สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 353

เฉินเฉินเงยหน้าขึ้นมามอง จากนั้นก็ขมวดคิ้วขึ้นมา “นั่นมันซือมู่เฟิง!”

“ทำไมถึงเป็นเขาอีกแล้วนะ” หลงหลงทำสีหน้าเบื่อหน่าย “ครั้งก่อนที่สวนสนุก คุณย่าของเขาเหมาม้าหมุนไปหมดเลย ไม่ให้พวกเราเล่น ครั้งนี้จะเหมาร้านอาหารอีกแล้วเหรอ งั้นพวกเราก็จะไม่ได้เล่นอีกแล้วสิ”

“คุณย่าของซือมู่ฟิงดุมากเลย กลัวจังเลย”

เย่ว์เย่ว์หลบอยู่หลังเฉินเฉินแล้วจับชายเสื้อของเขาไว้แน่น มองไปข้างหน้าอย่างกลัวๆ

คุณท่านเยี่ยฟังบทสนทนาของเด็กทั้งสามคน จากนั้นก็ขมวดคิ้วแล้วส่งสายตาให้เยี่ยเซิน

เยี่ยเซินก็รีบไปจัดการทันที

“เด็กดีอย่ากลัวไปเลย มีคุณปู่อยู่ ใครจะมารังแกพวกหนูไม่ได้หรอกนะ”

คุณท่านเยี่ยย่อตัวลงมา จากนั้นก็ลูบหัวของเย่ว์เย่ว์ด้วยความเอ็นดู

“คุณปู่ พวกเราไปกันเถอะ” เฉินเฉินดึงมือของคุณท่านเยี่ยแล้วพูด “ซือมู่เฟิงคนนี้เป็นเพื่อนร่วมห้องเรียนของผมเอง ทั้งหม่ามี้ คุณยายและคุณย่าของเขาดุกันมากเลยครับ ก่อนหน้านี้ก็ทะเลาะกับหม่ามี้ หม่ามี้โกรธมากเลยครับ”

“งั้นต้องเป็นพวกเราที่ผิดแน่นอน” คุณท่านเยี่ยนั่งย่อตัวลง จากนั้นก็โอบเฉินเฉินไว้ด้วยความรักเอ็นดู “พวกหนูสามคนเป็นเด็กดีมาก หม่ามี้ของพวกหนูก็จะต้องเป็นคนที่ยอดเยี่ยมมากแน่นอน”

“ใช่ หม่ามี้ผมดีมากเลยครับ” หลงหลงรีบพยักหน้า

“คุณยายกับหม่ามี้ของซือมู่เฟิงรังแกพวกเราก่อน หม่ามี้ทำไปก็เพื่อปกป้องพวกเรา…” เย่ว์เย่ว์ทำปากเบะแล้วพูดอย่างโกรธๆ

“วันนี้มีคุณปู่อยู่ ใครจะมารังแกพวกหนูไม่ได้” คุณท่านเยี่ยจูงเด็กๆ แล้วเดินเข้าไปข้างใน “ไป พวกเราเข้าไปข้างในกัน!”

“กลัว…” เย่ว์เย่ว์หลบอยู่หลังคุณท่านเยี่ยด้วยความกลัว ไม่กล้าที่จะเข้าไป

“ไม่ต้องกลัวนะ มีคุณปู่อยู่ทั้งคน” คุณท่านเยี่ยจูงมือเล็กๆ ของเธอเอาไว้

“คุณปู่ ช่างเถอะครับ พวกเราไปกินพิซซ่าที่อยู่ข้างๆ กันเถอะ ผมไม่อยากสร้างปัญหาให้หม่ามี้ครับ”

เฉินเฉินดึงชายเสื้อของคุณท่านเยี่ยเอาไว้

“โถ่ ลูก” คุณท่านเยี่ยลูบผมของเขาดเวยความเอ็นดูเห็นใจ

“ที่แท้ก็เป็นเด็กไม่มีพ่อสามคนนี้นี่เอง” สีหน้าของเจิ้นอวี้หลินอึมครึม จากนั้นก็เดินเข้ามาซักถาม “พวกแกสามคน ไปหา…”

“หุบปาก!” คุณท่านเยี่ยตะคอกเสียงใส่ “ไอแก่ที่หน้าเต็มไปด้วยตีนกา กล้าเมาพูดจาไม่ดีใส่หลานฉัน อยากตายหรือไงกัน”

“แก แก…” เจิ้นอวี้หลินมีชีวิตอยู่มาห้าสิบกว่าปี เคยได้รับความเยาะเย้ยแบบนี้ที่ไหนกัน เธอโกรธจนหน้าเขียว ตัวสั่นไปหมด เธอหันไปตะคอกใส่บอดี้การ์ดที่อยู่ข้างหลัง “พวกแกเป็นคนตายหรือยังไง ยังไม่รีบไสหัวมานี่อีก!”

ตอนแรกบอดี้การ์ดสองสามคนนั้นก็ยืนเฝ้าซือมู่เฟิงที่กำลังเล่นอยู่ ไม่รู้ว่าทางนี้เกิดอะไรขึ้น แต่พอได้ยินเสียงก็รีบวิ่งมาทันที

แต่ละคนต่างถกแขนเสื้อขึ้น เตรียมที่จะลงมือ แต่ว่าพอพวกเขาเห็นเยี่ยเซินและบอดี้การ์ดที่ยืนอยู่หลังเขาแล้ว สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที

“ไอแก่นี่มันกล้ามาด่าว่าฉัน จัดการมันซะ” เจิ้นอวี้หลินชี้ไปที่คุณท่านเยี่ยด้วยความโกรธ

“นายหญิง…” คนบอดี้การ์ดคนหนึ่งพูดข้างหูเธอ “นี่คือคุณท่านเยี่ยของตระกูลเยี่ย!”

เจิ้นอวี้หลินถึงกับตัวสั่น เธอตกใจอย่างมาก รีบขอโทษอย่างลนลาน “คุณ คุณ คุณท่านเยี่ยเหรอคะ”