สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 396

"ฉันขอคิดดูก่อนนะ..."เฟิงเชียนเสวี่ยกำลังจะวางสาย

"เดี๋ยว รอก่อน" ไป๋ชิวอวี่รีบหยุดเธอ "ราคายังสามารถต่อรองได้ เธอพิจารณาดีแล้วก็ติดต่อฉันได้ตลอดเวลาเลยนะ

"พวกคุณไม่มีเหรอแค่ 70 ล้าน" เฟิงเชียนเสวี่ยประหลาดใจนิดหน่อย "สร้อยคอทับทิมเส้นนั้นขายได้ราคามากโข อีกทั้งพวกคุณก็ยังมีทรัพย์สินอื่นๆ อีก..."

"อย่าพูดถึงมันเลย" พูดถึงเรื่องนี้ ไป๋ชิวอวี่ก็โมโหขึ้นมา

"เพื่อกอบกู้ชีวิตแต่งงาน ลู่ลู่ขายเครื่องประดับมีค่ากับรถยนต์เหล่านั้นลับหลังเรา อีกทั้งยังมีสินทรัพย์ถาวรบางส่วนก็ถูกขายออกไปทั้งหมดแล้ว รวมทั้งหมดก็ 300 ล้านหยวนและได้มอบให้ซือเฮ่าเซวียนใช้เป็นเงินหมุนเวียนไปแล้ว แต่สุดท้ายก็สูญเสียไปทั้งหมด

เธอไม่ต้องกังวลว่าฉันจะเล่นลูกไม้ ผู้ชายที่คอยหนุนหลังให้เธอคือประธานเยี่ย ฉันจะกล้ายั่วโมโหเธอได้ยังไง เธอใคร่ครวญดูให้ดีๆ นะ หากสนใจแล้วละก็ ก็โทรหาฉัน"

พูดจบไป๋ชิวอวี่ก็วางสายไป...

เฟิงเชียนเสวี่ยที่ได้ยินเสียงที่ร้อนรน ในใจก็รู้สึกซับซ้อนเล็กน้อย...

แน่นอนว่าเธอไม่ต้องการเห็นทรัพย์สินของพ่อเธอถูกทำลาย และเธอก็ไม่ต้องการให้บ้านที่อบอุ่นและสวยงามหลังนั้นถูกขายให้กับคนแปลกหน้า

เธอยังสามารถใช้ทรัพย์สินที่พ่อของเธอทิ้งไว้ให้เพื่อซื้อสิ่งเหล่านี้กลับคืนมา

แต่เธอไม่มีประสบการณ์ในการบริหารเลยแม้แต่น้อย หลังจากซื้อโรงงานกลับมาแล้ว จะจัดการอย่างไรต่อ?

ยังมีมีวิลล่าอีก ด้วยสภาพความเป็นอยู่ของเธอในปัจจุบัน ออกไปข้างนอกก็ต้องขับรถ บ้านใหญ่โตขนาดนั้น อย่างน้อยๆ ก็ต้องมีแม่บ้านสี่ถึงห้าคน ตอนนี้เธอไม่มีความสามารถที่จะหาเงินได้ หลังจากซื้อมาแล้ว จะรักษามันได้อย่างไร?

แม้ว่าพ่อของเธอจะทิ้งเงินไว้จำนวนหนึ่ง แต่เธอก็ไม่อาจนั่งกินนอนกินได้นะ

ยิ่งไปกว่านั้น เรื่องระหว่างเธอกับเยี่ยเจิ้นถิงกลายเป็นแบบนี้แล้ว เกรงว่าเธอจะเป็นหนามยอกอกในสายตาของคุณท่านเยี่ยกับตระกูลหลิงไปเสียแล้ว ไม่รู้ว่าต่อไปจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นอีก...

ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่ตัวเธอเองอ่อนล้าไปทั้งกายใจและไม่อยากลำบากอีกต่อไปแล้ว ที่สำคัญกว่านั้นคือแม่จูกับพวกเด็กๆ ก็ทนลำบากไม่ได้เหมือนกัน

ตอนนี้เธออยากพาแม่จู และพวกเด็กๆ ออกไปจากที่นี่ ไปใช้ชีวิตอยู่อย่างสงบสุขอยู่ที่อื่น...

เฟิงเชียนเสวี่ยรอในร้านกาแฟประมาณสิบนาทีกว่าๆ จูเจี้ยนชานก็มาถึง หน้าผากของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ หอบแฮ่กๆ พอเห็นเฟิงเชียนเสวี่ยก็พูดขึ้นมา "คุณหนู คุณรู้ไหมว่า ตระกูลเฟิงกำลังจะถูกขายแล้ว”

“หนูเองก็เพิ่งทราบข่าวมาค่ะ” เฟิงเชียนเสวี่ยพยักหน้า “เฟิงซื่อหยวนไปหาคุณลุงเหรอคะ”

"เขาไม่ได้มาหาผมโดยตรง เพียงแต่ไปหาลูกน้องของอดีตประธาน ดูว่าจะมีใครซื้อมันไหม" จูเจี้ยนชานขมวดคิ้วพลางกล่าวอย่างขุ่นเคือง ...

“คนผู้นี้น่ารังเกียจจริงๆ เริ่มแรกก็ใช้แผนการสกปรกแย่งชิงมรดกของท่านประธาน อาศัยความสัมพันธ์กับตระกูลซือหากินมาหลายปี ตอนนี้บริหารจัดการต่อไปไม่ไหวก็จะขายในราคาต่ำ น่าเสียดายการทำงานหนักของท่านประธานจริงๆ!”

หลังจากพูดจบ จูเจี้ยนชานก็รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย "คุณหนู ผมไม่ควรคุยเรื่องพวกนี้กับคุณเลย ผมกังวลใจจริงๆ ผมไม่ต้องการให้รากฐานที่ท่านประธานทำงานอย่างหนักสร้างไว้ตกไปอยู่ในมือของผู้อื่น”

“หนูเข้าใจค่ะ” เฟิงเชียนเสวี่ยพยักหน้า “หนูเองก็ไม่ใช่เด็กน้อยแล้ว มีบางเรื่องที่ถึงคุณลุงไม่บอก หนูก็รู้อยู่แล้ว”

"เฮ้อออ..." จูเจี้ยนชานถอนหายใจแรง "ผมไม่มีทุนมากนัก ถ้าผมมีเงิน ผมจะซื้อโรงงานเหล่านั้นอย่างแน่นอน..."