สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 371

เฟิงเชียนเสวี่ยที่ใช้ชีวิตอย่างยาจกมาสี่ปีกว่า ซื้อถุงเท้าในเถาเป่าหนึ่งกล่อง 18.8 จะยอมซื้อถุงเท้าคู่นึง1888ได้อย่างไร?

แต่ว่า เมื่อลั่นวาจาออกไปแล้ว จะกลืนน้ำลายตัวเองก็ไม่ได้

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เฟิงเชียนเสวี่ยทำได้เพียงจำใจกัดฟันซื้อถุงเท้าสีขาวคู่นั้น กำชับพนักงานห่อให้เรียบร้อย จากนั้นก็ยื่นให้กับเยี่ยเจิ้นถิง : “ฉันให้ ฉันจ่ายเงินเรียบร้อยแล้ว!”

เยี่ยเจิ้นถิงหยิบมาเปิดดู ถุงเท้าข้อสั้นสีขาวหนึ่งคู่แบบธรรมดา แต่เขากลับพอใจเป็นอย่างมาก

เพราะว่า นี่เป็นครั้งแรกที่เฟิงเชียนเสวี่ยให้ของขวัญเขา!

“ขอบคุณ!”เยี่ยเจิ้นถิงยกมุมปากขึ้น

“หืม?” เฟิงเชียนเสวี่ยคิดว่าตัวเองฟังผิด เหมือนว่าเธอจะไม่เคยได้ยินเขาพูดประโยคนี้ เธอยังคิดว่าเขาพูดไม่เป็นเสียอีก ตอนนี้ได้ยินแล้ว เธอกลับสงสัยว่าหูของตัวเองนั้นฟังผิดหรือเปล่า

“สวัสดีครับคุณผู้ชาย นี่เป็นคอลเลคชั่นใหม่ของฤดูกาลนี้ ทั้งแบบผู้ชายและผู้หญิงอยู่ตรงนี้หมดแล้วครับ เชิญคุณผู้ชายลองดูได้เลยว่าชอบตัวไหน? สามารถลองได้ตามสบายเลยครับ”

พนักงานหลายคนเข็นเสื้อผ้าสองแถวเข้ามาให้เยี่ยเจิ้นถิงเลือกอย่างกระตือรือร้น

“ไปดูสิ” เยี่ยเจิ้นถิงเชยคางขึ้น

“ของฉันไม่ต้องหรอก ฉันไม่มีโอกาสได้ใส่ชุดพวกนี้หรอก”

เฟิงเชียนเสวี่ยมองเสื้อผ้าที่อยู่บนชั้นวาง มันสวยมากจริง ๆ เมื่อก่อนตอนที่พ่อของเธอยังมีชีวิตอยู่ เธอก็ชอบซื้อเสื้อผ้าแบรนด์นี้ แต่ว่าตอนนี้ ต่อให้ซื้อไปเธอก็ไม่มีในโอกาสที่จะได้ใส่

เยี่ยเจิ้นถิงคร้านที่จะพูดเรื่องไร้สาระกับเธอ ลุกขึ้นแล้วเลือกชุดผู้ชายหนึ่งชุด หลังจากนั้นก็เลือกชุดผู้หญิงอีกเจ็ดชุด : “มาลองดูสิ!”

“ฉันบอกแล้วไงว่าไม่เอา...”

เดิมทีเฟิงเชียนเสวี่ยคิดที่จะปฏิเสธ แต่เธอรู้อารมณ์ของเยี่ยเจิ้นถิงดี เลยไม่อยากจะงอแงต่อหน้าผู้คนมากมาย เลยทำได้เพียงแค่เดินไปลองชุด

“ห้องแต่งตัวผู้หญิงอยู่ทางด้านนี้ค่ะ เดี๋ยวฉันจะพาไปนะคะ” พนักงานหญิงสองคนที่รับผิดชอบทักทายเฟิงเชียนเสวี่ย

พนักงานผู้ชายอีกสองคนดูแลเยี่ยเจิ้นถิง

เพียงไม่นานเยี่ยเจิ้นถิงก็เปลี่ยนชุดเสร็จ สวมชุดสะอาด รู้สึกสบายตัวขึ้นมาก คิ้วที่ขมวดอยู่ก็ค่อย ๆคลายออกเล็กน้อย

“ไม่ต้องหรอก” เฟิงเชียนเสวี่ยพูดเสียงเบา “ ทำไมต้องซื้อเสื้อผ้าให้ฉันด้วย?”

“ก็คุณให้ของขวัญผม ผมก็ต้องให้ของกลับสิ” เยี่ยเจิ้นถิงตบไปที่กล่องถุงเท้าที่อยู่ด้านข้าง “ไปเถอะ มันยากสำหรับผมที่จะอดทนได้ขนาดนี้”

“คุณผู้หญิง เชิญทางนี้ค่ะ” พนักงานร้านนี้บริการดี ไม่กระตือรือร้นมากจนเกินไป อีกทั้งยังมีมารยาท

เฟิงเชียนเสวี่ยต้องเข้าไปลองเสื้อผ้าต่อ ท้ายที่สุดก็ซื้อเสื้อผ้าทั้งเจ็ดชุดที่เยี่ยเจิ้นถิงเลือกให้เธอ มาพร้อมกับรองเท้าส้นสูงอีกหลายคู่และเครื่องประดับอีกสองชุด

ตอนที่รูดบัตร ราคาทั้งหมดประมาณ2,300,000

ภายในใจของเฟิงเชียนเสวี่ยนั้นเลือดหลั่งไหลออกมา แต่เยี่ยเจิ้นถิงพูดออกมาทันทีว่า : “ใส่ไปก่อน เดี๋ยวกลับไปแล้วฉันจะให้ดีไซเนอร์ทำขึ้นมาให้ใหม่”

“คุณผู้ชายใจดีจังเลย น่าอิจฉาเสียจริง!” พนักงานคนหนึ่งอดไม่ได้ที่จะชื่นชม

ใบหน้าของเฟิงเชียนเสวี่ยแดงขึ้นทันที รีบอธิบายไป “ไม่ใช่ค่ะ คุณเข้าใจผิดแล้ว...”

“พอได้แล้ว” เยี่ยเจิ้นถิงพูดขัดจังหวะเฟิงเชียนเสวี่ย หยิบถุงใบใหญ่แล้วเชยคางขึ้น “ถือซะ ไปได้แล้ว!”