วยสีหน้ามั่นอกมั่นใจ

สวีชุ่ยหลานพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “ได้ยินแล้วยัง? ไอ้พวกตาต่ำ อีกเดี๋ยวฉันจะฟ้องแกให้หนัก ให้แกรับผิดชอบทั้งหมด”

แต่ไม่นานนัก หยางซิ่งเหวินกลับมาด้วยสีหน้าซับซ้อน

สวีชุ่ยหลานมัวแต่หยิ่งผยอง ไม่ได้สังเกตสีหน้าของสามีด้วยซ้ำ ออกคำสั่งรปภ. ด้วยเสียงเย็นชา “ยังไม่รีบเปิดประตู แล้วเชื้อเชิญพวกเราเข้าไปด้วยความสุภาพ”

“เอ่อคือว่า......ที่รัก พวกเราไปแอดมิทที่ห้องผู้ป่วยทั่วไปเถอะ ผู้อำนวยการหลิวรับปากส่งหัวหน้าฝ่ายศัลยกรรมกระดูกที่ดีที่สุดมาให้พวกเรา......”

สวีชุ่ยหลานพูดอย่างโมโห “หมายความว่าอย่างไร ไม่ให้เกียรติคุณเหรอ?”

หยางซิ่งเหวินอธิบายเสียงเบา “เมื่อครู่มีบุคคลใหญ่โตเข้ามาแอดมิท ดังนั้นถึงได้ปิดล้อมแผนกผู้ป่วยในที่สาม”

“บุคคลใหญ่โตอะไร เจ๋งขนาดนี้เลย?” สวีชุ่ยหลานถลึงตาโต ยากที่จะเชื่อ

จากที่เธอดู ตระกูลหยางสุดยอดมากแล้ว ตอนนี้เทียบกับคนอื่น ต่างกันอย่างกับฟ้ากับดิน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน