สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 369

เฟิงเชียนเสวี่ยดึงปีกหมวกให้ต่ำลง รีบเดินออกมาด้านนอก แต่เป็นเพราะว่าไม่ได้พาลูกไปด้วย เลยถูกพนักงานรั้งถาม

เยี่ยเจิ้นถิงที่อยู่หน้าประตูมองเธออย่างเย็นชา รอให้เธอร้องขอความช่วยเหลือเขาเอง

ทว่าเธอไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้เลยจำยอมต้องอธิบายให้พนักงานฟัง

เยี่ยเจิ้นถิงส่งสัญญาณมือไปทางเยี่ยฮุย เยี่ยฮุยรีบเข้าไปกู้หน้าให้ทันที

พนักงานรีบร้อนถอยออกมา

เฟิงเชียนเสวี่ยรีบเดินไปหาเยี่ยเจิ้นถิง

แต่เขาจ้องเธอด้วยสายตาไม่พอใจ แล้วเดินออกไป

บรรดาผู้หญิงรอบข้างนั้นสายตาจับจ้องไปที่เขาอย่างบ้าคลั่ง พูดคุยกันอย่างออกรสชาติ

“พ่อรูปหล่อคนนี้เป็นดาราหรือเปล่าเนี่ย?ทำไมฉันไม่เคยเห็นในโทรทัศน์เลยล่ะ?”

“ฉันก็ไม่เคยเห็นเหมือนกัน แต่ดูจากบุคลิกท่าทางแล้ว น่าจะเป็นคนใหญ่คนโตแน่”

“เขาหน้าตาเหมือนคุณท่านเยี่ยมาก สงสัยว่าจะเป็นคนในครอบครัวเยี่ยแหละ”

“จริงเหรอ? เขาคงจะไม่ใช่หลานของคุณท่านเยี่ย พ่อของดาราเด็กสามคนนั่นใช่ไหม?”

“เป็นไปได้นะ...”

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น เฟิงเชียนเสวี่ยก็รู้สึกไม่ค่อยสบายใจ มันชัดเจนขนาดนั้นเลยเหรอ?

สามเป่าของเธอนั้นโตขึ้นมาหน้าตาไม่เหมือนเยี่ยเจิ้นถิง ด้วยเหตุนี้เธอถึงหลอกเยี่ยเจิ้นถิงได้ว่าเด็ก ๆไม่ใช่ลูกของเขา

แต่ว่า ทำไมใครต่อใครหลายคนถึงได้เดาว่าเขาเป็นพ่อของเด็กนะ?

เฟิงเชียนเสวี่ยมองแผ่นหลังของเยี่ยเจิ้นถิง เปรียบเทียบกับสามเป่าของเขาอย่างละเอียด เมื่อคิดกลับไปอีกที ถึงแม้ว่าจะโตมาไม่เหมือนขนาดนั้น แต่บุคลิกท่าทางความสง่าของต้าเป่าและเอ้อร์เป่าเหมือนกับเยี่ยเจิ้นถิง...

“แค่ฉุกเฉินชั่วคราว ไม่เป็นไรค่ะ” เฟิงเชียนเสวี่ยเลือกชุดที่ถูกที่สุด “เท่านี้ค่ะ ช่วยฉันหาไซส์ที่เขาใส่ให้หน่อยนะคะ”

“ได้ค่ะ” พนักงานรีบเข้าไปหา

“คุณคงจะไม่ได้ให้ผมใส่ชุดพวกนี้หรอกนะ?” เยี่ยเจิ้นถิงหน้าเขียว “ของลดราคาพวกนี้ พนักงานทำความสะอาดที่บ้านผมไม่มีใครใส่”

“ยังไงคุณใส่แค่แปปเดียว อีกเดี๋ยวก็กลับแล้วว จะเอาเสื้อผ้าแพง ๆไปทำไม?” เฟิงเชียนเสวี่ยโพล่งออกมา จากนั้นพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “คุณหุ่นดีขนาดนี้ ใส่เสื้อผ้าอะไรก็ดูดีทั้งนั้นแหละ”

“งั้นเหรอ?” เป็นไปอย่างที่คิด เยี่ยเจิ้นฉินพอใจ เขามองตัวเองในกระจก “ผมหุ่นดีเหรอ?”

“แน่นอนสิ คุณเป็นผู้ชายที่มีรูปร่างเพอร์เฟคที่สุดในบรรดาผู้ชายที่ฉันรู้จักมาเลยล่ะ” เฟิงเชียนเสวี่ยพูดประจบเอาใจเขา “แม้แต่เสื้อผ้าธรรมดาพวกนี้ ก็ไม่อาจปกปิดบุคลิกโดดเด่นของเขาได้!”

“...” เยี่ยเจิ้นถิงจ้องเธอผ่านกระจก “ปลอม!”

“หาเจอแล้วค่ะ!” ในตอนนั้น พนักงานนำเสื้อผ้ามา เดินเข้ามาอย่างกระตือรือร้น “คุณผู้ชาย ต้องการให้ฉันช่วยเปลี่ยนไหมคะ?”