สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 35

“มู่เฟิง ทำไมลูกถึงไม่เชื่อฟังแบบนี้” ไป๋ลู่กังวล “ในโรงเรียนอนุบาลมีเด็กตั้งมากมาย และยังมีผู้หญิงสวยๆ อยู่อีกตั้งมากมาย ไม่เห็นจะต้องเป็นเธอเท่านั้นเลย...”

“ผมไม่สน ผมต้องการเธอคนเดียวเท่านั้น”

หลังจากที่ซือมู่เฟิงตะโกนประโยคนี้ออกไป เขาก็วิ่งออกไป

“มู่เฟิง” ไป๋ลู่และบอดี้การ์ดรีบไล่ตามเขาออกไป

เหลือเพียงแต่ครูใหญ่หวง คุณครูจาง และครอบครัวของเฟิงเชียนเสวี่ยที่กำลังตกตะลึง

“เอ่อ…” ครูใหญ่หวงพูดกับเฟิงเชียนเสวี่ยด้วยความกระอักกระอ่วน “คุณแม่เฟิง เอาอย่างนี้ไหม คุณพาเด็กๆ กลับไปพักผ่อนก่อน รอผมคุยกับตระกูลซือแล้วผมจะโทรไปแจ้งคุณ”

“ได้ แต่ขอรบกวนครูใหญ่หวงส่งวิดีโอจากกล้องวงจรปิดมาให้ฉันเก็บไว้ก่อน” เฟิงเชียนเสวี่ยยิ้มออกมาเล็กน้อย “ไม่อย่างนั้น ถ้าวิดีโอจากกล้องวงจรปิดไม่อยู่แล้ว เราก็คงจะไม่รู้อะไรจริงหรือไม่จริง”

“คุณแม่เฟิง คุณจะทำแบบนี้ไปเพื่ออะไรกัน ในเมื่อคุณชายน้อยเฟิงก็พูดออกมาเองแล้วว่าไม่อยากให้เฟิงเชียนเย่ว์ลาออก งั้นเรื่องนี้ก็คงจะเจรจาง่ายขึ้นแล้ว...”

“ครูใหญ่หวง!” เฟิงเชียนเสวี่ยขัดจังหวะครูใหญ่หวง และพูดออกมาอย่างเคร่งขรึม

“คุณคงต้องทำความเข้าใจใหม่ก่อนนะ จากที่ลูกของตระกูลซือพูดเมื่อกี้นี้ ก็ตัดสินได้แล้วว่าคนที่รังแกผู้อื่นและทำกระจกรถแตกคือตัวเขาเอง

ลูกของฉันไม่ได้ทำอะไรผิด แต่ถูกคุณและอีกฝ่ายวิพากษ์วิจารณ์ ทำให้อับอายขายหน้า ใส่ร้ายและยังถูกบังคับให้ลาออกจากโรงเรียนอีก!

ตอนนี้ไม่ใช่ว่าอีกฝ่ายต้องการเอาความหรือไม่ แต่คือฉันต้องการเอาความพวกเขาหรือไม่ หากคุณปฏิเสธที่จะส่งมอบวิดีโอจากกล้องวงจรปิด ฉันต้องโทรแจ้งตำรวจและให้ตำรวจเป็นผู้สืบสวน "

“คุณ...” ครูใหญ่หวงตื่นตระหนกในทันที เธอคิดว่าทุกคนคงกลัวพลังของตระกูลซือเหมือนกับเธอ และเลือกที่จะยอมทุกอย่าง เธอคิดไม่ถึงเลยว่าเฟิงเชียนเสวี่ยจะเป็นคนประเภทที่ไม่ควรเข้าไปหาเรื่องอีกคนหนึ่ง

“คุณแม่เฟิง ใจเย็นๆก่อนนะคะ” คุณครูจางรีบเข้ามาไกล่เกลี่ย “มีอะไรค่อยๆ คุยกัน พวกเราอย่าพึ่งไปถึงขั้นนั้นกันเลย...”

“ใช่ๆๆ อย่าพึ่งไปถึงขั้นนั้นเลย อย่าพึ่งไปถึงขั้นนั้นเลย” ครูใหญ่หวงยิ้มออกมาในทันที “มันเป็นความขัดแย้งระหว่างเด็กๆ เป็นแค่เรื่องเล็กน้อยเท่านั้น เราสามารถจัดการกันภายในได้ ไม่ถึงขั้นต้องแจ้งตำรวจหรอก”

เฟิงเชียนเสวี่ยยิ้มออกมาอย่างเย็นชา “ตอนแรกมันก็เป็นเรื่องเล็กน้อยจริงๆ นั่นแหละ ถ้าพ่อแม่ของอีกฝ่ายมีเหตุผล และถ้าโรงเรียนจัดการเรื่องนี้อย่างยุติธรรม มันคงจะไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น

“ครอบครัวของคุณก็ต้องอาศัยอยู่ในไห่เฉิงเช่นกัน และมันไม่ใช่เรื่องดีที่จะทำให้ตระกูลซือไม่พอใจ ประธานซือสั่งเพียงประโยคเดียวก็สามารถทำให้คุณถูกกีดกัน หางานทำไม่ได้ ทำให้ลูกของคุณไม่มีที่เรียนหนังสือ พอถึงตอนนั้นคุณจะทำอย่างไร"

“ถ้าเกิดว่าแค่ลูกของตัวเองยังปกป้องไม่ได้ ก็ไม่คู่ควรที่จะเป็นแม่!” เฟิงเชียนเสวี่ยโกรธมากขึ้นกว่าเดิมเมื่อได้ยินเรื่องพวกนี้ “ในเมื่อคุณพูดมาขนาดนี้แล้วงั้นก็โทรแจ้งตำรวจเถอะ ฉันอยากจะเห็นว่าตระกูลซือจะปิดบังความจริงต่อไปได้หรือไม่”

พูดจบเธอก็หยิบมือถือออกมาเตรียมตัวแจ้งตำรวจ...

“คุณแม่เฟิง ฉันแนะนำให้คุณคิดให้ดีก่อน!”

ครูใหญ่หวงรีบเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ของเฟิงเชียนเสวี่ยไว้

"คุณจะทำอะไร……"

"หยุดนะ!"

ทันใดนั้น ก็มีเสียงตะโกนด้วยความโกรธดังขึ้นมา และในขณะเดียวกันก็มีมือสีขาวนวลคู่หนึ่งผลักครูใหญ่หวงออกไป และปกป้อง เฟิงเชียนเสวี่ยไว้ในอ้อมแขนของเขา