ภูพาจุติราชามังกร นิยาย บท 9
“แม่งเอ้ย มึงไม่รู้แล้วใครจะรู้วะ มึงเป็นแพทย์เซียนนะ”
หยางปินคำรามด้วยความโกรธ ยังนึกว่าตนจะได้ทำประโยชน์ครั้งใหญ่แต่กลับกลายเป็นเช่นนี้
หากมีอะไรเกิดขึ้นกับเฉียนเฉียน พ่อของเธอจะต้องถลกหนังเขาแน่
ในตอนนั้นเอง อาการสั่นของหยางเฉียนเฉียนยิ่งน้อยลงเรื่อย ๆ โดยแทบไม่มีการเคลื่อนไหวเลย ราวกัยเธอได้ตายไปแล้ว
ใบหน้าของหยางปินเริ่มย่ำแย่มากขึ้นเรื่อย ๆ เขานึกถึงคำพูดของเย่เทียนหยู่ขึ้นมา มันแม่นยำมาก และตอนนี้เขาอาจทำผิดพลาดครั้งใหญ่
ในขณะนี้ เขาคิดถึงคำพูดของเย่เทียนหยูที่บอกว่าเขาจะต้องเสียใจ
และตอนนี้เขาเสียใจจริง ๆ
ในตอนนั้นเอง ในที่สุดหยางต้าฝูก็กลับมา ทันทีที่เขาเข้ามาและเห็นเย่เทียนหยู่เขาก็ถามอย่างกังวล: “ท่าราชามั…คุณชายเย่ เฉียนเฉียนเป็นยังไงบ้างครับ?”
เย่เทียนหยู่ส่ายหัวมองดูหยางปินแล้วพูดว่า “ถามเขาสิ!”
หยางต้าฝูมองไปที่ผู้คนที่ตื่นตระหนก แล้วเห็นแพทย์เซียนหลี่ยืนถือเข็มอยู่ข้างเขา เขาคาดเดาความเป็นไปได้คร่าว ๆ และพูดด้วยความโกรธว่า “หยางปิน เกิดอะไรขึ้น!”
หยางปินถูกพ่อของเขาดุด้วยความโกรธและหวาดกลัวจนแทบสิ้นสติ
ใบหน้าของแพทย์เซียนหลี่ซีดลงและเขาพูดอย่างขมขื่น: “ประธานหยาง ข้าขอโทษจริง ๆ ข้าขอโทษที่ทำอะไรไม่ได้ ลูกสาวของท่านจากไปแล้ว”
“อะไรนะ!”
ใบหน้าของหยางต้าฝูซีดลงและร่างกายของเขาสั่นเทา
อ้ากกก!
หวังอวิ๋นกลั้นเสียงร้องไห้ไม่อยู่อีกต่อไป ตอนนี้เธอเสียใจแล้ว ถ้าเย่เทียนหยู่ลงมือบางทีลูกสาวอาจจะไม่ตาย
ขาของหยางปินอ่อนลงและเขาก็คุกเข่าลง
“แก แก ไอ้ลูกชั่วเอ้ย!”
หยางต้าฝูโกรธมากจนเตะหยางปินออกไปและมองไปที่เย่เทียนหยู่ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหวัง
“ไม่ต้องกังวลครับ เธอยังมีชีวิตอยู่” เย่เทียนหยู่กล่าว
“อ๊ะ!”
หยางต้าฝูตกใจและรีบก้มลงแล้วพูดว่า: “ได้โปรด ท่านราชามังกรโปรดช่วยเฉียนเฉียนด้วย!”
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ภูพาจุติราชามังกร