สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 429

“ได้ไงล่ะ? ถ้าคุณชายเยี่ยรู้เข้าต้องตำหนิฉันแน่” เหลยอวี่รีบพูด

“ก็เพราะเขาไง ฉันยิ่งต้องชัดเจนกับคุณให้มาก” เฟิงเชียนเสวี่ยเปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้นมา...

“ฉันหวังว่า ไม่ว่าความสัมพันธ์ของฉันกับเขาจะเป็นยังไง ฉันกับคุณก็เป็นเพื่อนกันได้ แบบนั้นฉันถึงจะสบายใจได้ว่าแม่จูจะได้รับการรักษาที่นี่ ไม่งั้น ถ้าวันหนึ่งฉันกับเขาร้าวฉานกันขึ้นมา แม่จูจะไม่ตกอยู่ในอันตรายเหรอ?”

“นี่มัน…”

เหลยอวี่เงียบไป จริๆ แล้ว ถ้าหากตอนนี้การรักษาทั้งหมดขึ้นอยู่กับคุณชายเยี่ย เขาก็จะมีสิทธิยุติได้ทุกเมื่อ

ถ้าหากเฟิงเชียนเสวี่ยมาพบแพทย์ในรูปแบบคนไข้ทั่วไป ทางโรงพยาบาลก็จะต้องรับผิดชอบคนไข้ และไม่สามารถซี้ซั้วทำอะไรตามอำเภอใจได้

“ก็เอาตามนั้นแหละ คุณไม่ต้องห่วงหรอก เงินค่ารักษาน่ะ ฉันยังมีอยู่” เฟิงเชียนเสวี่ยดึงเหลยอวี่และพูดว่า “แล้วก็มีแม่ของเพื่อนฉัน วันนี้ฉันเอาเคสทั้งหมดของเธอมาด้วย”

พูดแล้วเฟิงเชียวเสวี่ยก็เอาเคสของคุณแม่เกาส่งให้เหลยอวี่...

เหลยอวี่รับมาและมองดูมันคร่าวๆ “สถานการณ์นี้ค่อนข้างซับซ้อนน่ะ ฉันจำเป็นต้องปรึกษากับหมอในแผนกคนอื่นๆ และจะให้คำตอบคุณภายในสองวัน โอเคไหม?”

“ได้สิ ขอบคุณนะ” เฟิงเชียนเสวี่ยพยักหน้า “งั้นฉันเข้าไปอยู่เป็นเพื่อนแม่จูละนะ”

“อื้ม ไปเถอะ”

เฟิงเชียนเสวี่ยและเด็กๆ อยู่กับแม่จูในห้องผู้ป่วยตลอดทั้งบ่าย จนถึงห้าโมงกว่า เด็กๆ ก็หิวแล้ว จึงเตรียมกลับกัน

ก่อนกลับ เฟิงเชียนเสวี่ยก็ไปจ่ายค่ารักษาพยาบาลอีกห้าหมื่นหยวน และกลับมาพูดกับแม่จูว่า “แม่จู พรุ่งนี้เรามาเยี่ยมใหม่นะคะ แม่จูต้องหายไวๆ นะ”

“ฉันอยู่ที่นี่ก็ดีนะ” แม่จูรีบพูด “มีพยาบาลดูแลเฉพาะทาง แล้วก็มีหมอเหลยเป็นคนรักษาเองด้วย คุณหนูพาเด็กๆ มาคนเดียวมันลำบากเกินไป ไม่ต้องเทียวไปเทียวมาหรอก”

“ไม่เป็นไรค่ะ เด็กๆ ก็คิดถึงเหมือนกัน พรุ่งนี้วันหยุดสุดสัปดาห์ด้วย เรามีเวลาอยู่แล้ว ไม่แน่ก็อาจจะถึงวันเรียนวันจันทร์ แม่จูก็พักผ่อนเยอะๆ นะคะ เราไปก่อนนะ”

“กลับกันดีๆ ล่ะ”

“บ๊ายบ่ายฮะ/ค่ะ คุณยาย!”

“บ๊ายบ่าย ต้าเป่า เอ้อร์เป่า ซานเป่า เป็นเด็กดีเชื่อฟังแม่ด้วยล่ะ!”

“ได้ฮะคุณปู่ ผมขออนุญาตหม่ามี้แล้ว”

เฉินเฉินก็ดีใจมากเช่นกันที่จะได้ไปเจอคุณปู่อีกครั้ง และสามารถถกปัญหาเกี่ยวกับความรู้ใหม่ที่เขาเพิ่งได้เรียนรู้มาเมื่อเร็วๆ นี้

“เยี่ยมเลย ตอนนี้ปู่อยู่ที่ชั้นล่างของบ้านหนูแล้ว พวกหนูเตรียมตัวได้เลย ปู่จะรีบขึ้นไปรับพวกหนู”

คุณท่านเยี่ยพูดอย่างรักและเมตตา

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฟิงเชียนเสวี่ยหน้าซีดด้วยความตกใจ อยู่ตรงชั้นล่างของบ้านเธอเหรอ? แท็กซี่ของพวกเขาก็ใกล้จะถึงชั้นล่างแล้วเช่นกัน...

เฟิงเชียนเสวี่ยหันมอง แล้วก็เห็นรถโรลส์รอยซ์คันยาวจอดอยู่ฝั่งตรงข้ามของถนนไม่ไกลนัก

เยี่ยเซินประคองคุณท่านเยี่ยลงมาจากรถ ใบหน้าของคุณท่านเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เดินเข้าไปในหมู่บ้านขณะคุยโทรศัพท์

เฟิงเสวี่ยเชียนรีบโบกมือให้คนขับแท็กซี่เพื่อส่งสัญญานให้เขารีบจอดรถ

แต่คนขับแท็กซี่มองไม่เห็น และเหยียบคันเร่งขับเข้าไป...