ภูพาจุติราชามังกร นิยาย บท 10

มันเหมือนกับการแก้ปัญหาเล็กน้อยเท่านั้น อันที่จริงพิษเย็นในร่างกายของ หยางเฉียนเฉียนนั้นไม่ธรรมดาและเขาต้องใช้ความพยายามอย่างมาก

ทุกคนตกตะลึง แม้แต่หยางต้าฝูก็ตกใจและพูดอย่างตื่นเต้น: “ขอบคุณคุณชายเย่!”

เพราะถึงยังไง เขาก็รู้สถานการณ์ของลูกสาวเธอเป็นอย่างดี แพทย์หลายคนทำอะไรไม่ได้เลย แต่กลับถูกราชามังกรก็รักษาได้อย่างง่ายดาย

“ทักษะการรักษาท่านแพทย์เซียนเย่นั้นช่างน่าทึ่งจริง ๆ”

“เมื่อกี้ข้าตาบอดมีตาหามีแววไม่ ได้โปรดยกโทษให้ข้าด้วย”

ในตอนแรก แพทย์เซียนหลี่ตกใจมาก แต่หลังจากนั้นก็ขอโทษด้วยความตื่นใจ

“ไม่เป็นไร” เย่เทียนหยู่กล่าวอย่างสุภาพเพราะเห็นว่าอีกฝ่ายยังพอมีทักษะอยู่บ้าง

“ถ้าอย่างนั้นคุณชาย ท่านรับข้าเป็นศิษย์ของท่านได้หรือไม่? เพื่อจะได้ฝึกฝนทักษะทางการแพทย์ร่วมกับท่าน”

แพทย์เซียนหลี่ก้มลงทันทีเพื่อวิงวอนด้วยความตื่นเต้นที่มากยิ่งขึ้นไปอีก

ท่าทางราวกับ รีบร้อนก้มหัวขอเป็นศิษย์ของเขานั้น

เมื่อยางปินเห็นหก็ต้องตกใจ แพทย์เซียนหลี่เป็นถึงผู้นำด้านการแพทย์แผนจีนซึ่งมีชื่อเสียงและสถานะสูงส่ง แต่กลับมีท่าทางเช่นนี้ต่อชายหนุ่ม

แต่แล้ว เย่เทียนหยู่ส่ายหัวและปฏิเสธ: “ผมไม่มีเวลาครับ!”

จู่ ๆ แพทย์เซียนหลี่ก็รู้สึกขัดเขินขึ้นมาเล็กน้อย แต่เขายังคงยืนกรานและพูดว่า “ข้าขอเพิ่มไลน์ท่านได้หรือไม่ หากข้ามีคำถามใด ๆ ข้าจะได้สามารถติดต่อสอบถามท่านได้”

หยางปินตกตะลึงสุดขีดจนลืมไปว่าเขาทำอะไรผิดไป

เมื่อเห็นว่าเย่เทียนหยู่ไม่ต้องการคุยกับแพทย์เซียนหลี่อย่างชัดเจน หยางต้าฝูก็พูดด้วยความโกรธทันที: “หยางปิน ไอ้ลูกสารเลว ทำไมยังไม่รีบคุกเข่าขอขมาคุณชายอีก!”

หยางปินตกตะลึง พ่อของเขาที่รักเขามาตั้งแต่เด็ก กำลังขอให้เขาคุกเข่าลงให้กับเด็กหนุ่มคนนี้

มีคนมากมายขนาดนี้ อนาคตเวลาออกไปข้างนอกจะเอาหน้าไปไว้ที่หน้า?

“ทำไม คำพูดของพ่อมันใช้ไม่ได้ผลแล้วรึ?”

“หรือแกอยากออกจากตระกูลหยาง?!”

หยางต้าฝูโกรธมากและใบหน้าของเขาก็ขุ่นมัวสุด ๆ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน